ΛΥΚΟΦΡΩΝ

ΤΑ ΜΕΛΕΤΑΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ

Archive for Αύγουστος 2009

Οι μεγάλες μπίζνες της φωτιάς…

Posted by lykofron στο 25/08/2009

Την ώρα που κάτοικοι της Αττικής θρηνούν στην ολόμαυρη ράχη των απέραντων εκτάσεων που καταστρέφονται από τις πυρκαγιές, βλέποντας ακόμη και τις κατοικίες τους να έχουν παραδοθεί στις φλόγες, σε πολλά επιχειρηματικά γραφεία άρχιζαν σχεδιασμοί για τις επόμενες μεγάλες μπίζνες στην καμένη γη.

Οι πρώτες εστίες των πυρκαγιών που εξελίχθηκαν δραματικά τα τελευταία 24ωρα εκδηλώθηκαν πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις εργοληπτικής εταιρείας στο Γραμματικό, που έχει αναλάβει την κατασκευή του γνωστού ΧΥΤΑ, ο οποίος έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Πρόκειται για εταιρεία θυγατρική μεγάλου ομίλου, με ειδίκευση σε ανάλογα έργα, τα οποία αποδεικνύονται εξαιρετικά επικερδή, καθώς τα προ φόρων κέρδη της στις δύο τελευταίες χρήσεις ξεπερνούν συνολικά τα 30 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης, που ήδη εξετάζονται από τις εισαγγελικές αρχές στο πλαίσιο της έρευνας για τα αίτια εκδήλωσης των πυρκαγιών, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις εμπρησμού, καθώς οι φωτιές εκδηλώθηκαν νυχτερινές ώρες, σε χώρους όπου δεν παρατηρείται ανθρώπινη δραστηριότητα και βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το χώρο του εργοταξίου, που φρουρείται από άνδρες ασφάλειας, λόγω των φόβων για βίαιες  αντιδράσεις κατοίκων που αντιτίθενται στην κατασκευή του ΧΥΤΑ.

Οι ίδιες καταγγελίες τοπικών παραγόντων και κατοίκων αναφέρουν ότι η φωτιά εκδηλώθηκε περιμετρικά του εργοταξίου σε μικρή απόσταση και οι άνδρες της ασφάλειας του εργοταξίου δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια να την αντιμετωπίσουν στα αρχικά της στάδια.

Ουδείς διατυπώνει κατηγορίες, ή έστω υπαινιγμούς εναντίον της εργοληπτικής εταιρείας. Το χρονικό των γεγονότων που προηγήθηκαν των πυρκαγιών στο Γραμματικό ίσως επιτρέπει, όμως, την εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων. Ειδικότερα, ιδιοκτήτες εκτάσεων στην περιοχή γύρω από το χώρο που θα κατασκευασθεί ο ΧΥΤΑ είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ζητώντας την παύση των έργων, επειδή δεν αποζημιώθηκαν για τις καταπατήσεις, όπως ισχυρίζονται, των ακινήτων τους. Η προσφυγή επρόκειτο να συζητηθεί τον Οκτώβριο, αλλά συζητήθηκε στις 13 Αυγούστου και αναμένεται απόφαση, ενώ στο μεταξύ το υπουργείο Οικονομικών έχει αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες για τον προσδιορισμό του ύψους πιθανών αποζημιώσεων.

Στο μεταξύ, όμως, εκδηλώθηκαν οι καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν τις καταπατημένες, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους, εκτάσεις, αλλά και μεγάλες εκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα πολλοί στην κατασκευαστική αγορά να εκτιμούν, ότι ανοίγει πλέον διάπλατα ο δρόμος για την καταβολή χαμηλών αποζημιώσεων στους ιδιοκτήτες, ώστε να απεμπλακεί η κατασκευή του ΧΥΤΑ από τις προσφυγές τους. «Ήταν μια πολύ βολική φωτιά για τους θιασώτες του νέου ΧΥΤΑ στο Γραμματικό», τονίζουν χαρακτηριστικά στελέχη εργοληπτικών εταιρειών.

 Χρυσές δουλειές… «Βολικές» για εργοληπτικά συμφέροντα, όμως, είναι εκ του αποτελέσματος συνολικότερα οι πυρκαγιές που έχουν κατακάψει τεράστιες εστίες πρασίνου στη Βόρεια και Βορειοανατολική Αττική, καθώς:

Το νέο ρυθμιστικό σχέδιο Αττικής, που παρουσιάσθηκε την άνοιξη από το ΥΠΕΧΩΔΕ, προβλέπει εντάξεις μεγάλων εκτάσεων της Βορειοανατολικής Αττικής στο σχέδιο πόλης. Το σχέδιο διαπνέεται από… «εποικοδομητική ασάφεια», με αποτέλεσμα να έχει ανοίξει η όρεξη κατασκευαστών που ενδιαφέρονται για πρόσθετη δόμηση στην περιοχή. Η καταστροφή δασικών εκτάσεων, που λόγω του χαρακτηρισμού τους εμπόδιζαν τα σχέδια δόμησης, ενώ συνέβαλαν και στην αύξηση των τιμών της γης, εις βάρος των κατασκευαστικών εταιρειών, εκτιμάται τώρα ότι θα απελευθερώσει από πολλά διοικητικά και οικονομικά βάρη τις μελλοντικές «αναπτυξιακές» δραστηριότητες.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ προωθεί δραστήρια τους διαγωνισμούς για την κατασκευή νέων αυτοκινητοδρόμων στην Αττική, συνολικού μήκους 62,355 χλμ. και προϋπολογισμού 1.658 δισ. ευρώ, που περιλαμβάνουν τη Δυτική Περιφερειακή Υμηττού από τον Ανισόπεδο Κόμβο Κατεχάκη, μέχρι την Παραλιακή Ποσειδώνος και μέσω της σήραγγας του Υμηττού με Μεσόγεια, Σπάτα, Παλλήνη, Αγία Μαρίνα, Λαγονήσι και Λαύριο. Οι αυτοκινητόδρομοι θα κατασκευασθούν με συμβάσεις παραχώρησης και θα στηθούν έξι νέα σημεία είσπραξης διοδίων στην Αττική. Η τεράστια καταστροφή δασικών εκτάσεων στην Αττική, με μια ωμή και κυνική επιχειρηματική οπτική, είναι πολύ βολική για τις μεγάλες εργοληπτικές εταιρείες που θα εμπλακούν στα έργα, αφού μειώνει τις αξίες της γης σε περιοχές όπου θα κατασκευασθούν οι νέοι οδικοί άξονες και διευκολύνει την απόκτησή τους από ισχυρές εταιρείες κατασκευών και real estate, για να αναπτυχθούν «χρυσοφόρες» δραστηριότητες γύρω από τους νέους οδικούς άξονες.

Ανάλογοι υπολογισμοί γίνονται σε σχέση και με άλλα 28,5 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων, που θα κατασκευασθούν ως δημόσια έργα, για τους οποίους έχουν δεσμευθεί κοινοτικά κονδύλια ύψους 350 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για έργα που περιλαμβάνουν τις επεκτάσεις της λεωφόρου Κύμης μέχρι την Εθνική Οδό και της Λαυρίου με παράκαμψη του Μαρκόπουλου και του Λαυρίου, τον περιφερειακό άξονας Παιανίας – Μαρκόπουλου, με παράκαμψη της Παιανίας και Κορωπίου και τη μερική υπογειοποίηση της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οι πυρκαγιές εξ αντικειμένου ευνοούν όχι μόνο τη φθηνή απαλλοτρίωση ιδιωτικών εκτάσεων, αλλά και την αγορά με χαμηλό κόστος ακινήτων γύρω από τους νέους αυτοκινητόδρομους, όπου θα αναπτυχθούν νέες δραστηριότητες δόμησης και εκμετάλλευσης ακινήτων.

Με μια δόση μαύρου χιούμορ, το οποίο βέβαια δεν μπορούν να εκτιμήσουν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου, στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου αναφέρουν, ότι οι τελευταίες πυρκαγιές περιορίζουν το οξυγόνο, αλλά προσφέρουν αρκετό «οξυγόνο» σε χρυσοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες, που αναμένονται στο πολύπαθο Λεκανοπέδιο τα επόμενα χρόνια…

Posted in ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ | Leave a Comment »

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Posted by lykofron στο 12/08/2009

ΜΗΠΩΣ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΗ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΤΥΧΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ;

ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ  ΣΤΟ ΕΞΗΣ.

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ  ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ  ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ   ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ;

 Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ «ΕΔΑΦΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΚΑΙ ΝΤΑΒΟΣ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, (ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ, ΤΑ ΜΟΡΑΤΟΡΙΑ, ΤΙΣ ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ, ΤΑ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ  κλπ) ΟΥΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΑΝ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΡΟΧΩΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ  Σ’ ΑΥΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΑΝ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ  ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗ. ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΜΕ ΛΟΓΙΚΗ , ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΛΕΟΝ ΙΣΧΥΡΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ.

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ

 ΜΗΠΩΣ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΟΛΙΓΟΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ  ΑΙΓΑΙΑΤΙΚΟ ΑΤΤΙΛΑ ;

ΜΗΠΩΣ ΗΛΘΕ ΝΑ ΜΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΡΑΔΟΘΟΥΜΕ ΘΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ, ΟΠΩΣ ΑΣΦΑΛΩΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ  ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ, ΟΤΙ ΑΠΑΞ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΑΝ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥΣ ΘΑ ΗΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ;

ΑΥΤΗ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΝΤΑΙ . ΑΠΑΞ ΚΑΙ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΘΑ ΠΙΕΣΟΥΝ ΩΣ ΤΟ ΒΑΘΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ, ΒΕΒΑΙΟΙ ΟΝΤΕΣ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΝΔΩΣΟΥΜΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΔΕ ΔΟΓΜΑ ΜΑΣ «ΕΔΑΦΗ ΑΝΤΙ ΕΙΡΗΝΗΣ» ΚΑΙ ΤΟΥ «ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΩ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΝΑΤΟΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΜΑΧΟΙ;»

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ’ ΑΝ ΠΑΡΑΔΟΘΟΥΜΕ ΑΜΑΧΗΤΙ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΑΤΕΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΣ .

