ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ;

Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, το κίνημα της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, χαρακτηρίζει τον σημερινό εορτασμό της «αποκατάστασης» της Δημοκρατίας ως άκρως υποκριτικό, καθώς θεωρεί ότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος που αναδύθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της δικτατορίας είναι αποκλειστικά ένοχο για την ανάδειξη της διαφθοράς, της κομματοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων.

Επιπλέον, η σημερινή πολιτική συγκυρία δεν επιτρέπει τέτοιου είδους εορτασμούς, ειδικά όταν  το κόμμα του ΠΑΣΟΚ -με την ανοχή των υπολοίπων πολιτικών σχηματισμών- με τις πρακτικές του έχει οδηγήσει την χώρα και τους πολίτες της σε μια νέου τύπου διακυβέρνηση που ελάχιστα θυμίζει Δημοκρατία, ώστε μάλιστα να εορτάζεται.

Για το λόγο αυτόν η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, αποποιούμενη κάθε σχέση με τον παλαιοκομματισμό, δηλώνει στον ελληνικό λαό ότι η ώρα για την πραγματική αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν θα αργήσει να εορταστεί από σύσσωμο τον Ελληνισμό αμέσως μόλις ανατραπεί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής.

Από το Γραφείο Τύπου της NΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΤΟ BAΡΕΛΙ… ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ! Ή ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Άρθρο του Ηλία Μαρκόπουλου

Το Εθνικό Έγκλημα που ξεκίνησε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας με συνεργάτες τον Υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, τον Νοέμβριο του 2009, ολοκληρώθηκε προχτές, με απόλυτη (κατ’ αυτούς) επιτυχία. Η χώρα παραδόθηκε εν τέλει, με την υπογραφή δοσίλογων, σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Το χρονικό διάστημα δεν έχει καθορισθεί ακόμη. Σίγουρα είναι μεγάλο. Ίσως ξεπεράσει και τα 30 έτη μετά τη λήψη του τελευταίου δανείου. Η χρεοκοπία, όποιο πρόθεμα και αν την συνοδεύει, «επιλεκτική», «ελεγχόμενη», «περιορισμένη», «προσωρινή στάση πληρωμών», «επιλεκτικής απόρριψης», ή όποιο άλλο, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.

Η απόφαση των Βρυξελλών, μόνο την Ελλάδα δεν εξυπηρετεί. Εξυπηρετεί όμως τους διεθνείς τοκογλύφους, τους Αμερικανούς, Γερμανούς και Γάλλους τραπεζίτες και την παγκόσμια οικονομική διεθνή. Το σχέδιο σωτηρίας αφορούσε μόνο αυτούς και όχι την Ελλάδα, η οποία θα πληρώνει τα προσεχή 50 έτη τοκοχρεολύσια, εξυπηρετώντας ένα μη διαχειρίσιμο εξωτερικό χρέος και δεν θα μπορεί να βγει στις αγορές τουλάχιστον για 15 χρόνια. Οι θυσίες και οι πιέσεις στους πολίτες θα συνεχιστούν στο διηνεκές και εδώ δεν υπάρχει πάτος… Τον πάτο τον βρήκε και τον έβαλε ο κύριος Βενιζέλος, αλλά δεν μας είπε σε ποιό βαρέλι. Η χώρα μέσα στη προσεχή εβδομάδα θα κηρύξει προσωρινή στάση πληρωμών. Η επιλεκτική χρεοκοπία αναμένεται να κηρυχθεί από τους οίκους αξιολόγησης, μετά τις πρώτες ανταλλαγές ομολόγων και ελπίζεται από τις Βρυξέλλες ότι η διάρκειά της θα είναι μικρή (ορισμένες ημέρες).

Το νέο μνημόνιο προβλέπει εμπράγματες ασφάλειες, ταπεινωτικές για τη χώρα, καθώς και ταχύτερες αποκρατικοποιήσεις που θα οδηγήσουν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ο κ. Παπανδρέου ανάμεσα στις απίστευτες και γελοίες «εθνοσωτήριες κορώνες» που ξεστόμισε, δεν μας είπε ποιες ακριβώς είναι οι εμπράγματες εγγυήσεις, οι οποίες ούτε αναφέρθηκαν, ούτε περιγράφονται. Δεν μας είπε ακόμη, ότι η επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων, έστω και με ελάχιστα μικρότερο επιτόκιο, ποιους τελικά εξυπηρετεί. Τον Ελληνικό Λαό πάντως, σίγουρα όχι.

Τα περί ανάπτυξης είναι αστειότητες και μόνο στη σφαίρα της φαντασίας του υπάρχουν. Την οικονομία την περιμένει βαθιά ύφεση και στασιμοπληθωρισμός. Τους πολίτες ακρίβεια, ανεργία και φτώχεια. Η φορομπηχτική πολιτική θα συνεχιστεί με ιδιαίτερη ένταση και είναι βέβαιο ότι έρχονται μέρες πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολες. Στις 21 Ιουλίου 2011 η χώρα και ο λαός παραδόθηκαν στο έλεος των δανειστών και των αγορών άνευ όρων. Το εξωτερικό χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, περίπου 580 δισεκατομμύρια με τους τόκους και τα τοκοχρεολύσια και η εξάρτηση της χώρας θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο τα εθνικά θέματα, μιας και οι ένοπλες δυνάμεις είναι αίωρες κυριολεκτικά, χωρίς στήριξη οικονομική και χωρίς υλική υποδομή, κατάσταση που ίσως οδηγήσει σε οδυνηρές περιπέτειες. Πολλά ακούγονται για εξειδικευμένο θερμό επεισόδιο μέσα στο καλοκαίρι. Μακάρι να μην ευοδωθεί κάτι τέτοιο, γιατί θα είναι ολοκληρωτική καταστροφή. Ο κ. Παπανδρέου, στις 21 Ιουλίου 2011, ξεπούλησε Ελλάδα και Έλληνες, με την συναίνεση του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου που απαρτίζουν όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα. Δυστυχώς… Αλήθεια, πώς όμως φτάσαμε ως εδώ; Πώς και γιατί ο κύριος Παπανδρέου και οι συν αυτώ ινστρούχτορες έφτασαν σε τέτοιο ενδοτικό βαθμό και υπέγραψαν την καταδίκη της χώρας μας στο σκοτάδι της οικονομικής σκλαβιάς και στα νύχια των τοκογλύφων;

Πολλοί είπαν ότι ο κύριος Παπανδρέου δημιούργησε όλη αυτή τη κατάσταση από απειρία και επειδή είναι ήπιων τόνων. Είναι όμως δυνατόν αυτό από μόνο του να γίνει πιστευτό; Ασφαλώς και όχι! Ο κύριος Παπανδρέου, εξαπάτησε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ το λαό προεκλογικά, υποσχόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν». Ένας από τους υπουργούς του, ο κύριος Λοβέρδος συγκεκριμένα, ομολόγησε πριν λίγες μέρες στην εκπομπή «Κοινωνία ώρα Mega», ότι «ήταν δημαγωγικό, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν ενώ γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχαν». Δημαγωγία λοιπόν, επισήμως ομολογούμενη, από τον κύριο Λοβέρδο για τον ίδιο τον αρχηγό του κόμματός του.