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΛΛΑΣ ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥ1974 ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΙΑ.

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΥΚΟΦΡΩΝΑ: Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΛΗΡΩΣ, ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΣΟ Ο ΠΟΥΤΙΝ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΡΙΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ ΕΝΩ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΑΠΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΠΙΕΣΕΩΝ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΝΩ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ.

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΔΥΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ: ΤΩΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΩΝ (ΝΤΟΡΑ) ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Posted in ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ | Leave a Comment »

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Posted by lykofron στο 11/08/2009

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ  ΕΘΝΙΚΑ ΤΗΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.*
(Αιγαίο- Σκοπιανό- Κυπριακό) ***

Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της νεότερης πολιτικής της ιστορίας και καλείται, για μια ακόμα φορά, να δώσει απαντήσεις — λύσεις στα μείζονα εθνικά της ζητήματα, που την απασχολούν, όπως αυτά είναι το Αιγαιακό, το Σκοπιανό και το Κυπριακό. Η Ελλάδα σήμερα, μολονότι έχει πολύ ισχυρές θέσεις εξ επόψεως διεθνούς δικαίου, αποφάσεων του Ο.Η.Ε και διεθνών συνθηκών, δυστυχώς, βρίσκεται  κυκλώνα και μπήκε στο στόχαστρο του πιο ισχυρότερου «συμμάχου» μας, του οποίου τα γεωπολιτικά και στρατηγικά του συμφέροντα θέλουν να συμπίπτουν με εκείνα των χωρών που έχουν βλέψεις εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, όπως αυτές οι Χώρες είναι η Τουρκία, τα Σκόπια και η Αλβανία. Ο «σύμμαχος» αυτός, που είναι οι Η.Π.Α, απέναντι στα δίκαια της Ελλάδας, επιβάλλεται με το «δίκαιο του ισχυρότερου» και αγνοεί τα συμφέροντα μιας Ελλάδας, που ιστορικά υπήρξε η πιο φιλική και σύμμαχος χώρα στην περιοχή των Βαλκανίων, εφαρμόζοντας, για μισό και πλέον αιώνα, την πολιτική του «ανήκομεν εις την δύσιν».

Η παραπαίουσα πολιτική μιας παρακμασμένης σήμερα Αμερικής αποβλέπει: α) στο διαμελισμό της Ελλάδας με την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, β) στη διχοτόμηση της Κύπρου, με τη στήριξη της Τουρκίας και παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στο νησί, γ) στην εκχώρηση της Ελληνικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης στα Σκόπια, με τη δημιουργία του κράτους των Σκοπίων, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και δ) στην ενίσχυση του μεγαλοϊδεατισμού της Αλβανίας για μια «μεγάλη Αλβανία», που θα αλλάζει το συνοριακό status quo στα Βαλκάνια. Μπροστά στα βδελυρά μυστικά αυτά σχέδια μιας ετοιμόρροπης Αμερικής, έχουμε και μια Ενωμένη Ευρώπη, κατ’ όνομα ενωμένη, που, μολονότι έχει πιο ισχυρότερο νόμισμα έναντι της Αμερικής με έναν μεγάλο ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, αποτελεί, δυστυχώς, το ξύλινο δεκανίκι της Αμερικής και πολιτεύεται σαν θεραπαινίδα αυτής και του ΝΑΤΟ, στρατιωτικής δύναμης, που ελέγχεται απόλυτα από τα γεράκια του πενταγώνου και ενός ΟΗΕ, που από οργανισμός ηνωμένων εθνών, έχει μεταβληθεί σε οργανισμό αιματοβαμμένων εθνών. Η Ελλάδα, σήμερα, είναι μόνη της, διότι δεν έχει πιστούς φίλους, ούτε συμμάχους. Κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, φίλοι της Ελλάδας, δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τη γενικότερη πολιτική της Ε.Ε υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων. Άλλωστε, η Ελλάδα, σήμερα, ακολουθεί την πολιτική του «καλού(δουλικού) παιδιού», που όχι μόνο «δεν διεκδικεί τίποτα», αλλά υποχωρεί και είναι έτοιμη να ενδώσει, εθελοτυφλώντας στη διαφαινόμενη απειλή. Εξάλλου, η πολιτική της Ελλάδας, σήμερα, παρουσιάζεται κατώτερη των περιστάσεων και δεν θέλει να βλέπει ή και υποθάλπει την εντατική προπαγανδιστική διείσδυση, ως εσωτερικής «πέμπτης φάλαγγας», μιας ομάδας «πνευματικών» ανθρώπων, οι οποίοι για τα άδηλα συμφέροντά τους, αμφισβητούν και παραποιούν την ιστορική και πολιτισμική οντότητα της Ελλάδας. Γενικά, η σημερινή πολιτική της Χώρας, όπως εκφράζεται από προβλήματα της Ελλάδας.

Τι χρειάζεται, σήμερα, η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματά της, κυρίως τα εθνικά της ζητήματα; Η απάντηση είναι σαφής, αντικειμενικές συνθήκες, ανάγκες και παγκόσμιες ανακατατάξεις, προκειμένου έτσι να κατοχυρώσει τα εθνικά της δίκαια και να προστατεύσει την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία της Χώρας μας. Ό, τι κληρονομήσαμε, ως λαός, από τους προγόνους μας δεν έχουμε δικαίωμα να το απεμπολήσουμε και να υποχωρήσουμε σε πιέσεις που βάναυσα προσβάλλουν το γόητρό μας και την εθνική μας υπερηφάνεια. Απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ, που ευνοεί εμφανώς τα συμφέροντα της Τουρκίας, των Σκοπίων και της Αλβανίας, η Ελλάδα οφείλει να στρέψει τη διπλωματική της πολιτική και προς άλλες Χώρες, όπως στην ανερχόμενη δύναμη της Κίνας, στη δύναμη της Ρωσίας, καθώς επίσης και στη συμμαχία της Γαλλίας και της Γερμανίας σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τα εθνικά μας θέματα και την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Οι ΗΠΑ, σήμερα επιδιώκουν να διαλύσουν την Ε.Ε, πιέζοντας τους ηγέτες της Ευρώπης να δεχθούν την Τουρκία ως μέλος της, η οποία, όμως, μπαίνοντας στην Ένωση και με το veto που θα αποκτήσει δεν θα προωθείται καμία πολιτική που να ευνοεί τα κράτη μέλη της Ένωσης, εάν αυτή είναι αντίθετη με τα Τουρκικά και Αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Η Αμερική επιδιώκει να μπει η Τουρκία στην Ε,Ε, για να λειτουργεί, ως «Δούρειος ίππος», που μια μέρα θα διαλύσει την Ε.Ε, προκειμένου να αποσοβήσει τη δική της διαφαινόμενη κατάρρευση.

Η Ελλάδα και η Ευρώπη έχουν συμφέροντα να μην ενταχθεί η Τουρκία στην Ε.Ε, η οποία άλλωστε δεν είναι Ευρωπαϊκή Χώρα, αλλά Ασιατική, με πληθυσμό, που αυξάνεται αλματωδώς, έναντι του συνεχώς φθίνοντος πληθυσμού της Ευρώπης. Η Τουρκία είναι μουσουλμανική Χώρα και ο πολιτισμός της δεν είναι συμβατός με τον Ελληνικό – Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Η Ελλάδα και η Κύπρος, έχουν σοβαρό λόγο, να πουν ΟΧΙ στην ένταξη της Τουρκίας, διότι η Τουρκία, αφενός μεν απειλεί την εδαφική Η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν πρέπει να ενδώσει σε κανένα ξενικό σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου, αλλά να ακολουθήσει την πολιτική του αείμνηστου προέδρου της Τάσου Παπαδόπουλου. Η Γαλλία, η Γερμανία κ. ά, δεν επιθυμούν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε, η οποία τελικά θα πρέπει να πει ΟΧΙ στην ένταξή της, καθόσον η Τουρκία μπαίνοντας στην Ε.Ε θα περνάει την πολιτική των ΗΠΑ, οι οποίες τελικά θα διαλύσουν την Ένωση. Εξάλλου, η Ε.Ε θα πρέπει να διασφαλίσει τα σύνορα των κρατών –μελών της, τα οποία είναι και σύνορα της ίδιας της Ένωσης. Έτσι, η εχθρική στάση της Τουρκίας απέναντι της Ελλάδας είναι και εχθρική απέναντι της Ε.Ε.

Επίσης, η Ελλάδα δεν πρέπει να αποδεχθεί, ούτε το όνομα «Μακεδονία» να εκχωρηθεί στα Σκόπια, είτε με επιθετικό (χρονικό ή γεωγραφικό) προσδιορισμό, είτε χωρίς προσδιορισμό, διότι με την τυχόν αναγνώριση de joure του κράτους των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δίνει το δικαίωμα στα Σκόπια να επιδιώξουν και αναγνωρίσουν μελλοντικά, σε διεθνή δικαστήρια και de facto την εκχώρηση ολόκληρης της Μακεδονίας και της Θράκης, οπότε αυτό αποτελεί εκχώρηση κομματιού ελληνικού εδάφους σε άλλη Χώρα και συρρίκνωση της εδαφικής της ακεραιότητας. Τα Σκόπια, με τη στήριξη, κυρίως των ΗΠΑ και της Τουρκίας, πιέζουν έντονα τις Ελληνικές κυβερνήσεις να ενδώσουν στην εκχώρηση του ονόματος, που, όμως, αποτελεί έσχατη παραποίηση και πλαστογράφηση της ιστορίας, που η Μακεδονία από αρχαιοτάτων χρόνων είναι Ελλάδα, όπως μας λέει και ο Στράβων, το 67 π.Χ .«Έστι γαρ Ελλάς και η Μακεδονία» και αυτό αποδεικνύεται πολιτισμικά, διότι ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι καθαρά ελληνικός. Η Ελλάδα, όπως και η Ε.Ε έχει κάθε λόγο να ασκεί veto στην προσπάθεια της Αμερικής να εντάξει τα Σκόπια, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην Ε.Ε, αν δεν εγκαταλείψουν τις αλυτρωτικές τους επιδιώξεις σε βάρος της Ελλάδας, κράτους –μέλους της Ε.Ε.

Η Ελλάδα, δεν είναι μικρή Χώρα, όπως πολλοί συχνά επικαλούνται. Η Ελλάδα είναι πολιτισμικά και ιστορικά ισχυρή Χώρα και την φοβούνται οι «μεγάλοι», οι οποίοι θέλουν να την μικρύνουν. Φοβούνται την Ελλάδα, διότι αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους και είναι πιθανό μια μέρα να αποκτήσει ικανή πολιτική ηγεσία που να θέσει τέρμα στην ασκούμενη σήμερα κομπλεξική πολιτική του jes man και του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Ως Έλληνες ανήκομεν στην Ελλάδα και ως άνθρωποι στην ανθρωπότητα με τον οικουμενικό μας ανθρωποκεντρικό πολιτισμό. Αν ξυπνήσει ο κοιμώμενος σήμερα γίγαντας, που λέγεται Ελληνισμός και ελληνο-ευρωπαϊκός πολιτισμός, μπορεί τα τρωκτικά που μας ενοχλούν να κρυφτούν στις σκοτεινές τρύπες τους, φοβούμενα το λαμπερό φως της ημέρας. Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός πέρασε, ανά τους αιώνες, δια πυρός και σιδήρου και δεν φοβήθηκε, άντεξε, αγωνίστηκε, αντιστάθηκε, δυνάμωσε, έλαμψε και θέριεψε και σήμερα είναι σε τέτοια θέση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το ευρωπαϊκό και συνάμα το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτό, όμως, που λείπει, σήμερα, στην Ελλάδα είναι μια πολιτική ηγεσία που να μπορεί να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών, να εμπνεύσει και να αφυπνίσει τη συνείδηση του λαού μας για μια καινούργια ισχυρή, πνευματική Ελλάδα, σαν Εκείνη την αρχαία, της φιλοσοφίας, της γνώσης, των γραμμάτων, της τέχνης, των επιστημών, που εξέθρεψε και ποτίζει, μέχρι σήμερα, το δέντρο του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Όμως, θα υπάρξει μια τέτοια πολιτική ηγεσία στη σημερινή Ελλάδα; Το ελπίζουμε και το αναμένουμε, γιατί, όπως μάθαμε ακόμα από το σχολείο μας: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Αθήνα, 5 Αυγούστου 2009

ΙΩΑΝΝΗΣ (ΙΩΝ) ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ

Με την παράκληση της αναδημοσίευσης σε φίλους και γνωστούς.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΜΦΙΚΤΥΩΝΑ:  ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΕΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ: α/ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ , β/ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΣ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ γ/ ΤΗΝ ΣΥΝΑΨΗ ΝΕΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ. Ο κ. ΙΩΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ: 1) ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΙΕΥΘΑΡΜΕΝΟΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΙΚΑ ΜΕ ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΕΡΗ ΑΜΑΧΗΤΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ . 2) Η 5η ΦΑΛΑΓΓΑ («ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ» ΜΜΕ κλπ) ΠΟΥ ΔΡΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΡΕΙΣΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 10ΕΤΙΩΝ ΤΑ ΑΓΝΟΗΣΑΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ. Ν.Δ ΠΑΣΟΚ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΜΕ , Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗ ΝΕΑ-ΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΙΑ . Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ , ΤΕΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ κ. ΙΩΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ . Η ΧΩΡΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΠΛΕΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΟΥΣ ΥΦΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΡΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΑ ΒΑΣΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΗΝ «ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ » ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΑΣΠΟΝΔΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ Γ/Β.

Posted in Χωρίς κατηγορία | Leave a Comment »

Ο Καραμανλής και οι κρατικές σπατάλες

Posted by lykofron στο 11/08/2009

H περίφημη επανίδρυση του κράτους, που είχε υποσχεθεί ο κ. Καραμανλής πριν γίνει πρωθυπουργός, είχε ως αποτέλεσμα να ιδρύσει ένα κράτος σπάταλο που αντί να μειώσει κατά 10 δισ. ευρώ τις δημόσιες δαπάνες, όπως είχε υποσχεθεί ο ίδιος, τις αύξησε κατά 23,4 δισ. ευρώ. ΒΛΕΠΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=5196810. Επίσης βλέπε και στην ανάρτηση  ΣΠΑΤΑΛΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

Posted in ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ | 1 Comment »

Οι Άγγλοι επέβαλαν στον Κίσινγκερ τη διζωνική ομοσπονδία

Posted by lykofron στο 04/08/2009

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΥΚΟΦΡΩΝΑ: το παρακάτω άρθρο δίνει μια άλλη διάσταση στο παρασκήνιο της Κυπριακής τραγωδίας και εμφανίζει η συμφορά προήλθε από τους π…..δες Αγγλους.

Αρθρο ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επεδίωκε επιστροφή στη Ζυρίχη, αλλά τελικά υπέκυψε. Η Χούντα υποστήριζε Σαμψών, η Τουρκία και η Βρετανία επιστροφή του Μακαρίου, και ο Κίσιγκερ προτιμούσε τον Γλαύκο Κληρίδη.

ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ
Μπλοκάρουν την Ελλάδα από του να επέμβει. Εδώ και 35 χρόνια, άρθρα και ειδησεογραφικές πληροφορίες προβάλλουν τον δρα Χένρι Κίσινγκερ, Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ το 1974, ως φέροντα την ευθύνη για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ασφαλώς οι ΗΠΑ φέρουν τη δική τους ευθύνη για την ανοχή που υπέδειξαν και άφησαν την Τουρκία ανενόχλητη να εισβάλει δίχως να τη σταματήσουν. Όμως, τη μεγαλύτερη ευθύνη και εγκληματική προμελετημένη ανοχή για το τουρκικό έγκλημα φέρουν οι Βρετανοί. Δυστυχώς, πολλά δημοσιεύματα αναφορικά με αμερικανικά έγγραφα, δίχως αυτά να μελετώνται σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα (και πολύ πιο λεπτομερή και άμεσα) βρετανικά τέτοια, δεν αποδίδουν τη σωστή εικόνα των γεγονότων. Με αποτέλεσμα να βοηθούνται οι Βρετανοί, που μένουν στο απυρόβλητο.
Και παρ’ όλον ότι τα βρετανικά έγγραφα που αναφέρονται στο πραξικόπημα λογοκρίθηκαν και θα μείνουν κλειστά μέχρι το 2060, εντούτoις καταφέραμε, με πεισματική έρευνα στο Βρετανικό Κρατικό Αρχείο, να εξασφαλίσουμε ορισμένα, που μας δίνουν, επιτέλους, κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις σχέσεις και το ρόλο Βρετανών και Αμερικανών τις μαύρες εκείνες μέρες.
Τα έγγραφα φανερώνουν ότι οι Βρετανοί ηγούνταν της όλης επιχείρησης, έχοντας βοηθούς τους Αμερικανούς και όχι αντιστρόφως. Το Λονδίνο προσπαθούσε με κάθε τρόπο να εμποδίσει την Ελλάδα να αντιδράσει και παρόλον ότι η Τουρκία είχε ήδη εισβάλει στο νησί, αυτοί συνέχιζαν να την υπερασπίζονται και να απαιτούν παράλογα πράγματα από την Ελλάδα. Πολύ ενδιαφέρουσες οι δηλώσεις Κίσινγκερ 19 Ιουλίου 1974 και 27 Αυγούστου 1974.
Στα χέρια του Λονδίνου
Τα έγγραφα στα οποία αναφερόμαστε στην παρουσίαση αυτή δεν αφήνουν πλέον αμφιβολία ότι ο δρ Χένρι Κίσινγκερ δεν υποστήριζε κατ’ αρχήν τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, αλλά αυτή ήταν λύση που επέβαλαν οι Βρετανοί και έκτοτε συμβάδισε μαζί τους. Κατά καιρούς τα έγγραφα φανερώνουν αμφιταλαντεύσεις του Κίσινγκερ για τη Διζωνική, κάτι που κράτησε μέχρι το τέλος του 1974, αλλά τελικά κέρδισαν οι Βρετανοί. Πρώτον, επειδή το Κυπριακό ήταν και παραμένει στα χέρια του Λονδίνου και όχι της Ουάσινγκτον, και δεύτερον γιατί οι ΗΠΑ χρειαζόντουσαν τους Βρετανούς για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων μέσω των βρετανικών βάσεων στο νησί…
Διαφωνία Κίσινγκερ – Κάλαχαν/Γουίλσον
Στις 18 Ιουλίου 1974, ο Αμερικανός Υπ. Εξωτερικών δρ Χ. Κίσινγκερ τηλεφωνεί ο ίδιος στον Βρετανό ομόλογό του Τζέιμς Κάλαχαν και διαφωνεί μαζί του στο θέμα της απόσυρσης των Ελλήνων αξιωματικών. Ο Κίσινγκερ επανέλαβε τη θέση του ότι το να πιέζει η Βρετανία για την άμεση αποχώρησή τους από την Κύπρο μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα επικίνδυνο ρήγμα στο ισοζύγιο δυνάμεων στην Κύπρο και πίστευε (ο Κίσινγκερ) ότι η απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών θα μπορούσε να ενθαρρύνει ενδο-κοινοτική διαμάχη. Ο Κίσινγκερ υποστήριζε ότι δεν ήταν εναντίον της αποχώρησής τους, αλλά όχι προτού επιτευχθεί συνταγματική λύση. Προτιμούσε να μιλήσει ο Μακάριος στις 19 (την επομένη) σε συνεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας, και προτού παρθεί οποιαδήποτε απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ήθελε τους Βρετανούς να συμφωνήσουν να διευθετήσουν συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων στο Λονδίνο, για την Κυριακή 21 Ιουλίου, για να διαπραγματεύονταν κάποια συνταγματική λύση, βασισμένη στις συνθήκες του 1960. Σύμφωνα με τη σχετική αναφορά στο βρετανικό έγγραφο: «…Οι ΗΠΑ, είπε, θα δώσουν πλήρη υποστήριξη και θα λάβουν μέρος στη συνάντηση με πρόταση και μετά να ακολουθήσει ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο Κάλαχαν ρώτησε τι είδος συνταγματικής λύσης είχε υπόψη του ο Κίσινγκερ. Ο Κίσινγκερ εισηγήθηκε όπως οι Βρετανοί προσπαθήσουν να διαμορφώσουν τα πράγματα, ούτως ώστε να βρεθεί εναλλακτική αποδεκτή λύση γι’ απαλλαγή τόσο από τον Σαμψών όσο και τον Μακάριο…». Ο Κίσινγκερ θεωρούσε τον Γλ. Κληρίδη ως το πρόσωπο αυτό. Με τον Κληρίδη πίστευε ότι οι Έλληνες θα εγκατέλειπαν τον Σαμψών και οι Βρετανοί και Τούρκοι τον Μακάριο. Για τους Τούρκους, πίστευε ο Κίσινγκερ, δεν θα ήταν και μεγάλη θυσία, καθώς ποτέ δεν τον είχαν εμπιστευθεί. Ο Κίσινγκερ ήταν πολύ προβληματισμένος με τους Βρετανούς οι οποίοι, πίστευε, δέσμευαν τους εαυτούς των πολύ μακριά, δίχως να υπολογίζουν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.
Ο Τζέιμς Κάλαχαν ενημέρωσε τον Βρετανό πρωθυπουργό σχετικά.