Ασφαλώς λοιπόν και γνώριζε ο κύριος Παπανδρέου για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Όπως και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά και μετεκλογικά. Το παν ήταν η επάνοδος του κόμματος στην εξουσία με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Ο ελληνικός λαός λίγο ένοιαζε τον κύριο Παπανδρέου και τους υπολοίπους. Η εξουσία να κατακτηθεί και όλα τα υπόλοιπα θα βρεθούν στη πορεία. Αλλά εδώ πρέπει να δούμε το γιατί ο κύριος Παπανδρέου είχε τόση πρεμούρα για την εξουσία, τη στιγμή που γνώριζε ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης. Εκτελούσε εντολές από ντόπια και ξένα προς το έθνος συμφέροντα; Το πιο πιθανό. Αλλά υπάρχει και ένα στοιχείο αρκετά σοβαρό, που πολλοί δεν το λαμβάνουν υπ’ όψη. Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΡΕΟΣ τού ίδιου του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος!

Το κόμμα πριν 1 χρόνο περίπου, βάσει εγγράφου που φέρει την υπογραφή του Υπουργού Ιωάννη Ραγκούση, κοινοποιημένο στους κ.κ. βουλευτές Ροντούλη, Πολαίδη, Βελόπουλο, Μαρκάκη και Κολοκοτρώνη, χρωστούσε 96.800.000 ευρώ στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, 10.000.000 ευρώ στη MARFIN EGNATIA BANK και στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5.000.000 ευρώ με συμβάσεις που λήγουν το 2013 και 2015 αντίστοιχα. Συνολικό χρέος 111.800.000 ευρώ! Ποσό μυθώδες, ακόμη και για ένα κόμμα εξουσίας! Πώς θα μπορούσε αυτό το χρέος να πληρωθεί; Και – το κυριότερο – ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ για να εκταμιευθούν αυτά τα χρήματα;

Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ότι ο κύριος Παπανδρέου, εάν έχανε τις εκλογές του 2009 και με το φόβο ότι βάσει των οικονομικών προβλέψεων ότι τα επόμενα 3 με 4 χρόνια θα υπάρξει οικονομική ύφεση λόγω των χρεών της Ελλάδας, θα έμπαινε τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του, σε μεγάλες περιπέτειες. Άλλωστε, είναι γνωστό σε όλους  ότι εάν κάποιος αρχηγός κράτους είναι δέσμιος σε τραπεζίτες, παύει να είναι αρχηγός και εκτελεί εντολές των τραπεζιτών.

Έπρεπε λοιπόν να πάρει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την εξουσία για να γλυτώσει τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του, μια πιθανή χρεοκοπία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και για να εξυπηρετήσει, εκβιαστικά, τα κελεύσματα των δανειστών και των άλλων εξουσιαστών του. Γι αυτό ο κύριος Παπανδρέου, με την πρώτη κιόλας μέρα που κάθισε στην πρωθυπουργική καρέκλα, αναζήτησε τρόπους διεξόδου της χώρας από τον κίνδυνο που πλησίαζε με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς καν να απευθυνθεί στους ευρωπαίους εταίρους του παρά άνοιξε διάλογο με το ΔΝΤ, ενώ δεν είχε κανένα τέτοιο δικαίωμα, σχεδόν με το «καλημέρα», αποδεδειγμένα και δια στόματος Στρος-Κάν, βάσει των δηλώσεων του τελευταίου στο κανάλι CANAL+. Χώρια του γεγονότος ότι διέσυρε τη χώρα συνεχώς με δηλώσεις δικές του και των συνεργατών του υπουργών, δηλώσεις του στυλ «Κυβερνούμε μια χώρα απατεώνων»…

Οι ευρωπαίοι ηγέτες πιάστηκαν εξ απήνης, αιφνιδιάστηκαν με την κίνηση Παπανδρέου, ενώ προηγουμένως ο ίδιος τους διαβεβαίωνε τα περί του αντιθέτου. Ασφαλώς και το ΔΝΤ δεν έχασε καθόλου την ευκαιρία. Τα υπόλοιπα νομίζω, είναι απλώς ιστορία. Τι θα έπρεπε να είχε κάνει ο κύριος Παπανδρέου και δεν έκανε, για να μην θεωρηθεί ως υπαίτιος της παρούσης κατάστασης αφ’ ενός και αφ’ ετέρου για να μην κινδυνεύει να κατηγορηθεί με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας; Το πλέον απλούστατο. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τα κράτη από νομική άποψη δεν χρεοκοπούν όπως οι ιδιωτικές εταιρείες. Η περιουσία τους δεν ρευστοποιείται ώστε να αποδοθεί στους δανειστές τους, ούτε εξαφανίζονται επειδή δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Όταν αντιμετωπίζουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κηρύσσουν, με μονομερή κυριαρχική τους πράξη, στάση πληρωμών. Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κάνει ο κύριος Παπανδρέου. Στάση πληρωμών προς τους πιστωτές και επανεξέταση του χρέους, με την απόλυτη συνεργασία των ευρωπαίων εταίρων μας και τη δημιουργία Ειδικής Μικτής Επιτροπής (Ελλήνων και Ευρωπαίων) που θα είχε ως στόχο τόσο την εξέταση του απεχθούς χρέους και την τιμωρία των ενόχων και όλων όσων ενεπλάκησαν σε αυτό, όσο και την εξεύρεση πόρων και πάνω απ όλα, της οριστικής λύσης του προβλήματος με ειδικά μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και ανάπτυξης. Όμως, τι να περιμένει κανείς από έναν πρωθυπουργό, ο οποίος βαρύνεται από σοβαρές υποψίες (που ποτέ δεν διαψεύστηκαν, επίσημα τουλάχιστον) ότι συμμετέχει κι αυτός  σ’ αυτό το επαίσχυντο παιχνίδι, λόγω της ύπαρξης εταιριών με σκοτεινά συμφέροντα, ιδιοκτησίας των αδελφών του Νίκου και Αντρίκου και της ίδιας της μητέρας του Μάργκαρετ;

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θα είχαν καμιά απολύτως αντίρρηση, παρά το γεγονός ότι θα επιβαρυνόταν πολύ παραπάνω η τσέπη τους. Και δεν θα είχαν αντίρρηση (σοβαρή τουλάχιστον), διότι το πρόβλημα θα περιοριζόταν ΚΑΘΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ και δεν θα επεκτεινόταν παραπέρα. Τουτέστιν, θα έμπαινε άμεσος φραγμός στην όποια παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα και του καταρρέοντος δολαρίου  στα του οίκου της Ευρώπης και του ευρώ. Αντί γι αυτό, ο κύριος Παπανδρέου, άνοιξε την κερκόπορτα για το ΔΝΤ στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση σε όλη την «προβληματική» Ευρώπη, δημιουργώντας ένα ντόμινο, που είχε ως πρώτα πιόνια την Ιρλανδία, τη Πορτογαλία και την Ισπανία και ίσως αργότερα την Ιταλία και πιθανότατα το Βέλγιο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι, μα ΟΛΟΙ οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό στα μάτια τους τον κύριο Παπανδρέου και τους συν αυτώ. Αρκετοί από αυτούς, έχουν εκφραστεί και δημοσίως εναντίον του με πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς. Αλλά από την άλλη μεριά, η κατάσταση αυτή βόλεψε μια χαρά τη Γαλλία και – κυρίως – τη Γερμανία, μια Γερμανία που βλέπει πλέον την Ελλάδα ως προτεκτοράτο της. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή. Ή κατά πως λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας, «Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντ’ έξη», (όπου παπάς ασφαλώς οι «ηλίθιοι και βλάκες» Έλληνες και οι πέντ’ έξη, ασφαλώς ο πλούτος της Ελλάδας…). Και όμως, παρ’ όλη τη δεινή θέση που έχει βρεθεί η χώρα μας από τη διοίκηση αυτής της απίστευτης κουστωδίας των ανίκανων και των προδοτών, ακόμη και τώρα υπάρχει περιθώριο να ανατραπούν όλα αυτά. Αρκεί η επόμενη κυβέρνηση να κηρύξει στάση πληρωμών προς τους πιστωτές, εφαρμόζοντας τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και την επανεξέταση του χρέους.

Με μια μόνο διαφορά. ΝΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΙ. Μόνον έτσι, τόσο οι εταίροι μας όσο και οι άλλοι πιστωτές μας, ιδιώτες και μη, θα είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν και να ασπασθούν τις θέσεις μας ως χώρας και να συμβάλλουν στην αποκατάσταση των όποιων παρανομιών. Οι τοκογλύφοι είναι τοκογλύφοι και οι τράπεζες είναι τράπεζες. Κανένα συναίσθημα ή αίσθηση δικαίου δεν τους διέπει, παρά μόνον το κέρδος, άσχετα με τις πράξεις τους. Κι αυτός που καταφεύγει εκεί, γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον τρόπο που δουλεύει το παιχνίδι και ποιοί είναι οι κανόνες του. Όταν όμως μπαίνουν στη μέση υποθέσεις, που διέπονται από το Ποινικό Δίκαιο, είναι ΟΛΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ. Κι όσο αυτό δεν συμβαίνει, οι τοκογλύφοι και οι τράπεζες ή οι όποιοι άλλοι ιδιώτες, απλά θέλουν τα λεφτά τους και τα κέρδη από τις επενδύσεις τους. Απλά και καθαρά.

Εμείς ως ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούμε τη καταστροφή του ευρώ ούτε την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Δεν συζητούμε κάτι τέτοιο. Το μόνο που επιθυμούμε είναι να προφυλάξουμε τη χώρα μας από όλον αυτόν τον καταστροφικό κυκεώνα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη πατρίδα μας στη καταστροφή. Αν όμως, στη πορεία μας προς τη διάσωση της χώρας, βρούμε αντιμέτωπους Ευρώπη, Ευρωζώνη και ευρώ, τότε δε μένει άλλος δρόμος από την αποχώρηση από τη νομισματική ένωση. Αλλά επειδή, εκτός από εμάς, κάτι τέτοιο κανείς άλλος δεν το επιθυμεί, σίγουρα θα βρεθεί η σωστή λύση από όλους τους ενδιαφερόμενους, εφ όσον αντιληφθούν ότι πλέον έχουν να κάνουν με σοβαρούς συνομιλητές, που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το πάρουν και το κυριότερο, ότι θέλουν διακαώς να δημιουργήσουν ένα πραγματικό ΚΡΑΤΟΣ. Ένα κράτος με γερές βάσεις, μια πολιτεία ισχυρή, συμμαζεμένη, σύγχρονη και αδιάφθορη.

Γιατί μέχρι σήμερα, κακά τα ψέματα, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, μόνο τέτοιους δεν μας θεωρούσαν. Εφ’ όσον έβλεπαν τα οικονομικά σκάνδαλα των δημοσίων λειτουργών να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, την παραοικονομία να ανθεί, το κράτος στην ουσία του ανύπαρκτο, η δικαιοσύνη να μην κάνει τη δουλειά της σωστά και να μην εφαρμόζει νόμους, το μόνο που μας κρατούσε μέσα στην «παρέα» των ισχυρών ήταν η μελλοντική αυτή καθ’ αυτή συμμετοχή τους σ’ αυτό το τεράστιο φαγοπότι. Πράγμα που εν μέρει έγινε, από πλευράς Γερμανίας τουλάχιστον, με τα σοβαρά σκάνδαλα της Σήμενς, τον πακτωλό δισεκατομμυρίων που καταχράστηκε και εξακολουθεί να καταχράται η Χόχτιφ, μη αποδίδοντας τον νόμιμο ΦΠΑ, το απίστευτο και άκρως αντεθνικό σκάνδαλο των υποβρυχίων, που την κατασκευή τους είχε αναλάβει η εταιρεία Φέροσταλ. Κανένα από τα παραπάνω σκάνδαλα δεν διερευνήθηκε σωστά και δεν αποδόθηκαν μέχρι στιγμής ευθύνες επισήμως σε κανέναν πολιτικό προϊστάμενο ή παράγοντα. Και τώρα φυσικά, η ίδια η Γερμανία, που στην ουσία της αναλαμβάνει πλέον τη διαχείριση του εθνικού μας πλούτου και των οικονομικών, δεν πρόκειται να συναινέσει σε κανένα πόρισμα που να την ενοχοποιεί και θα κάνει το παν για να προστατεύσει τις δικές της εταιρείες και τα συμφέροντά τους εδώ στην Ελλάδα.

Συμπερασματικά, ο ίδιος ο κύριος Παπανδρέου και οι συν αυτώ, αλλά και το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο στο σύνολό του, είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η χώρα. Όλοι έχουν συμμετάσχει, σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό, γι αυτό το απίστευτο και πέραν πάσης λογικής, κατάντημα της πατρίδας μας. Εφ’ όσον αυτή η πολιτική «ελίτ» συναλλάσσονταν χρόνια ολόκληρα με τους κάθε λογής σκοτεινούς οίκους ύποπτων συμφερόντων, είναι καθ’ όλα υπεύθυνη για τη πορεία της πατρίδας μας στον γκρεμό. Όμως, πλέον το απόστημα έσπασε και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Όλοι οι Έλληνες έχουν πλέον αντιληφθεί το ρόλο τους και τη συμμετοχή τους και ο λαός  θα αποδώσει δικαιοσύνη, όταν έρθει η ώρα της κρίσης. Οι πολίτες θα θέσουν σύντομα τους πτωχευμένους πολιτικούς και τα χρεοκοπημένα κόμματα που εκπροσωπούν στο περιθώριο της ιστορίας και των μαύρων σελίδων που έγραψαν τα τελευταία 36 χρόνια. Τα ψέματα τέλος.

Σε αντίθεση με τα πιστεύω όλων αυτών, η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ. Έρχεται η ώρα της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

 ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

Πρόεδρος της Ιδρυτικής Επιτροπής της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πάρτι εσόδων για τους 300 της Βουλής

Τη στιγμή που δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι στενάζουν υπό τον ασφυκτικό κλοιό των οικονομικών μέτρων, οι 300 της Βουλής δικαιούνται δύο βουλευτικές συντάξεις και 58 μισθούς μετά την αποχώρησή τους από το πολιτικό προσκήνιο. Στα 113.500 ευρώ τα ετήσια έσοδα του Γιώργου Παπανδρέου.

Τη στιγμή που οι μισθωτοί χάνουν κατά μέσον όρο 400 ευρώ το μήνα εδώ και ένα χρόνο ελέω Μνημονίου, οι ανώτατοι άρχοντες είδαν μόνο τη μείωση κατά 12% των εξόδων παράστασης όταν οι συνολικές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων κόπηκαν οριζόντια 20% (πλέον των Δώρων και επιδόματος αδείας που κόπηκαν σε όλους ανεξαιρέτως). Κοντά σε βουλευτές, υπουργούς, υφυπουργούς, τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «ευνοημένοι» είναι και οι πέριξ αυτών υπάλληλοι της Βουλής, οι οποίοι εκτός του ότι διατήρησαν 16 μισθούς εισπράττουν παχυλά εφάπαξ -κατά μέσον όρο 250.000 ευρώ -και υψηλές συντάξεις. Παγκόσμια πρωτοτυπία αποτελεί και η κατοχύρωση δύο συντάξεων για τους βουλευτές. Σύμφωνα με αναλυτικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» και βάσει στοιχείων από το υπουργείο Οικονομικών καταδεικνύουν, σύμφωνα με πληροφορίες, και τα προνόμια που συνεχίζουν να απολαμβάνουν οι 300 του Κοινοβουλίου και οι πέριξ αυτών:

Οι περικοπές

* Καταρχήν το Μνημόνιο έφερε την περικοπή κατά 12% των εξόδων παράστασης του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του προέδρου της Βουλής, των υπουργών και των υφυπουργών. Δηλαδή, μια μηνιαία περικοπή της τάξης των περίπου 1.000 ευρώ για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και 190 ευρώ κατά μέσον όρο για τους υπόλοιπους.

* Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εισπράττει περίπου 360.000 ευρώ. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του νόμου 565/18.3.1977 του παρέχεται μηνιαία χορηγία ίση με το τετραπλάσιο της βουλευτικής αποζημίωσης (7.000 ευρώ) ήτοι 28.000 ευρώ, τα οποία περιορίζονται σε περίπου 22.000 ευρώ μετά την παρακράτηση φόρου εισοδήματος 20%. Συμπληρωματικά καταβάλλονται μηνιαία ως έξοδα παράστασης ίσα με το 1/3 της χορηγίας -και μάλιστα χωρίς κρατήσεις ήτοι 9.300 ευρώ, τα οποία μετά τη μείωση του 12% περιορίστηκαν σε περίπου 8.200 ευρώ. Μηνιαίως εισπράττει περίπου 30.000 ευρώ ή κοντά 360.000 ευρώ ετησίως.

* Ο πρωθυπουργός παίρνει τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ, προσαυξημένη κατά 40% ως έξοδα παράστασης ήτοι 2.800 ευρώ ή περίπου 2.460 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Συνολικά λαμβάνει περίπου 9.460 ευρώ το μήνα ή περίπου 113.500 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.

* Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που έχουν και τη βουλευτική ιδιότητα, λαμβάνουν τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ μηνιαίως, με προσαύξηση 30% για τον αντιπρόεδρο και 20% για τους βουλευτές ως έξοδα παράστασης ήτοι 2.100 ευρώ και 1.400 ευρώ αντίστοιχα. Μετά την περικοπή 12% τα ποσά αυτά μειώνονται σε 1.900 ευρώ και 1.230 ευρώ αντίστοιχα. Συνεπώς ένας υπουργός ή υφυπουργός-βουλευτής λαμβάνει μηνιαίως 8.230 ευρώ ή περίπου 98.760 ευρώ (προ φόρου) ετησίως. Ο αντιπρόεδρος λαμβάνει 8.900 ευρώ μηνιαίως ή περίπου 106.800 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.

Το υπουργικό

* Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα, λαμβάνουν τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ και το 50% των εξόδων παράστασης των υπουργών -βουλευτών ήτοι 700 ευρώ, τα οποία περιορίστηκαν σε 610 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Συνεπώς μηνιαίως λαμβάνουν 7.610 ευρώ ή περίπου 91.320 ευρώ (προ φόρου) ετησίως.

* Οι βουλευτές εκτός της βουλευτικής αποζημίωσης 7.000 ευρώ (κάθε χρόνο από το 2009, ο πρόεδρος της Βουλής εισηγείται τη μείωση της αποζημίωσης στην ολομέλεια, η οποία την εγκρίνει) εισπράττουν και έξοδα παράστασης 1.400 ευρώ ή περίπου 1.230 ευρώ μετά την περικοπή 12%. Μηνιαίως λαμβάνουν (προ φόρου) 8.230 ευρώ ή 98.760 ευρώ ετησίως.

* Αξίζει να καταγραφεί ότι οι βουλευτές έχουν λαμβάνειν και από τις συμμετοχές τους στις Επιτροπές -δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Επιτροπή Οικονομικών που συνεδριάζει τις περισσότερες φορές τον τελευταίο χρόνο, ώστε να αναπληρώσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα χαμένα από τις περικοπές του Μνημονίου. Επιπροσθέτως λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, επίδομα κίνησης αναλόγως του τόπου εκλογής, αυτοκίνητα, και μεταξύ άλλων η Βουλή τούς πληρώνει και τους λογαριασμούς τηλεφώνου.

Δύο συντάξεις

* Καταστρατηγείται πρωτίστως από τους βουλευτές ο βασικός κανόνας του ενός κύριου φορέα σύνταξης για όλους τους ασφαλισμένους. Οι βουλευτές λαμβάνουν δύο κύριες συντάξεις και χωρίς κανέναν περιορισμό ως προς το ύψος της σύνταξης που λαμβάνουν από άλλο ασφαλιστικό ή συνταξιοδοτικό φορέα κύριας ασφάλισης. Από το 1993 και μετά το σύνολο των ασφαλισμένων λαμβάνει μόνο μια κύρια σύνταξη, ενώ το προνόμιο των δύο κύριων συντάξεων διατηρήθηκε μόνο για ασφαλισμένους προ του 1993. Αξίζει να αναφερθεί ότι ακόμη και ο διπλασιασμός του χρόνου της βουλευτικής θητείας από 4 σε 8 έτη από το 2008 δεν αφορούσε τους παλιούς, αλλά τους νέους βουλευτές.

* Σε όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας που έχουν αποχωρήσει παρέχεται ισόβια μηνιαία αποζημίωση λόγω εξόδων παράστασης ίση με το 50% της μηνιαίας χορηγίας του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας ήτοι 11.000 ευρώ (μετά τον παρακρατούμενο φόρο 20%) ή ετησίως 132.000 ευρώ.

Οι υπάλληλοι

* Προκλητικό είναι το συνταξιοδοτικό καθεστώς των υπαλλήλων της Βουλής, καθώς και η πληθώρα επιδομάτων, προσαυξήσεων, αποζημιώσεων και εφάπαξ παροχών. Ενδεικτικές είναι οι συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς για το προσωπικό της Βουλής. Οπως η προσαύξηση κατά 25% του βασικού μισθού, η περαιτέρω προσαύξηση κατά 15% με την αποχώρησή τους λόγω συνταξιοδότησης και η λήψη πλήρους σύνταξης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.

* Οι υπάλληλοι της Βουλής εξαιρούνται από τα όρια ηλικίας για τον υπολογισμό της κύριας σύνταξης, καθώς αυτή υπολογίζεται με 28,5 έτη στο 100% των προσαυξημένων κατά το μήνα εξόδου αποδοχών τους, όταν για όλους τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους υπάρχει όριο ηλικίας για τη λήψη σύνταξης, η οποία υπολογίζεται με 35 έτη υπηρεσίας στο 80% των αποδοχών τους. Και μάλιστα όταν πληρώνουν αμφότεροι τις ίδιες κρατήσεις 6,67% για κύρια σύνταξη. Ο υπολογισμός της σύνταξης βάσει του ίδιου καθεστώτος, που ισχύει για τους δημοσίους υπαλλήλους και το οποίο νομοθετήθηκε πέρυσι λόγω Μνημονίου, αφορά μόνο όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από το 2010 και μετά, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 3865. Αλλά ακόμα και αυτοί που θα βγουν στη σύνταξη με το 80% των αποδοχών τους, όπως και οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, τυγχάνουν της προσαύξησης 25% των αποδοχών τους. Συνεπώς, οι παλαιοί υπάλληλοι της Βουλής βγαίνουν στη σύνταξη με το ευνοϊκό καθεστώς που ίσχυε μέχρι το 2009.

* Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, γενικός διευθυντής της Βουλής με 28,5 έτη υπηρεσίας παίρνει κύρια σύνταξη 5.169 ευρώ όταν του προέδρου του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου με 28,5 έτη είναι 4.785 ευρώ και με 35 έτη 5.906 ευρώ. Την ίδια στιγμή ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ (πτέραρχος) με 28,5 έτη υπηρεσίας παίρνει σύνταξη 2.937 ευρώ και με 35 έτη 3.619 ευρώ. Ο γενικός διευθυντής υπουργείου δε, παίρνει σύνταξη 2.306 ευρώ με 28,5 έτη υπηρεσίας και 2.782 ευρώ με 35 έτη υπηρεσίας.