«Πρώτες βοήθειες»
Την επομένη, 19 Ιουλίου, ο Βρετανός πρωθυπουργός Χάρολντ Γουίλσον σημειώνει προς τον Σύμβουλό του κ. Άκλαντ:
«…Υπήρξαν κάποιες μικρές διαφωνίες μεταξύ μας και των Αμερικανών σχετικά με τον Μακάριο και πώς να τον χειριστούμε. Φυσικά αυτό είναι παράπλευρο θέμα, όμως είναι ένα σημαντικό θέμα. Εκείνο που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ο δρ Κίσινγκερ σήμερα είναι πως το πραξικόπημα στην Κύπρο έχει αφαιρέσει την όποια σταθερότητα είχε απομείνει από της συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Εκείνη η σταθερότητα ήταν πολύ εύθραυστη τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι βασικές ερωτήσεις τώρα είναι: Μπορούμε να μπαλώσουμε τις παλαιές συνθήκες; Ή πρέπει τώρα να προχωρήσουμε με νέες διευθετήσεις; Αν ναι, ποιοι θα είναι οι συμμετέχοντες και οι εγγυητές των συνθηκών που θα αντικαταστήσουν τις παλαιές;

Μου φαίνεται, και απ΄ό,τι άκουσα όσον αφορά τις απόψεις του δρος Κίσινγκερ, ο τελευταίος προφανώς βλέπει την κατάσταση επιφανειακά. Αν θέλει να μπαλώσει (χρησιμοποιεί μεταφορικά τη λέξη επιδέσμους) τις σημερινές συνθήκες, θα πρέπει να δράσει πολύ πιο δυναμικά με τους Έλληνες απ΄ ό,τι έκανε μέχρι σήμερα. Το γεγονός είναι ότι σήμερα υπάρχει μια νέα μεγάλη πηγή αστάθειας, και η επέμβαση «πρώτων βοηθειών» σύντομα θα καταντήσει αδύνατη».

Μπλόκο στην Ελλάδα
Σημείωση 1): Ο Βρετανός πρωθυπουργός και ο Υπ. Εξωτερικών της Βρετανίας από τις 17 Ιουλίου, κατά τη συνάντηση που είχαν στο Λονδίνο με τον Τούρκο πρωθυπουργό της εισβολής Μπ. Ετσεβίτ, του είχαν δώσει το πράσινο φως για την εισβολή, υποσχόμενοι να μην επέμβουν και να μπλοκάρουν την Ελλάδα από του να τρέξει εις βοήθεια της Κύπρου.
Σημείωση 2): Η πολιτική αυτή ήταν πλήρως ταυτισμένη με το βρετανικό σχέδιο «Το Μέλλον της Κύπρου», που είχε εκπονήσει το Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις τον Φεβρουάριο του 1964. Το σχέδιο προέβλεπε και προνοούσε όπως εμποδιστεί η Ελλάδα από το βοηθήσει την Κύπρο σε περίπτωση τουρκικής εισβολής, για να αφεθεί η Τουρκία για 48 τόσες ώρες να κάνει την επιχείρησή της. Προνοούσε τόσο τη χρησιμοποίηση και του 6ου Αμερικανικού Στόλου όσο και την πιθανότητα ανάγκης πραξικοπήματος για να επιτευχθεί ο στόχος… Υπενθυμίζεται ότι τον ίδιο καιρό (Φεβρουάριος του 1964) και οι Τουρκοκύπριοι (με την ανταρσία τους εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας) είχαν εκπονήσει συνταγματικές προτάσεις για Δύο Ομόσπονδα Κράτη.
Σημείωση 3): Άκρως λανθασμένος και ιστορικά ανακριβής ο ισχυρισμός (όπως π.χ. εκείνος του Βρετανού Μάρτιν Πάκαρτ) ότι τότε υπήρχε Αμερικανικό Σχέδιο εις βάρος της Κύπρου. Το σχέδιο ήταν καθαρώς βρετανικό. Τα ίδια τα βρετανικά έγγραφα ανατρέπουν συλλήβδην τέτοιον ισχυρισμό.

Ο ρόλος του Βρετανού πρέσβη
Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Σερ Χούπερ είδε τον αναπληρωτή Υπ. Εξωτερικών της χουντικής κυβέρνησης κ. Κυπραίο και προσπάθησε να του διαλύσει την εντύπωση που είχε ήδη κυκλοφορήσει, ότι η Βρετανία είχε εκ των προτέρων γνώση για το πραξικόπημα. (Εδώ υπενθυμίζεται ότι τα βρετανικά έγγραφα για το πραξικόπημα παραμένουν κλειστά).
Ο κ. Κυπραίος του είπε ότι τα τουρκικά στρατεύματα είχαν επιτεθεί στην ΕΛΔΥΚ. Η Ελλάδα ζητούσε άμεση κατάπαυση του πυρός και τη συγκέντρωση όλων των τουρκικών στρατευμάτων και αλεξιπτωτιστών στους τουρκικούς θυλάκους μέχρι τις 2.μ.μ. Ο Βρετανός πρέσβης βρήκε ότι η στάση του κ. Κυπραίου ήταν διαφορετική από εκείνη που τους είχαν ενημερώσει οι Αμερικανοί στην Ουάσινγκτον.
Ο Χούπερ είπε στον Κυπραίο ότι η απαίτηση της Αθήνας με τελεσίγραφο μέχρι τις 2.μ.μ. θα εξέπληττε το Λονδίνο. Ουσιαστικά η ελληνική κυβέρνηση ζητούσε από την Τουρκία να διαλέξει είτε να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Αθήνας είτε να πάνε σε πόλεμο.
Κατ’ αρχήν ο Έλληνας αναπληρωτής Υπ.Εξ. κ. Κυπραίος είπε ότι καλά κατάλαβε ο πρέσβης, και ο κ. Σωσσίδης δίπλα του πρόσθεσε «πόλεμος σε όλα τα μέτωπα». Αργότερα, όμως, ο Κυπραίος κατέβασε τους τόνους, επισημαίνει στην αναφορά του προς τον Τζέιμς Κάλαχαν ο Βρετανός πρέσβης, τονίζοντας ότι τελικά ο Κυπραίος, στο μήνυμά του προς την τουρκική κυβέρνηση, είπε ότι οι Έλληνες προσέφεραν στην Τουρκία την ευκαιρία να λύσουν τις διαφορές τους και να σταθεροποιήσουν την κατάσταση για τα επόμενα χρόνια.
Υποστηρίζοντας περαιτέρω την Τουρκία, ο Βρετανός πρέσβης είπε στον Κυπραίο ότι και η Βρετανία επιθυμούσε εκεχειρία, αλλά οι Τούρκοι ήταν αδύνατο να δεχθούν, υπό το φως των απειλών που αντιμετώπιζαν από τους Έλληνες και πως οι Έλληνες έπρεπε να τους βοηθήσουν να διαπραγματευτούν. Ο Χούπερ ζήτησε, μάλιστα, να μάθει το σκεπτικό της απαίτησης της Ελλάδας για τη συγκέντρωση των τουρκικών στρατευμάτων στους θυλάκους. Ο Κυπραίος είπε ότι δεν ήταν σκοπός τους να απειλήσουν την Τουρκία, αλλά έχοντας υπόψη την υπεροχή της Τουρκίας, έπρεπε να βοηθηθούν και οι ίδιοι να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος. Οι Τούρκοι είχαν επιτεθεί κατά των ελληνικών στρατευμάτων και ήδη είχε δημιουργηθεί κατάσταση πολέμου, κάτι για το οποίο δεν ευθυνόταν η Ελλάδα. Και σημειώνει ο Χούπερ σε παρένθεση «Εδώ έχει κάποιο δίκαιο».
Όμως ο Χούπερ δεν πίστευε ότι οι Έλληνες θα επέμεναν για τις 2.μ.μ. Γιατί ο Κυπραίος του είχε επίσης πει πως νοουμένου ότι αυτό γινόταν εντός 24 ή 48 ωρών, δεν θα έκαναν τίποτα.
Ο Κυπραίος είπε ότι η Ελλάδα δεν ήθελε την Ένωση, αλλά αν ο κυπριακός λαός την ήθελε, τότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Όμως, έγραψε ο Χούπερ, ο Κυπραίος δεν είχε γνώση για πρόταση διχοτόμησης.
Από το ενημερωτικό τηλεγράφημα του Βρετανού πρέσβη προς τον Τζέιμς Κάλαχαν, φαίνεται ότι ο Αμερικανός απεσταλμένος κ. Σίσκο είχε εντολές να πιέσει την Ελλάδα, απειλώντας να διακόψει κάθε στρατιωτική βοήθεια, αν αντιδρούσε (η Ελλάδα). Αλλά μέχρι τότε ο Σίσκο, με τη συγκατάθεση της Ουάσινγκτον, δεν το είχε κάνει.

Έξαλλος ο Ιωαννίδης
Μετά την επιστροφή του Σίσκο από την Άγκυρα, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα ενημέρωσε τον Βρετανό ομόλογό του κ. Χούπερ για τις επαφές Σίσκο και του ιδίου στην Αθήνα, ζητώντας να διατηρηθεί η αναφορά άκρως εμπιστευτική.
Γράφει η ενημέρωση προς το Λονδίνο:
«Στις 7.30 πρωινή της 20ής Ιουλίου, ο Αμερικανός πρέσβης κ. Τάσκα πήγε στο ελληνικό Υπ. Άμυνας, όπου θα ξεκινούσε συνεδρία του Συμβουλίου Πολέμου στις 8.00 πρωινή, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού. Ο Τάσκα έδωσε αυστηρές προειδοποιήσεις εναντίον οποιασδήποτε ενέργειας. Οι ανώτεροι στρατηγοί δεν αντέδρασαν, αλλά ο Ιωαννίδης ήταν ιδιαίτερα έξαλλος. Στις 7.50 ήλθε και ο Σίσκο, ο οποίος μίλησε στις ίδιες γραμμές, με τον Ιωαννίδη να διατηρεί την ίδια στάση και να τονίζει πως αν οι Τούρκοι δεν έφευγαν από την Κύπρο, οι συνέπειες θα ήταν διπλή ένωση και πόλεμος. Αμέσως μετά, ο Ιωαννίδης αποχώρησε από την αίθουσα. Μετά από περαιτέρω συζήτηση με τους Τάσκα, Σίσκο και Συμβούλιο, συμφωνήθηκε όπως συνεχίσει η συνεδρία, αλλά να μη ληφθούν αποφάσεις προτού διαβουλευθούν ξανά με τους Τάσκα και Σίσκο. Όμως αυτό δεν ακολουθήθηκε».

Η Χούντα κάνει πίσω
Αργότερα το ίδιο πρωινό, οι Τάσκα και Σίσκο είδαν τον Κυπραίο στο Υπ. Εξωτερικών, ο οποίος τους μίλησε όπως και στον Χούπερ ενωρίτερα, για τη διορία που έδιδαν μέχρι τις 2 μ.μ. και πως ήδη αποχωρούσαν τα ελληνικά στρατεύματα από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Ο Σίσκο του είπε ότι η ελληνική πρόταση προσφερόταν ως βάση για διαπραγμάτευση, θα τη μετέφερε στην Άγκυρα, αλλά χρειαζόταν χρόνο, γι΄ αυτό έβρισκε ότι η διορία μέχρι τις 2μ.μ. δεν ήταν ρεαλιστική. Ο Τάσκα επιβεβαίωσε ότι τα όσα έλεγε ο Κυπραίος είχαν την υποστήριξη των Ιωαννίδη και Μπονάνου.
Στη συνάντηση με τον Κυπραίο, τελικά ο Τάσκα προέβη στην απειλή διακοπής αμερικανικής βοήθειας, αν η Ελλάδα προχωρούσε με ένοπλη δράση. Λίγο πριν από τις 2μ.μ., τηλεφώνησε στον Κυπραίο να μάθει αν η Ελλάδα θα αντιδρούσε μετά τις 2.μ.μ. και ο Κυπραίος του επιβεβαίωσε πως δεν θα έκαναν τίποτα. Τηλεφώνησε και στον Μπονάνο, γράφει η αναφορά, ο οποίος επίσης επιβεβαίωσε το ίδιο, όμως αυτός είπε ότι δεν θα περίμεναν επ΄ αόριστον.

Έξω φρενών ο Σίσκο
Ο Σίσκο, γράφει η αναφορά, έγινε έξω φρενών με τη διπλοπροσωπία των Τούρκων σε σχέση με την εισβολή και περιέγραψε, γράφει ο Χούπερ, τη συμπεριφορά των Τούρκων ως άκρως απαράδεκτη.
Σύμφωνα με την περιγραφή, ο Ετσεβίτ κορόιδευε τον Σίσκο και απέφευγε να του δώσει συγκεκριμένη απάντηση, πότε θα τερμάτιζαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο Ετσεβίτ του είπε ότι εφόσον άρχισαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, θα έπρεπε να πάρουν το χρόνο τους, δεν μπορούσαν να σταματήσουν προτού επιτευχθούν κάποιοι στόχοι. Εξάλλου, δεν μπορούσε να του δώσει απάντηση προτού συναντηθεί την επομένη με τους Στρατιωτικούς και το Υπουργικό του. Ο Σίσκο εκνευρίστηκε και του έβαλε τις φωνές λέγοντας: «…Είπα στον Ετσεβιτ ότι είχα ζητήσει από την αμερικανική κυβέρνηση να αφήσει την Τουρκία να κάνει όπως ήθελε εκείνη (αντί να τη σταματούσαν από το να πολεμήσει, όπως έκαναν το 1964), είχα ζητήσει από την αμερικανική κυβέρνηση να πείσει την Ελλάδα να μην αναμιχθεί σε εχθροπραξίες, και είχα πει ότι έτσι και οι τουρκικές δυνάμεις έφερναν εις πέρας ένα ισοζύγιο δυνάμεων στην Κύπρο, σε σχέση με τις ελληνικές δυνάμεις, η τουρκική κυβέρνηση θα ήταν έτοιμη να εμπλακεί σε συνομιλίες με το Ηνωμένο Βασίλειο και τους Έλληνες στο πνεύμα των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Όλα αυτά είχαν πάει περίπατο πια. Υπολογίζαμε ότι ο Ετσεβίτ μιλούσε εκ μέρους της Τουρκίας και αναμέναμε να δούμε την Τουρκία να συμφωνεί για εκεχειρία, προτού η ελληνική κυβέρνηση αναγκαστεί να εμπλακεί σε εχθροπραξίες. Εμείς είχαμε τηρήσει τα δικά μας και αναμέναμε να τηρούσε και εκείνος το λόγο του. Αν η Τουρκία δεν ανταποκρινόταν, αυτό θα είχε δυσάρεστα αποτελέσματα για τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, περιλαμβανομένης και της στρατιωτικής βοήθειας…».

Λίγα ψίχουλα
Όσον αφορά τη συνάντηση που είχε στο Υπ. Άμυνας με το Πολεμικό Συμβούλιο, o Τάσκα είπε ότι του έκαναν εντύπωση οι διαφορές μεταξύ των ιεράκων υπό την ηγεσία του Ιωαννίδη και των σχετικώς εριφίων υπό την ηγεσία του Μπονάνου και ανώτερων στρατηγών. Και κλείνει η αναφορά προς το Φόρεϊν Όφις με το εξής άκρως αινιγματικό για το βρετανικό ρόλο: «Θα πρέπει να δώσουμε στον τελευταίο (δηλαδή τον Μπονάνο) λίγα ψίχουλα παρηγοριάς προτού είναι αργά», έγραψε χαρακτηριστικά ο Βρετανός πρέσβης Χούπερ.

Η διζωνική ήταν βρετανικής έμπνευσης
Το έγγραφο αυτό είναι ένα πολυσέλιδο ντοκουμέντο, που περιέχει τα πρακτικά της πλέον κρίσιμης συνεδρίας που έλαβε χώρα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μετά τις δύο τουρκικές εισβολές. Η συνάντηση έγινε στις 27 Αυγούστου 1974, μεταξύ ανώτερων αξιωματούχων του Φόρεϊν Όφις και του δρος Χένρι Κίσινγκερ, κατ΄ εντολήν του Βρετανού Υπ. Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν. Ο Κάλαχαν ήθελε πλέον να προχωρήσει με την προώθηση της διπεριφερειακής ομοσπονδίας, αλλά ήθελε να σιγουρευτεί για την υποστήριξη του δρος Κίσινγκερ στη βρετανική αυτή πρωτοβουλία, γιατί οι Βρετανοί στο Λονδίνο είχαν επισημάνει αμφιβολίες για την αμερικανική υποστήριξη. Τα πρακτικά αυτά, διά μαρτυρίας του ιδίου του δρος Κίσινγκερ, μας ξεκαθαρίζουν πλέον, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι οι Βρετανοί ήσαν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων του 1974, όσο και της προώθησης της τουρκικής απαίτησης για γεωγραφική ομοσπονδία (διζωνική) και όχι οι Αμερικανοί.

Οι απεσταλμένοι του Φόρεϊν Όφις είπαν στον Κίσινγκερ ότι ο Τζέιμς Κάλαχαν σκόπιμα διατηρούσε χαμηλούς τόνους στη διπλωματία, όταν και διέκοψε ο δρ Κισινγκερ για να τονίσει ότι ήδη είχε επιτευχθεί η μεγάλη (βρετανική) διπλωματική νίκη, με το να χαρακτηρίζεται πλέον ο ίδιος ως ο κακός της όλης κατάστασης.
Οι Βρετανοί θυμήθηκαν ότι ο Σίσκο (ο Αμερικανός απεσταλμένος) μέσα Ιουλίου είχε ρωτήσει το Φόρεϊν Όφις κατά πόσο μπορούσε να βρεθεί μια λύση πακέτο, αλλά τότε του είχαν πει ότι ήταν ακόμα νωρίς για κάτι τέτοιο. Και συνέχισαν στη συνάντηση οι Βρετανοί, λέγοντας ότι οποιαδήποτε άποψη και να είχαν για τις τουρκικές ενέργειες, η λύση θα ήταν διπεριφερειακή ομοσπονδία και θα συνεπάγετο ανταλλαγή πληθυσμών. Η λύση αυτή, είπαν στον δρα Κίσινγκερ, θα έχει την ευχέρεια να αυτο-αστυνομεύεται και να μη χρειάζεται την ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών. Ήδη, πρόσθεσαν, πολλοί τους κατηγορούν ότι δεν ανέλαβαν τις εγγυητικές τους υποχρεώσεις, για να διακόψει και πάλιν ο Κίσινγκερ, για να πει ότι αυτό δεν ίσχυε για τους Τούρκους. Οι Τούρκοι, είπε, «δεν πιστεύω να έχουν τέτοιο παράπονο».