Εφάπαξ 58 μισθοί

* Οι υπάλληλοι της Βουλής κατά την αποχώρησή τους από την εργασία λαμβάνουν εφάπαξ από το Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων Βουλής (ΤΑΥΒ) πέραν του ποσού που λαμβάνουν από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ). Το εφάπαξ του ΤΑΥΒ ισούται με 2 μισθούς ανά έτος ασφάλισης, δηλαδή με 28,5 έτη λαμβάνουν 58 μισθούς ή κατά μέσον όρο 200.000 ευρώ. Οσο δε για το εφάπαξ από το ΤΠΔΥ υπολογίζεται σε περίπου 50.000 ευρώ. Συνολικά, με τη αποχώρησή τους λαμβάνουν κοντά 250.000 ευρώ. Αξίζει να αναφερθεί ότι το ΤΑΥΒ, εκτός από την εισφορά 5% των υπαλλήλων, επιχορηγείται από τον προϋπολογισμό της Βουλής με τουλάχιστον 10%, 4% επί προμηθειών και εργασιών Βουλής, ενοίκια καφενείων και άλλων χώρων Βουλής, καθώς και από ποσά εκποίησης άχρηστου υλικού, χάρτου κ.λπ. της Βουλής και της Βιβλιοθήκης της.

Μίκα Κοντορούση

Δημοσιεύτηκε: Μάϊος 07 2011 12:22 Ενημερώθηκε: Μάϊος 07 2011 12:24 ΠΗΓΗ http://news247.gr/ellada/politiki/dyo_syntakseis_paxyla_efapaks_kai_eksoda_parastashs.854946.html

5.800.000 ΛΑΘΡΟΕΠΟΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (1η ανάρτηση)

Ο δικηγόρος Ιωάννης Ανδριόπουλος, μετά από προσωπική του έρευνα για την λαθρομετανάστευση ανακάλυψε ότι τώρα (Ιούλιος 2011) το πλήθος των λαθρομεταναστών είναι  5.800.000 άτομα. http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2011/03/5800000.html  

Οι λαθροέποικοι εξηγούν το σκοπό για τον οποίο έρχονται στην Ελλάδα http://www.youtube.com/watch?v=2v36Dw4hH-w
Η Ελλάς ανήκει στους Μετανάστες;  http://www.youtube.com/watch?v=cV5fppe1lYc&feature=related και http://www.youtube.com/watch?v=j9aI-lZOmEc&feature=related

Οι λαθροέποικοι στην πλειοψηφία τους είναι άνδρες και νέοι 20 έως 40 ετών συνεπώς υπερέχουν αριθμητικώς έναντι των αντιστοιχών ελλήνων νέων. Επομένως η Ελλάδα παραδόθηκε στους εισβολείς λαθρομετανάστες με τη θέληση των κομματων της αριστεράς που αποδέχονται την λαθρομετανάστευση- επικοισμο της Ελλάδας Η προδοσία της Ελλάδος από την αριστερά δεν έχει όρια

NEAΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΑΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ 500.000 ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΠΟΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΤΟΜΑ Δείτε το video http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_user&task=activate&activation=67e3dc4b5a9e8640c1b6b19b54cfff8a

Τιμή και δόξα στον εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα

Την Κυριακή 7 Αυγούστου και ώρα 10 το πρωί, θα πραγματοποιηθεί στην ιδιαίτερή μας πατρίδα την Χειμάρρα εκδήλωση μνήμης προς τιμή του εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα. Στις 12 Αυγούστου του περασμένου έτους, ο συμπατριώτης μας Αριστοτέλης Γκούμας δολοφονήθηκε άγρια από μία ομάδα Αλβανών επειδή απλά μιλούσε Ελληνικά. Στην εκδήλωση που διοργανώνουν, η οικογένεια του δολοφονηθέντος, η Ένωση Χειμαρριωτών, το τοπικό παράρτημα της ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ» και άλλοι φορείς της πόλης, θα τελεσθεί το ετήσιο μνημόσυνο και θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αριστοτέλη Γκούμα. Η τοποθέτηση της προτομής…πέραν της απάλυνσης του πόνου της οικογενείας θα υπενθυμίζει σε όλους την θυσία του Αριστοτέλη και τους αγώνες των Χειμαρριωτών για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, του ελληνικού πολιτισμού και της παράδοσης.

Για την καλύτερη οργάνωση της εκδήλωσης, οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνη παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με την Ένωση Χειμαρριωτών στο τηλ. 6944908605 ή στο email himaraunion@gmail.com

Γιατί οι μετανάστες γεννούν τρομοκρατία

Ο πολυ-πολιτισμός είναι ένα θλιβερό, ευρωπαϊκό ζήτημα, αφού ολοένα και περισσότεροι αντιδρούν σ’ αυτόν ΤΟΥΚΕΝΑΝ ΜΑLΙΚ, ΝΕW ΥΟRΚΤΙΜΕS

Πριν από έξι χρόνια, στις 7 Ιουλίου 2005, ισλαμιστές βομβιστές αυτοκτονίας επιτέθηκαν στα μέσα μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου. Ανατίναξαν τρία υπόγεια τρένα και ένα λεωφορείο, σκοτώνοντας 52 ανθρώπους και αφήνοντας ένα έθνος να ψάχνει για απαντήσεις. Κατά μία έννοια, το νόημα της 7ης Ιουλίου είναι τόσο ξεκάθαρο για τους Βρετανούς όσο είναι αυτό της 9ης Σεπτεμβρίου για τους Αμερικανούς. Επρόκειτο για μια άγρια, βάναυση επίθεση, η οποία αποσκοπούσε στο να προκαλέσει πανδαιμόνιο και τρόμο. Η ερώτηση που στοιχειώνει το Λονδίνο, είναι η εξής: γιατί τέσσερις άνδρες, οι οποίοι μεγάλωσαν στη Βρετανία, υποστήριξαν με τόσο φανατισμό ένα δολοφονικό, μεσαιωνικό δόγμα; Οι βρετανικές Αρχές κατέβαλαν πολύ κόπο για να καταλάβουν πώς απέκτησαν οι τρομοκράτες αυτά τα διεστραμμένα ιδεώδη, πώς «ριζοσπαστικοποιήθηκαν». Αμέσως μετά το συμβάν, χύθηκε πολύ μελάνι για το ρόλο των εξτρεμιστών ιμάμηδων και των «ακραίων» τζαμιών. Στη συνέχεια, η προσοχή στράφηκε στα πανεπιστήμια, που φαίνεται πως λειτουργούν και ως κέντρα στρατολόγησης τρομοκρατών. Όμως αυτή η έμμονη ιδέα με τη «ριζοσπαστικοποίηση» δεν βοηθά. Η πραγματική ερώτηση, όμως, δεν είναι πώς «ριζοσπαστικοποιήθηκε» ο αρχηγός των βομβιστών, ο Μοχάμεντ Σιντίκ Καν, αλλά γιατί τόσοι κατά τεκμήριο έξυπνοι και καλλιεργημένοι νέοι βρίσκουν αυτή τη βίαιη και αντιδραστική ιδεολογία τόσο γοητευτική. Για να απαντήσουμε, δεν αρκεί να κοιτάξουμε μόνο προς τους φανατικούς ιερείς ή τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, αλλά πρέπει να επικεντρωθούμε στην πολιτική, και κυρίως στην αποτυχημένη πολιτική της μετάβασης σε μια πολυ-πολιτισμική κοινωνία.