Διζωνική στη θεωρία
Οι Βρετανοί σχεδιαστές της λύσης είπαν πως η λύση που η Βρετανία υποστήριζε, δηλαδή η διπεριφερειακή ομοσπονδία (ουσιαστικά η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία), ήταν ακόμα στο στάδιο της θεωρίας, ήταν δύσκολο να επιβληθεί. Ο δρ Κίσινγκερ ρώτησε αν η ελληνική κυβέρνηση την υποστήριζε και οι Βρετανοί παραδέχθηκαν ότι ο Κ. Καραμανλής αδυνατούσε. Αλλά οι Τούρκοι ήταν αδύνατο να αποτραβηχτούν στη γραμμή που κρατούσαν στις 9 Αυγούστου. Ο Κληρίδης όμως, είπαν, είχε προωθήσει πιο λογικές προτάσεις. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι είπαν πως για τη λύση αυτή, θα έπρεπε να γίνουν σημαντικές αναπροσαρμογές και πως ο Τούρκος καθηγητής Ουλμάν τους είχε πει στο Λονδίνο ότι θα χρειαζόντουσαν πέραν του 28% του εδάφους για λόγους ασφάλειας, κάτι που θα συζητηθεί στις διαπραγματεύσεις. Και συμπλήρωσαν ότι οι ίδιοι πιστεύουν ότι οι πρόσφυγες ίσως να μη θέλουν πλέον να επιστρέψουν, μιας και τους επιτραπεί να επισκεφθούν τις περιουσίες τους.
Ο δρ Κίσινγκερ είπε ότι ο χρόνος δεν ήταν υπέρ των Ελλήνων. Ο ίδιος ήθελε χρόνο για να καλυτερεύσουν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Οι Βρετανοί, σε μια προσπάθεια να πιέσουν τον δρα Κίσινγκερ, χρησιμοποίησαν την κινδυνολογία ότι αν δεν λυόταν το θέμα σύντομα, φοβόντουσαν για ανταρτοπόλεμο εκ μέρους των Ελλήνων. Όμως ο Κίσινγκερ το απέρριψε και είπε ότι δεν πίστευε σε τέτοια.
Οι Βρετανοί στη συνέχεια είπαν πως θα άρχιζε ο εποικισμός από την Τουρκία. Ο Κίσινγκερ ρώτησε αν μπορούσε ένα κομμάτι να ενωθεί με την Ελλάδα και το άλλο με την Τουρκία, αλλά οι Βρετανοί κηδεμόνες, αν και δεν το απέρριψαν, είπαν ότι τέτοια λύση θα ήταν ό,τι χειρότερο για τη Σοβιετική Ένωση.
Ο Κίσινγκερ υποστήριξε να ξεκινούσε η βρετανική πρωτοβουλία, για διπεριφερειακή ομοσπονδία, αλλά, τους είπε ότι ήταν πολύ διστακτικός να ξανα-μπλέξει τις ΗΠΑ σε μια υπόθεση δίχως να γνωρίζει τις τακτικές. Την τελευταία φορά, είπε, οι ΗΠΑ είχαν αναμιχθεί με κάποια ευθύνη, όμως όχι αρκετή που να τους έδιδε και τον έλεγχο. Δίσταζε να το επαναλάβει. Ο ίδιος ήταν πολύ απασχολημένος με τα δικά τους στις ΗΠΑ και δεν ασχολήθηκε έντονα με όσα συνέβησαν στη Γενεύη τον Αύγουστο.

Θα αποτύγχανε η διζωνική
Η δεύτερη ανησυχία του, είπε ο δρ Κίσινγκερ, ήταν πως αν η βρετανική πρωτοβουλία αποτύγχανε, θα έλεγαν πως φταίει η Αμερική που δεν πίεσε αρκετά την Άγκυρα. Έτσι και πάλιν θα έφταιγαν οι ΗΠΑ και όχι το Ηνωμένο Βασίλειο, που ήταν δική του η πρωτοβουλία.
Οι Βρετανοί παραδέχθηκαν ότι στη Γενεύη έγιναν λάθη και πως εκ των υστέρων έβλεπαν πως θα ήταν καλύτερα αν είχαν προωθήσει και υποστηρίξει στη Γενεύη εξαρχής την περιφερειακή λύση. Ο Κίσινγκερ συμφώνησε πως τότε θα είχαν προοπτικές επιτυχίας. Ο Κίσινγκερ εξήγησε πως η πρότασή του για λύση καντονίων ήταν με στόχο να διευκολύνει τη διζωνική σε μεταγενέστερο στάδιο. Ο Κίσινγκερ ήταν βέβαιος ότι η βρετανική πρωτοβουλία για διπεριφερειακή/διζωνική λύση θα αποτύγχανε, και δεν ήθελε τις ΗΠΑ να φορτωθούν την ευθύνη της αποτυχίας. Αν η Βρετανία ήθελε να προωθήσει την πρωτοβουλία της από μόνη της, θα έδιδε την ευλογία του. Εν κατακλείδι, οι Βρετανοί ζήτησαν από τον Κίσινγκερ αν μπορούσαν να βασιστούν στην πλήρη κάλυψη της πρωτοβουλίας τους στην προώθηση της διπεριφερειακής ομοσπονδίας. Ο Κίσινγκερ τους υποσχέθηκε να το συζητήσει με τον Αμερικανό πρόεδρο και θα τους έδιδε την απάντησή του την επομένη.

Σύμφωνα με άλλα έγγραφα, το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Ο Κίσινγκερ έκανε όπως τους είπε. Τους έδωσε την ευλογία του, αλλά δεν ήθελε με κανένα τρόπο να εμπλακεί σε κάτι για το οποίο δεν είχε τον έλεγχο, τον οποίο και τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, όπως και τον Ιανουάριο του 1964, είχαν οι Βρετανοί και όχι οι Αμερικανοί.

ΠΗΓΗ: http://www.sigmalive.com/simerini/news/178822

Posted in ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ | Leave a Comment »

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ OBAMA

Posted by lykofron στο 02/08/2009

  18 Μαΐου, 2009

 

Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα

Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Λευκός Οίκος

1600 Pennsylvania Avenue, NW

Washington, DC 20500

 

 

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Με την παρούσα επιστολή, οι υπογράφοντες ζητούμε με κάθε σεβασμό την παρέμβασή σας για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του Προέδρου George W. Bush, η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’.

Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.

Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των δεδομένων. (Η τεκμηρίωση αυτών των δεδομένων που απεικονίζονται εδώ με έντονα γράμματα, βρίσκεται στο http://macedonia-evidence.org/documentation.html).

 Η εν λόγω περιοχή, με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βαρνούς και Όρβηλος (που σχηματίζουν σήμερα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) αποτελούν ένα φυσικό όριο που χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της. Η μόνη πραγματική σύνδεση βρίσκεται κατά μήκος του Αξιού/Βαρδάρη ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα ‘δε σχηματίζει μία δίοδο επικοινωνίας γιατί τέμνεται από χαράδρες’.

 Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στο Φίλιππο Β΄, πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π.Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο, μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία.

 Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορίνθιους Έλληνες κ.ο.κ.  Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν Σλάβικα—μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου—μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες.

 Ακόμα και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή—του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα– στα νομίσματά τους.

Ο Ευριπίδης—που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία—έγραψε το έργο του Αρχέλαος προς τιμήν του μεγάλου θείου τού Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά. Όσο βρισκόταν στη Μακεδονία, ο Ευριπίδης έγραψε ακόμα τις Βάκχες, επίσης στα ελληνικά. Κατά συνέπεια, το Μακεδονικό κοινό μπορούσε να καταλάβει τι έγραψε και τι άκουγαν.

 Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε αρκετές νίκες σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και τους Δελφούς, τα δύο πιο ελληνικά από όλα τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου δεν επιτρεπόταν σε μη-Έλληνες να αγωνιστούν. Ακόμα πιο σημαντικό, ο Φίλιππος ορίστηκε διοργανωτής των Πύθιων Αγώνων στους Δελφούς το 346 π.Χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μέγα Αλέξανδρου και οι πρόγονοί του ήταν εξολοκλήρου Έλληνες. Η ελληνική γλώσσα ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η πρεσβεία του από την Αθήνα όταν επισκέπτονταν τον Φίλιππο επίσης το 346 π.Χ. Ένας άλλος Έλληνας του Βορρά, ο Αριστοτέλης, πήγε να σπουδάσει για περίπου 20 χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Μακεδονία και έγινε ο δάσκαλος του Αλέξανδρου Γ΄. Μιλούσαν Ελληνικά στην σχολή που σώζεται ακόμα και σήμερα κοντά στη Νάουσσα στην Ελληνική Μακεδονία.

 Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε όλες του τις εκστρατείες την έκδοση του Αριστοτέλη της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε όλη του την αυτοκρατορία, ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Εξού και βρίσκουμε επιγραφές που αφορούν χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως είναι το γυμνάσιο τόσο μακριά όσο στο Αφγανιστάν. Είναι γραμμένες στα Ελληνικά.

 Προκύπτουν οι εξής ερωτήσεις: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την επικράτεια του Αλέξανδρου αν αυτός ήταν ΄Μακεδόνας’; Γιατί γράφτηκε η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά;

 Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική μορφή για εθνικό τους ήρωα;

 Οι αρχαίοι Παίονες μπορεί να ήταν ή να μην ήταν  Έλληνες, πάντως σίγουρα έγιναν ελληνίζοντες, και δεν υπήρξαν ποτέ Σλάβοι. Επίσης δεν ήταν Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν ένα μέρος του Μακεδονικού κράτους, όπως ήταν η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία και η Βαβυλωνία και η Βακτρία και πολλές άλλες περιοχές. Μπορεί λοιπόν να έγιναν προσωρινά ‘Μακεδονικές’ αλλά καμιά δεν ήταν ποτέ ΄Μακεδονία΄. Η κλοπή του Φίλιππου και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ η Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας ωστόσο θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με αρκετά αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις.

 Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο και να επιγράφεται στα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί να επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της;

 Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα.

 Με εκτίμηση,

           NAME                         TITLE                                      INSTITUTION

 Harry C. Avery, Professor of Classics, University of Pittsburgh (USA)

Dr. Dirk Backendorf. Akademie der Wissenschaften und der Literatur Mainz (Germany)

Elizabeth C. Banks, Associate Professor of Classics (ret.), University of Kansas (USA)

Luigi Beschi, professore emerito di Archeologia Classica, Università di Firenze (Italy)

Josine H. Blok, professor of Ancient History and Classical Civilization, Utrecht University (The Netherlands)

Alan Boegehold, Emeritus Professor of Classics, Brown University (USA)

Efrosyni Boutsikas, Lecturer of Classical Archaeology, University of Kent (UK)

Keith Bradley, Eli J. and Helen Shaheen Professor of Classics, Concurrent Professor of History, University of Notre Dame (USA)

Stanley M. Burstein, Professor Emeritus, California State University, Los Angeles (USA)

Francis Cairns, Professor of Classical Languages, The Florida State University (USA)

John McK. Camp II, Agora Excavations and Professor of Archaeology, ASCSA, Athens (Greece)

Paul Cartledge, A.G. Leventis Professor of Greek Culture, University of Cambridge (UK)

Paavo Castrén, Professor of Classical Philology Emeritus, University of Helsinki (Finland)

William Cavanagh, Professor of Aegean Prehistory, University of Nottingham (UK)

Angelos Chaniotis, Professor, Senior Research Fellow, All Souls College, Oxford (UK)

Paul Christesen, Professor of Ancient Greek History, Dartmouth College (USA)

Ada Cohen, Associate Professor of Art History, Dartmouth College (USA)

Randall M. Colaizzi, Lecturer in Classical Studies, University of Massachusetts-Boston (USA)

Kathleen M. Coleman, Professor of Latin, Harvard University (USA)

Michael B. Cosmopoulos, Ph.D., Professor and Endowed Chair in Greek Archaeology, University of Missouri-St. Louis (USA)

Kevin F. Daly, Assistant Professor of Classics, Bucknell University (USA)

Wolfgang Decker, Professor emeritus of sport history, Deutsche Sporthochschule, Köln (Germany)

Luc Deitz, Ausserplanmässiger Professor of Mediaeval and Renaissance Latin, University of Trier (Germany), and Curator of manuscripts and rare books, National Library of Luxembourg (Luxembourg)

Michael Dewar, Professor of Classics, University of Toronto (Canada)

John D. Dillery, Associate Professor of Classics, University of Virginia (USA)

Sheila Dillon, Associate Professor, Depts. of Art, Art History & Visual Studies and Classical Studies, Duke University (USA)

Douglas Domingo-Forasté, Professor of Classics, California State University, Long Beach (USA)

Pierre Ducrey, professeur honoraire, Université de Lausanne (Switzerland)

Roger Dunkle, Professor of Classics Emeritus, Brooklyn College, City University of New York (USA)

Michael M. Eisman, Associate Professor Ancient History and Classical Archaeology, Department of History, Temple University (USA)

Mostafa El-Abbadi, Professor Emeritus, University of Alexandria (Egypt)

R. Malcolm Errington, Professor für Alte Geschichte (Emeritus) Philipps-Universität, Marburg (Germany)

Panagiotis Faklaris, Assistant Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)

Denis Feeney, Giger Professor of Latin, Princeton University (USA)

Elizabeth A. Fisher, Professor of Classics and Art History, Randolph-Macon College (USA)

Nick Fisher, Professor of Ancient History, Cardiff University (UK)

R. Leon Fitts, Asbury J Clarke Professor of Classical Studies, Emeritus, FSA, Scot., Dickinson Colllege (USA)

John M. Fossey FRSC, FSA, Emeritus Professor of Art History (and Archaeology), McGill Univertsity, Montreal, and Curator of Archaeology, Montreal Museum of Fine Arts (Canada)

Robin Lane Fox, University Reader in Ancient History, New College, Oxford (UK)

Rainer Friedrich, Professor of Classics Emeritus, Dalhousie University, Halifax, N.S. (Canada)

Heide Froning, Professor of Classical Archaeology, University of Marburg (Germany)

Peter Funke, Professor of Ancient History, University of Muenster (Germany)

Traianos Gagos, Professor of Greek and Papyrology, University of Michigan (USA)

Robert Garland, Roy D. and Margaret B. Wooster Professor of the Classics, Colgate University, Hamilton NY (USA)

Douglas E. Gerber, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Western Ontario (Canada)

Hans R. Goette, Professor of Classical Archaeology, University of Giessen (Germany); German Archaeological Institute, Berlin (Germany)

Sander M. Goldberg, Professor of Classics, UCLA (USA)

Erich S. Gruen, Gladys Rehard Wood Professor of History and Classics, Emeritus, University of California, Berkeley (USA)

Christian Habicht, Professor of Ancient History, Emeritus, Institute for Advanced Study, Princeton (USA)

Donald C. Haggis, Nicholas A. Cassas Term Professor of Greek Studies, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)

Judith P. Hallett, Professor of Classics, University of Maryland, College Park, MD (USA)

Prof. Paul B. Harvey, Jr. Head, Department of Classics and Ancient Mediterranean Studies, The Pennsylvania State University (USA)

Eleni Hasaki, Associate Professor of Classical Archaeology, University of Arizona (USA)

Miltiades B. Hatzopoulos, Director, Research Centre for Greek and Roman Antiquity, National Research Foundation, Athens (Greece)

Wolf-Dieter Heilmeyer, Prof. Dr., Freie Universität Berlin und Antikensammlung der Staatlichen Museen zu Berlin (Germany)

Steven W. Hirsch, Associate Professor of Classics and History, Tufts University (USA)

Karl-J. Hölkeskamp, Professor of Ancient History, University of Cologne (Germany)

Frank L. Holt, Professor of Ancient History, University of Houston (USA)

Dan Hooley, Professor of Classics, University of Missouri (USA)

Meredith C. Hoppin, Gagliardi Professor of Classical Languages, Williams College, Williamstown, MA (USA)

Caroline M. Houser, Professor of Art History Emerita, Smith College (USA) and Affiliated Professor, University of Washington (USA)

Georgia Kafka, Visiting Professor of Modern Greek Language, Literature and History, University of New Brunswick (Canada)

Anthony Kaldellis, Professor of Greek and Latin, The Ohio State University (USA)

Andromache Karanika, Assistant Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)

Robert A. Kaster, Professor of Classics and Kennedy Foundation Professor of Latin, Princeton University (USA)

Vassiliki Kekela, Adjunct Professor of Greek Studies, Classics Department, Hunter College, City University of New York (USA)

Dietmar Kienast, Professor Emeritus of Ancient History, University of Duesseldorf (Germany)

Karl Kilinski II, University Distinguished Teaching Professor, Southern Methodist University (USA)

Dr. Florian Knauss, associate director, Staatliche Antikensammlungen und Glyptothek Muenchen (Germany)

Denis Knoepfler, Professor of Greek Epigraphy and History, Collège de France (Paris)

Ortwin Knorr, Associate Professor of Classics, Willamette University (USA)

Robert B. Koehl, Professor of Archaeology, Department of Classical and Oriental Studies Hunter College, City University of New York (USA)

Georgia Kokkorou-Alevras, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)

Ann Olga Koloski-Ostrow, Associate Professor and Chair, Department of Classical Studies, Brandeis University (USA)

Eric J. Kondratieff, Assistant Professor of Classics and Ancient History, Department of Greek & Roman Classics, Temple University

Haritini Kotsidu, Apl. Prof. Dr. für Klassische Archäologie, Goethe-Universität, Frankfurt/M. (Germany)

Lambrini Koutoussaki, Dr., Lecturer of Classical Archaeology, University of Zürich (Switzerland)

David Kovacs, Hugh H. Obear Professor of Classics, University of Virginia (USA)

Peter Krentz, W. R. Grey Professor of Classics and History, Davidson College (USA)

Friedrich Krinzinger, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of Vienna (Austria)

Michael Kumpf, Professor of Classics, Valparaiso University (USA)

Donald G. Kyle, Professor of History, University of Texas at Arlington (USA)

Prof. Dr. Dr. h.c. Helmut Kyrieleis, former president of the German Archaeological Institute, Berlin (Germany)

Gerald V. Lalonde, Benedict Professor of Classics, Grinnell College (USA)

Steven Lattimore, Professor Emeritus of Classics, University of California, Los Angeles (USA)

Francis M. Lazarus, President, University of Dallas (USA)

Mary R. Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities, Emerita, Wellesley College (USA)

Iphigeneia Leventi, Assistant Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)

Daniel B. Levine, Professor of Classical Studies, University of Arkansas (USA)

Christina Leypold, Dr. phil., Archaeological Institute, University of Zurich (Switzerland)

Vayos Liapis, Associate Professor of Greek, Centre d’Études Classiques & Département de Philosophie, Université de Montréal (Canada)

Hugh Lloyd-Jones, Professor of Greek Emeritus, University of Oxford (UK)

Yannis Lolos, Assistant Professor, History, Archaeology, and Anthropology, University of Thessaly (Greece)

Stanley Lombardo, Professor of Classics, University of Kansas, USA

Anthony Long, Professor of Classics and Irving G. Stone Professor of Literature, University of California, Berkeley (USA)

Julia Lougovaya, Assistant Professor, Department of Classics, Columbia University (USA)

A.D. Macro, Hobart Professor of Classical Languages emeritus, Trinity College (USA)

John Magee, Professor, Department of Classics, Director, Centre for Medieval Studies, University of Toronto (Canada)

Dr. Christofilis Maggidis, Associate Professor of Archaeology, Dickinson College (USA)

Jeannette Marchand, Assistant Professor of Classics, Wright State University, Dayton, Ohio (USA)

Richard P. Martin, Antony and Isabelle Raubitschek Professor in Classics, Stanford University

Maria Mavroudi, Professor of Byzantine History, University of California, Berkeley (USA)

Alexander Mazarakis Ainian, Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)

James R. McCredie, Sherman Fairchild Professor emeritus; Director, Excavations in Samothrace Institute of Fine Arts, New York University (USA)

James C. McKeown, Professor of Classics, University of Wisconsin-Madison (USA)

Robert A. Mechikoff, Professor and Life Member of the International Society of Olympic Historians, San Diego State University (USA)

Andreas Mehl, Professor of Ancient History, Universitaet Halle-Wittenberg (Germany)

Harald Mielsch, Professor of Classical Archeology, University of Bonn (Germany)

Stephen G. Miller, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of California, Berkeley (USA)

Phillip Mitsis, A.S. Onassis Professor of Classics and Philosophy, New York University (USA)

Peter Franz Mittag, Professor für Alte Geschichte, Universität zu Köln (Germany)

David Gordon Mitten, James Loeb Professor of Classical Art and Archaeology, Harvard University (USA)

Margaret S. Mook, Associate Professor of Classical Studies, Iowa State University (USA)

Anatole Mori, Associate Professor of Classical Studies, University of Missouri- Columbia (USA)

Jennifer Sheridan Moss, Associate Professor, Wayne State University (USA)

Ioannis Mylonopoulos, Assistant Professor of Greek Art History and Archaeology, Columbia University, New York (USA).

Richard Neudecker, PD of Classical Archaeology, Deutsches Archäologisches Institut Rom (Italy)

James M.L. Newhard, Associate Professor of Classics, College of Charleston (USA)

Carole E. Newlands, Professor of Classics, University of Wisconsin, Madison (USA)

John Maxwell O’Brien, Professor of History, Queens College, City University of New York (USA)

James J. O’Hara, Paddison Professor of Latin, The University of North Carolina, Chapel Hill (USA)

Martin Ostwald, Professor of Classics (ret.), Swarthmore College and Professor of Classical Studies (ret.), University of Pennsylvania (USA)

Olga Palagia, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)

Vassiliki Panoussi, Associate Professor of Classical Studies, The College of William and Mary (USA)

Maria C. Pantelia, Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)

Pantos A.Pantos, Adjunct Faculty, Department of History, Archaeology and Social Anthropology, University of Thessaly (Greece)

Anthony J. Papalas, Professor of Ancient History, East Carolina University (USA)

Nassos Papalexandrou, Associate Professor, The University of Texas at Austin (USA)

Polyvia Parara, Visiting Assistant Professor of Greek Language and Civilization, Department of Classics, Georgetown University (USA)

Richard W. Parker, Associate Professor of Classics, Brock University (Canada)

Robert Parker, Wykeham Professor of Ancient History, New College, Oxford (UK)

Anastasia-Erasmia Peponi, Associate Professor of Classics, Stanford University (USA)

Jacques Perreault, Professor of Greek archaeology, Université de Montréal, Québec (Canada)

Yanis Pikoulas, Associate Professor of Ancient Greek History, University of Thessaly (Greece)

John Pollini, Professor of Classical Art & Archaeology, University of Southern California (USA)

David Potter, Arthur F. Thurnau Professor of Greek and Latin. The University of Michigan (USA)

Robert L. Pounder, Professor Emeritus of Classics, Vassar College (USA)

Nikolaos Poulopoulos, Assistant Professor in History and Chair in Modern Greek Studies, McGill University (Canada)

William H. Race, George L. Paddison Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)

John T. Ramsey, Professor of Classics, University of Illinois at Chicago (USA)

Karl Reber, Professor of Classical Archaeology, University of Lausanne (Switzerland)

Rush Rehm, Professor of Classics and Drama, Stanford University (USA)

Werner Riess, Associate Professor of Classics, The University of North Carolina at Chapel Hill (USA)

Robert H. Rivkin, Ancient Studies Department, University of Maryland Baltimore County (USA)

Barbara Saylor Rodgers, Professor of Classics, The University of Vermont (USA)

Robert H. Rodgers. Lyman-Roberts Professor of Classical Languages and Literature, University of Vermont (USA)

Nathan Rosenstein, Professor of Ancient History, The Ohio State University (USA)

John C. Rouman, Professor Emeritus of Classics, University of New Hampshire, (USA)

Dr. James Roy, Reader in Greek History (retired), University of Nottingham (UK)

Steven H. Rutledge, Associate Professor of Classics, Department of Classics, University of Maryland, College Park (USA)

Christina A. Salowey, Associate Professor of Classics, Hollins University (USA)

Guy D. R. Sanders, Resident Director of Corinth Excavations, The American School of Classical Studies at Athens (Greece)

Theodore Scaltsas, Professor of Ancient Greek Philosophy, University of Edinburgh (UK)

Thomas F. Scanlon, Professor of Classics, University of California, Riverside (USA)

Bernhard Schmaltz, Prof. Dr. Archäologisches Institut der CAU, Kiel (Germany)

Rolf M. Schneider, Professor of Classical Archaeology, Ludwig-Maximilians- Universität München (Germany)

Peter Scholz, Professor of Ancient History and Culture, University of Stuttgart (Germany)

Christof Schuler, director, Commission for Ancient History and Epigraphy of the German Archaeological Institute, Munich (Germany)

Paul D. Scotton, Assoociate Professor Classical Archaeology and Classics, California State University Long Beach (USA)

Danuta Shanzer, Professor of Classics and Medieval Studies, The University of Illinois at Urbana-Champaign and Fellow of the Medieval Academy of America (USA)

James P. Sickinger, Associate Professor of Classics, Florida State University (USA)

Marilyn B. Skinner 
Professor of Classics, 
University of Arizona (USA)

Niall W. Slater, Samuel Candler Dobbs Professor of Latin and Greek, Emory University (USA)

Peter M. Smith, Associate Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)

Dr. Philip J. Smith, Research Associate in Classical Studies, McGill University (Canada)

Susan Kirkpatrick Smith Assistant Professor of Anthropology Kennesaw State University (USA)

Antony Snodgrass, Professor Emeritus of Classical Archaeology, University of Cambridge (UK)

Theodosia Stefanidou-Tiveriou, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece).

Andrew Stewart, Nicholas C. Petris Professor of Greek Studies, University of California, Berkeley (USA)

Oliver Stoll, Univ.-Prof. Dr., Alte Geschichte/ Ancient History,Universität Passau (Germany)

Richard Stoneman, Honorary Fellow, University of Exeter (England)

Ronald Stroud, Klio Distinguished Professor of Classical Languages and Literature Emeritus, University of California, Berkeley (USA)

Sarah Culpepper Stroup, Associate Professor of Classics, University of Washington (USA)

Nancy Sultan, Professor and Director, Greek & Roman Studies, Illinois Wesleyan University (USA)

David W. Tandy, Professor of Classics, University of Tennessee (USA)

James Tatum, Aaron Lawrence Professor of Classics, Dartmouth College

Martha C. Taylor, Associate Professor of Classics, Loyola College in Maryland

Petros Themelis, Professor Emeritus of Classical Archaeology, Athens (Greece)

Eberhard Thomas, Priv.-Doz. Dr.,Archäologisches Institut der Universität zu Köln (Germany)

Michalis Tiverios, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)

Michael K. Toumazou, Professor of Classics, Davidson College (USA)

Stephen V. Tracy, Professor of Greek and Latin Emeritus, Ohio State University (USA)

Prof. Dr. Erich Trapp, Austrian Academy of Sciences/Vienna resp. University of Bonn (Germany)

Stephen M. Trzaskoma, Associate Professor of Classics, University of New Hampshire (USA)

Vasiliki Tsamakda, Professor of Christian Archaeology and Byzantine History of Art, University of Mainz (Germany)

Christopher Tuplin, Professor of Ancient History, University of Liverpool (UK)

Gretchen Umholtz, Lecturer, Classics and Art History, University of Massachusetts, Boston (USA)

Panos Valavanis, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)

Athanassios Vergados, Visiting Assistant Professor of Classics, Franklin & Marshall College, Lancaster, PA

Christina Vester, Assistant Professor of Classics, University of Waterloo (Canada)

Emmanuel Voutiras, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)

Speros Vryonis, Jr., Alexander S. Onassis Professor (Emeritus) of Hellenic Civilization and Culture, New York University (USA)

Michael B. Walbank, Professor Emeritus of Greek, Latin & Ancient History, The University of Calgary (Canada)

Bonna D. Wescoat, Associate Professor, Art History and Ancient Mediterranean Studies, Emory University (USA)

E. Hector Williams, Professor of Classical Archaeology, University of British Columbia (Canada)

Roger J. A. Wilson, Professor of the Archaeology of the Roman Empire, and Director, Centre for the Study of Ancient Sicily, University of British Columbia, Vancouver (Canada)

Engelbert Winter, Professor for Ancient History, University of Münster (Germany)

Timothy F. Winters, Ph.D. Alumni Assn. Distinguished Professor of Classics, Austin Peay State University (USA)

Michael Zahrnt, Professor für Alte Geschichte, Universität zu Köln (Germany)

Paul Zanker, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Munich (Germany)

 

 


 

cc: J. Biden, Vice President, USA

H. Clinton, Secretary of State USA

P. Gordon, Asst. Secretary-designate, European and Eurasian Affairs

H.L Berman, Chair, House Committee on Foreign Affairs

I. Ros-Lehtinen, Ranking Member, House Committee on Foreign Affairs

J. Kerry, Chair, Senate Committee on Foreign Relations

R.G. Lugar, Ranking Member, Senate Committee on Foreign Relations

R. Menendez, United States Senator from New Jersey.

 

(*) Αριθμός καθηγητών που υπέγραψαν μέχρι 23 Μαίου 2009

 

Πηγές:

 http://history-of-macedonia.com/wordpress/2009/05/24/epistolo-233-kathigiton-panepistimio-pros-obama/

 http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2009/05/blog-post_24.html

Posted in ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ | Leave a Comment »

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Posted by lykofron στο 02/08/2009

Ο Ζουράρις στήν εκπομπή «ΖΟΥΓΚΛΑ» γιά την ονομασία τού κρατιδίου τών Σκορπιών

http://www.youtube.com/watch?v=tO-71JISvYc

Posted in ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ | Leave a Comment »