Ο πολυ-πολιτισμός είναι ένα θλιβερό, ευρωπαϊκό ζήτημα τα τελευταία χρόνια. Διάφοροι λαϊκιστές πολιτικοί, από τον Ολλανδό Γκέερτ Βίλντερς ώς τον Σουηδό Τζίμι Άκεσον, κερδίζουν πολλές εκλογικές ψήφους, καλλιεργώντας το φόβο για τον πολυ-πολιτισμό. Αλλά και οι πιο «κεντρώοι» πολιτικοί δεν πάνε πίσω. Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον της Βρετανίας και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ της Γερμανίας εκφώνησαν πρόσφατα σκληρούς επικριτικούς λόγους για το θέμα, και η κυβέρνηση της Δανίας αποφάσισε, τον προηγούμενο μήνα, να πετάξει στα σκουπίδια την επί δεκαετιών πολιτική του πολυ-πολιτισμού.

Το επίκεντρο αυτής της κριτικής, βέβαια, δεν είναι ο πολυ-πολιτισμός, αλλά η μετανάστευση και οι μετανάστες – ειδικά οι μουσουλμάνοι. Ο κύριος Βίλντερς, επικεφαλής του Κόμματος της Ελευθερίας, τρίτου μεγαλύτερου στην Ολλανδία, έκανε καμπάνια για τον τερματισμό της μετανάστευσης στη χώρα όλων των μη Δυτικών, την απαγόρευση των τζαμιών και την απαγόρευση της διδασκαλίας του Κορανίου. Ο κύριος Άκεσον, του οποίου το ακροδεξιό κόμμα κέρδισε 20 θέσεις στις περσινές κοινοβουλευτικές εκλογές, χαρακτηρίζει τη μετανάστευση ως τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η Σουηδία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κεντρώοι, αντί να απαντήσουν κατακρίνοντας αυτή την προκατάληψη, υιοθέτησαν τα επιχειρήματα της Δεξιάς, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν τις ψήφους τους. Ωστόσο, η μετανάστευση έχει βοηθήσει τη Δυτική Ευρώπη οικονομικά και πολιτισμικά. Οι πολιτικές, όμως, για τη διαχείριση της μετανάστευσης είναι σκέτη αποτυχία. Ας δούμε τις εμπειρίες της Βρετανίας και της Γερμανίας, που ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους προς την πολυ-πολιτισμικότητα, και θα καταλάβουμε γιατί. Πριν από 30 χρόνια, η Βρετανία ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι σήμερα. Ο ρατσισμός ήταν πανταχού παρών και ιδιαίτερα βίαιος. Οι ξυλοδαρμοί Πακιστανών και άλλων Βρετανών με σκουρόχρωμο δέρμα ήταν εθνικό σπορ σε πολλές περιοχές. Οι διακρίσεις στον εργασιακό χώρο ήταν ενδημικές και η αστυνομική βαρβαρότητα καθημερινή υπόθεση. Η αντίδραση στην καταπίεση αυτή κορυφώθηκε με τις εξεγέρσεις στο Λονδίνο, το Λίβερπουλ, το Μπέρμιγχαμ, το Μπρίστολ και άλλες πόλεις της Βρετανίας το ’70 και το ’80.

Η βρετανική κυβέρνηση ανέπτυξε ένα νέο πολιτικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των μειονοτήτων. Η Βρετανία χωρίστηκε στην πράξη σε διάφορους εθνικούς «θύλακες»: μουσουλμάνοι, σιχ, ινδουιστές, Αφρικανοί, Τζαμαϊκανοί και πάει λέγοντας. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων έναντι της κοινωνίας καθορίζονταν από το εθνικό «κουτάκι» στο οποίο ανήκαν. Η πολιτική ισχύς και οι οικονομικοί πόροι διανέμονταν με βάση την εθνότητα. Η νέα πολιτική δεν ενίσχυε τα άτομα, αλλά ενίσχυε την εξουσία των λεγόμενων κοινοτικών ηγετών: συχνά αυτοί ήταν οι πιο συντηρητικές φωνές των μειονοτήτων, που χρωστούσαν τα αξιώματα και την επιρροή τους στη σχέση τους με το κράτος. Έτσι, αν και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως λιγότερο από 10% των Βρετανών μουσουλμάνων πίστευε πως το Μουσουλμανικό Συμβούλιο, που ιδρύθηκε στη δεκαετία του ’80, απηχούσε τις απόψεις τους, η βρετανική κυβέρνηση το αντιμετώπισε ως επίσημο εκπρόσωπο όλης της κοινότητας. * Ο Κέναν Μαλίκ είναι Βρετανός συγγραφέας

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Οι πολιτικοί μπορούσαν να μην ασχολούνται άμεσα με τις μειονότητες, αναθέτοντας όλη τη δουλειά σε, πολλές φορές αντιδραστικούς, «κοινοτικούς ηγέτες». Η πολιτική αυτή οδήγησε τελικά στην αναβάθμιση των ισλαμιστικών ιδεών μέσα στις γειτονιές, ενώ άλλα, πιο προοδευτικά κινήματα βρέθηκαν στο περιθώριο. Σήμερα «ριζοσπάστης» (radical) είναι ο φανατικός ισλαμιστής: πριν 30 χρόνια ήταν το αντίθετο, ο «κοσμικός» πολίτης που πολεμούσε εξίσου ενάντια στον ρατσισμό του δρόμου και την εξουσία των τζαμιών. Πολλοί Βρετανοί μουσουλμάνοι δεύτερης γενιάς βρίσκουν τον εαυτό τους να απομακρύνεται εξίσου από τις θρησκευτικές παραδόσεις των γονιών τους όσο και από την ευρύτερη βρετανική κοινωνία που τους αντιμετωπίζει απλά ως μουσουλμάνους. Μερικοί εξ αυτών ελκύονται από τις εξτρεμιστικές ισλαμιστικές ομάδες, όπου ανακαλύπτουν μια αίσθηση ταυτότητας και συμμετοχής. Τότε ανοίγει ο δρόμος προς τη «ριζοσπαστικοποίηση».

ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Μια παρόμοια διεργασία έλαβε χώρα και στη Γερμανία. Οι μεταπολεμικοί μετανάστες, πρωτίστως Τούρκοι, δεν ήρθαν σαν μελλοντικοί πολίτες, αλλά σαν «γκασταρμπάιτερ», φιλοξενούμενοι εργάτες. Με τον καιρό όμως οι μετανάστες έγιναν απαραίτητοι, καθώς η Γερμανία συνέχισε να βασίζεται στην εργασία τους, αλλά και οι ίδιοι και κυρίως τα παιδιά τους άρχισαν να βλέπουν τη Γερμανία σαν την πατρίδα τους. Το γερμανικό κράτος, ωστόσο, συνέχισε να τους βλέπει σαν ξένους και να τους αρνείται την υπηκοότητα. Σε αντίθεση με τα όσα ισχύουν στη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, η γερμανική υπηκοότητα στηρίζεται στο «δίκαιο του αίματος»: χορηγείται αυτόματα μόνο στα παιδιά με Γερμανούς γονείς. Έτσι η Γερμανία έχει σήμερα κάπου τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους τουρκικής καταγωγής, πολλοί από τους οποίους γεννήθηκαν εκεί, αλλά λιγότερο από το 25% έχει καταφέρει να πάρει την υπηκοότητα. Και αφού δεν τους δίνουν υπηκοότητα, οι Γερμανοί βρήκαν τη λύση στο «τουρκικό πρόβλημα» στην πολυ-πολιτισμικότητα.
Αντί να τους κάνει Γερμανούς πολίτες με πλήρες «στάτους», το κράτος «επέτρεψε» στους μετανάστες να διατηρήσουν τη γλώσσα, την κουλτούρα και τους τρόπους ζωής τους. Μια συνέπεια ήταν η δημιουργία «παράλληλων κοινοτήτων»: αποκομμένοι από την Τουρκία, οι Τούρκοι της Γερμανίας στράφηκαν όλο και περισσότερο προς το εσωτερικό. Σήμερα το εν τρίτον από αυτούς πηγαίνει τακτικά στο τζαμί, το μεγαλύτερο ποσοστό στη δυτική Ευρώπη και μεγαλύτερο ακόμη και από αυτό ορισμένων περιοχών της Τουρκίας. Η αυξανόμενη απομόνωση πολλών Τούρκων της Γερμανίας τους κάνει πιο «ανοιχτούς» στον ριζοσπαστικό ισλαμισμό. Γι’ αυτό και η περισνή αποκάλυψη Γερμανών «ιερών πολεμιστών» που μάχονταν στο Αφγανιστάν ενάντια στο ΝΑΤΟ, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Η πολυ-πολιτισμικότητα λοιπόν μπορεί να μη γέννησε το «μάχιμο» Ισλάμ ούτε στη Βρετανία ούτε στη Γερμανία, αλλά συνέβαλε σίγουρα στη δημιουργία χώρου γι’ αυτό μέσα στις μουσουλμανικές κοινότητες. Η πρόκληση γα την Ευρώπη, λοιπόν, είναι πώς θα απορρίψει την πολυ-πολιτισμικότητα σαν στρατηγική, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα που φέρνει η μετανάστευση σε κάθε κοινωνία. Καμιά χώρα δεν τα έχει καταφέρει ώς τώρα. Και δεν υπάρχει σίγουρη λύση.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 17/07/2011 

Η «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ» μας περιμένει…

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες των πιο ευτράπελων πολιτικών περιστατικών. Ο ένας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μας μιλάει για… τανκς, ο άλλος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρωθυπουργός παρά τω πρωθυπουργό μας μιλάει για στρατιωτική πειθαρχία… Βγαίνει και ο πρόεδρος της κυβέρνησης (διακοπών, ταξιδίων και άλλων φαιδρών πλην αναπαυτικών) και μας λέει να μην παίζουμε με τις… λέξεις, μιλώντας ταυτόχρονα για «επιλεκτική χρεοκοπία»!!! Πού είναι οι εισαγγελείς; Πού είναι εκείνος ο τορναδόρος; Πού είναι κάποιος -έστω κι ένας- με φιλότιμο να τους αρχίσει στα χαστούκια; Πού είναι οι πανέξυπνοι παπαγάλοι (με συγχωρείτε, δημοσιογράφοι ήθελα να γράψω) να κουνήσουν γη και ουρανό και να θέσουν βασικά ερωτήματα για τον συντονισμένο καταποντισμό της οικονομίας της χώρας;

Κι ενώ η Ελλάδα μοιάζει με το πτώμα του Πάρι που το σέρνει ο Αχιλλέας (βλ. δάνειες δυνάμεις, διεθνείς οικονομικοί τρομοκράτες, τοκογλύφοι, λαμόγια και μεταξύ αυτών και οι ευρωπαίοι αλληλέγγυοι υπέρ του διαμελισμού της πατρίδας μας), ο πρωθυπουργός μεταβαίνει στην Κω, για να συναντήσει το πνεύμα του Ιπποκράτη προκειμένου να περάσει στην εγχείρηση του ασθενούς (από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον συνταγματάρχη, μάθαμε πως ο ασθενής είναι η χώρα και οι πολίτες της), προφανώς χωρίς αναισθητικό αλλά εν πλήρη αναισθησία του ανειδίκευτου χειρουργού κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου (που κυκλοφορεί με το χαϊδευτικό ΓΑΠ)… Αλήθεια, γιατί πήγε στην όμορφη Κω ο Γιωργάκης; Τι κομπίνα στήνει πάλι στους Έλληνες; Τι θα μας εκστομίσει άραγε ο μυαλοχυμένος (λόγω εγκεφαλικού περισσεύματος) βραβευμένος σκεπτόμενος;

Δυστυχώς, παρατηρώντας την σιωπή (που πάντα υπάρχει πριν την μεγάλη καταιγίδα), διαπιστώνω πως τα επερχόμενα δεν είναι μόνο σημαντικά, αλλά πρέπει να έχουν τεραστίων διαστάσεων σπουδαιότητα (όχι για εμάς, αλλά για όλους αυτούς που ορέγονται να αρπάξουν την θάλασσα και τον ήλιο της πατρίδας μας, προκειμένου να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκιά τους… Δυστυχώς, είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως το σκηνικό του εγκλήματος έχει στηθεί για μία ακόμη φορά, ο πρωταγωνιστής έχει μάθει τον ρόλο του, έχει πάρει τη θέση του και ο χορός (βλ. λοιπό πολιτικό σκηνικό και φυσικά τους δημοσιογράφους) και όλα δείχνουν έτοιμα για να ανακοινωθεί η επόμενη πράξη του δράματος. Χρεοκοπία με αισιοδοξία, χρεοκοπία που δεν θα είναι χρεοκοπία, θα είναι κάτι σαν μία πίτα χωρίς τζατζίκι, και η διάρκεια καθώς και οι παρενέργειές της θα είναι σύντομες… Πόσο; Όσο αντέξει ο κόσμος… μέχρι να καταλάβουν οι ηλίθιοι υποτακτικοί (βλ. όλους εμάς τους χαχόλους, τους υποταγμένους νέο-ραγιάδες) πως η πίτα θα καταλήξει αλλού, το χαρτί θα το φάνε οι σκύλοι και τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν όσοι είναι θεατές και καλοπληρωτές μίας κακοστημένης φαρσοκωμωδίας ενός ικανότατου θιάσου μασκαράδων που θα πουλούσαν και τα παιδιά τους για να δέχονται σφαλιάρες στα μεγάλα σαλόνια από τους μεγαλο-λακέδες των τραπεζιτών (εδώ βλ. αρχηγούς άλλων ευρωπαϊκών κρατών)…

Ίσως από την επόμενη εβδομάδα η Ελλάδα να μην είναι πλέον Ελλάδα. Ίσως από την Δευτέρα να ανακοινωθεί η πλήρης παύση πληρωμών μέχρι νεωτέρας, για να ικανοποιηθεί το σχέδιο της «μεγάλης αρπαχτής» από τα λαμόγια (βλ. πολιτικούς) που επί δεκαετίες έχουν αποψιλώσει την οικονομία της χώρας… Όπως και να γίνουν τα πράγματα, ο Γιωργάκης θα απολαύσει ένα ωραίο τριήμερο στην πατρίδα του Ιπποκράτη και πιθανότατα μετά την πάροδο σχετικού χρονικού διαστήματος να αναφωνήσει «η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε λόγω υποτροπής, μη συνεργαζόμενος με την ομάδα των διασωστών»… Και κρατήστε το τελευταίο, για να θυμάστε: Στο τέλος θα φταίει ο ασθενής (όλοι εμείς δηλαδή), επειδή δεν συνεργαστήκαμε πλήρως με τον ανειδίκευτο γιατρό που μέσω τηλεδιάσκεψης επιχείρησε να μάθει ανατομία στο πτώμα της Ελλάδας…

Ίσως σε μερικές ώρες ή ημέρες να ξέρουμε το σχέδιο των ξεπουλητάδων που ανέλαβαν ως μεσίτες το ξεπούλημα των πάντων. Βλέπετε, απουσία αποδείξεων δεν μπορεί να συλληφθεί ούτε ο κλέφτης… Και αυτοί που έχουν κατακλέψει τα όνειρα ενός λαού, αυτοί που συστηματικά και με μέθοδο (δεν πιστεύω πια ούτε στην περίπτωση της ανικανότητας, αλλά ούτε και στην πιθανότητα της ηλιθιότητας) έχουν μετατρέψει τη χώρα σε χώρο, αυτοί που χωρίς ενοχές και με περίσσιο θράσος συνεχίζουν να εφαρμόζουν την κλεπτοκρατία (αυτό ξέρουν αυτό κάνουν, θα μου πείτε και θα έχετε απόλυτο δίκιο) σε κάθε πτυχή του Συντάγματος, πολύ φοβούμαι πως θα πηδήξουν σε κάποιο αεροπλάνο (ίσως και ιδιωτικό που συχνάζει στο Παρίσι) ή σε κάποιο ελικόπτερο, για να συνεχίσουν τη ζωή τους σε χώρες τροπικές που δεν εκδίδουν κανέναν εγκληματία…

Πολύ φοβάμαι πως η πτώχευση στο πνεύμα του λαού έχει επέλθει προ καιρού. Η «επιλεκτική πτώχευση» (όπως λέμε «ολίγον έγκυος») θα είναι ένα αποτέλεσμα, που εύχομαι να δράσει ως καταλύτης στην επάνοδό μας στον δρόμο της αξιοπρέπειας την οποία απωλέσαμε κατ’ επανάληψη όποτε πλησιάζαμε την κάλπη και στηρίζαμε –μικροπολιτικά και εγωκεντρικά φερόμενοι και σκεπτόμενοι- μία πλειάδα ανίκανων να κατανοήσουν τα αυτονόητα, να εργαστούν για τα ευνόητα και να απομακρύνουν τα ανόητα… Ο δρόμος της επαναφοράς μας ως λαού, ο δρόμος για την Ιθάκη, δεν συναντιέται καν με τον τέταρτο δρόμο του Γιωργάκη…

Η «Νέα Ελλάδα» μας περιμένει…

Ο δικός μας δρόμος απαιτεί αγάπη για την πατρίδα, αυτογνωσία και προπάντων ευθύνη και εργασία… για όσους θυμούνται τις λέξεις αυτές…

Κωνσταντίνος Θρακιώτης

με τη θερμή υποστήριξη του συναγωνιστή του ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΡΟΥ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ είναι ένα καθαρά λαϊκό κίνημα από απλούς Έλληνες πολίτες, δημιουργημένο απο τα ΣΠΛΑΧΝΑ του λαού και όχι από πολιτικά τζάκια, που θέλει μαζί με το λαό, έχοντας επίγνωση του χρέους προς την πατρίδα, να κάνει τα λόγια πράξεις, να οδηγήσει την Ελλάδα στην οικονομική ανάπτυξη και ευημερία και να επανακτήσει την αξιοπιστία και αξιοπρέπειά της προς κάθε κατεύθυνση.

Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ως κίνημα λαού, θα προχωρήσει μαχητικά και αδέσμευτα, στη βαθιά πολιτική και κοινωνική αλλαγή, στην πράξη και όχι στα λόγια, όπως προσδοκά ο ελληνικός λαός, μέσα από τα νέα δεδομένα και τις διαδικασίες ενός σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος.

Θα αποδείξει με έργα και όχι με λόγια ότι δεν είναι επανάληψη παλαιών, ξεπερασμένων διεφθαρμένων και διαπλεκομένων πολιτικών. Ότι δεν περιχαρακώνεται πίσω από νεκρά πολιτικά δόγματα και κάτω από ανέκφραστες ταμπέλες και ετικέτες προκαταλήψεων και κομματικών αγκυλώσεων.

Το ΟΡΑΜΑ μας απεικονίζεται εύγλωττα τόσο στο λογότυπό μας, όσο και στο όνομα. Τρία στοιχεία το απαρτίζουν. Ο Αιώνιος Ήλιος μας, ο καταγάλανος Ουρανός μας και οι Κίονες του Αιώνιου Πολιτισμού μας, που συνάμα είναι και πολιτισμός ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Ο Αιώνιος Ήλιος, που συμβολίζει το Φώς που αυτός ο τόπος έδωσε απλόχερα στην οικουμένη με το πνεύμα του.

Ο καταγάλανος Ουρανός, που συμβολίζει την Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Και οι Κίονες, που συμβολίζουν το Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, το πνεύμα του Αριστοτέλη, του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Σωκράτη, του Περικλή.

Και η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ. Το όνομά μας, που δεν εννοεί ΤΙΠΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απο αυτό που λέει.

Μια ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗ Ελλάδα, που γεννιέται μέσα απο τις στάχτες του παλαιοκομματισμού και της διαφθοράς που τον συνόδευε.

Μια ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ Ελλάδα, έτσι όπως την οραματίζονται οι ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ!

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ καλεί τα κόμματα σε ενιαίο μέτωπο κατά της κυβέρνησης

Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, τις τελευταίες ώρες βιώνει την απόλυτη κυβερνητική αυθαιρεσία και την επιβολή της απόλυτης τρομοκρατίας απέναντι στους Έλληνες πολίτες.

Συναισθανόμενοι την ευθύνη μας απέναντι στους συμπολίτες μας, απέναντι σε όλους τους Έλληνες που αυτή τη στιγμή γίνονται στόχος έκνομης κυβερνητικής δραστηριότητας, καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα ώστε να δημιουργήσουμε ένα σαφές, αρραγές και ενιαίο μέτωπο έναντι πρακτικών που δεν συνάδουν με την δημοκρατία και τον σεβασμό στον Ελληνικό λαό, τον εντολέα όλων μας.

Αυτή είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή που το υπάρχον πολιτικό σύστημα πρέπει να αποδείξει τους λόγους της ύπαρξής του και να σταθεί στο ύψος των ευθυνών του. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε την βία από όπου και αν προέρχεται και την καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας όταν αυτή πηγάζει από την ίδια την κυβέρνηση. Ζητάμε από τους πολιτικούς αρχηγούς και τα κόμματα να βρεθούν στο πλευρό της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και να καταδικάσουν έμπρακτα τις κυβερνητικές τακτικές.

Καλούμε, δε, τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, να συναισθανθεί επιτέλους την πραγματικότητα και να διατάξει την άμεση αποχώρηση των ΜΑΤ από το Σύνταγμα και τις γύρω οδούς. Οι προσωπικές του ευθύνες τον καλούν σε άμεση παραίτησή του και προκήρυξη εκλογών, αφού είναι απολύτως σαφές πως δεν εκπροσωπεί πλέον τον Ελληνικό λαό…

Από το Γραφείο Τύπου της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΤ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΥΚΟΦΡΩΝΑ: Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΤ ΠΡΟΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ. Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΟΧΗΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΗΡΙΑ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ

Η συγκλονιστική μαρτυρία του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου που άφησε ανάπηρο το κατοχικό καθεστώς.

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά!

Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ’ τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε. Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.

«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε». Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους. Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου. Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά». Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν. Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα». Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.

Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία. Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας. Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών. Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.

Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου. Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες. Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε. Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά». Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους. Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός. Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω. Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω. «Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.

Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως. Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός. Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη. Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ. Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα. Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία. Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…

Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι. Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη. Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού. Ήμουν κωφός…

Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ. Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου. Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις». Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία. Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν. Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»

ΠΗΓΗ http://www.exandasdocumentaries.com/gr/news/interesting-articles/244-prolava-na-akousw-prin-pesw  ΚΑΙ http://olympia.gr/2011/07/07/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%b9%ce%bf/#more-79297