Η ΠΡΩΗΝ ΥΠΕΞ ΝΤΟΡΑ

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Η Μπακογιάννη !

From: Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο  [press@danagennisi.gr]

Sent: Monday, 22 June 2009 5:22 PM

To: polydoros@iprimus.com.au

Subject: Γκατζούλης σε Παπούλια: Η Μπακογιάννη είναι απαράδεκτη!

Ναυάρχου Νικοδήμου 2, 105 57, Σύνταγμα, Αθήνα

Blog: www.pamme.eu

Ηλ. Δ/νση: press@danagennisi.gr

Τηλ. 2103314314 Φαξ: 2103217771

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εκπρόσωπος: Σταύρος Βιτάλης, Τηλ.: 6979112273

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/6/09

 Επιστολή διαμαρτυρίας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, για την προσγείωση αεροσκάφους των Σκοπίων που θα μεταφέρει τον ανθέλληνα υπουργό εξωτερικών του κρατιδίου στην Κέρκυρα, απέστειλε η Πρόεδρος της Παμμακεδονικής ΗΠΑ, κ. Νίνα Γκατζούλη. Στην επιστολή αυτή, σε έντονο ύφος, η κ. Γκατζούλη, αναφέρει για λογαριασμό όλων των Παμμακεδονικών Ενώσεων ανά τον κόσμο:

«Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ΗΠΑ, Αυστραλίας, Ευρώπης, Καναδά και Αφρικής εκφράζουν έντονη διαμαρτυρία για την απαράδεκτη, εθνικά επιζήμια, προσωπική απόφαση της Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη (σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκυρων Ελληνικών εφημερίδων), να αποδεχτεί την είσοδο στην Ελλάδα του Υπουργού Εξωτερικών της πΓΔΜ, κ. Μιλόσοσκι για τη Σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα στις 27-28 Ιουνίου, με αεροσκάφος των «Μακεδονικών» αερογραμμών.

Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Μιλόσοσκι πρόσφατα βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να προωθήσει το θέμα της μηνύσεως της πΓΔΜ εναντίον της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι ο ίδιος κ. Μιλόσοσκι ο οποίος μιλά για καταπιεσμένη «Μακεδονική», «Αλβανική» και «Τουρκική» μειονότητα στην Ελλάδα. Ακόμη είναι ο ίδιος κ. Μιλόσοσκι ο οποίος σε συνέντευξή του στην ελληνική τηλεόραση προ δυο ετών μιλούσε για προβλήματα μεταξύ «Μακεδόνων» και Ελλήνων και μεταξύ «Μακεδονίας» και Ελλάδας, χωρίς καμιά αντίδραση από την κ. Μπακογιάννη. Επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ σε διάφορες συνεντεύξεις του στον Ελληνικό και διεθνή Τύπο ισχυρίστηκε πως έως και το 1988 το βόρειο αυτό κομμάτι της ελληνικής γης δεν ονομαζόταν Μακεδονία, αλλά Βόρεια Ελλάδα… και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ουδέποτε τον διέψευσε.  Η απόφαση αυτή της κυρίας Υπουργού αποτελεί εξευτελισμό της χώρας μας με απόλυτη υπευθυνότητα του Υπουργείου Εξωτερικών διότι δεν είναι «εξαίρεση», όπως ισχυρίστηκε ο αντιπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, κ. Δελαβέκουρας, αλλά σαφέστατη απόκλιση από την πολιτική που έχει διακηρύξει η παρούσα κυβέρνηση και ενέκρινε ο ελληνικός λαός δια της ψήφου του και διακύβευση εθνικών συμφερόντων.

Υπενθυμίζουμε ότι όταν η Εξοχότητά Σας κάλεσε τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας της πΓΔΜ, κ. Τσερβενκόφσκι δεν του επετράπη να μπει στη χώρα με αεροσκάφος των «Μακεδονικών» αερογραμμών, μια πολύ σωστή και εθνικά αξιοπρεπής απόφαση. Η ως άνω παραχώρηση της κυρίας Υπουργού αναιρεί την αξιοπρεπή αυτή στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, παραβιάζει την κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης και αυτό πριν καν αρχίσει ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων για το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ».

ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΜΑ: Σχέδιο επαναφοράς και επιβολής του σχεδίου ΑΝΑΝ

Σας διαβιβάζω τη παράγραφο 9, από τη σελίδα 13 (Διπλωματία) του Ε.Τ. της Κυριακής 01/03/2009.

Από την κατωτέρω παράγραφο 9 του άρθρου αυτού, φαίνεται ότι η αξιότιμος ΥΠΕΞ της Ελάδος  κ. Ντόρα Μπακογιάννη σε πλήρη σύμπνοια με την αξιότιμη ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ. Κλίντον και (άγνωστον) με ποιούς δικούς μας, μας προετοιμάζει με το κατευθυνόμενο  από αυτήν αυτό άρθρο, για επερχόμενες εξελίξεις επαναφοράς και επιβολής του σχεδίου ΑΝΑΝ.

Με εκτίμηση

Ευριπίδης Μπίλλης

Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, Μιχαλακοπούλου 155 ΤΚ 11527 Αθήνα, τηλ. +302107700568

Υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στις σχέσεις Αθήνας – Ουάσιγκτον στην παρούσα συγκυρία; Οι ΗΠΑ θα ήθελαν εντονότερη ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν (δηλαδή κυρίως στρατό και επιθετικά ελικόπτερα), αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, άρση των ενστάσεων Αθήνας-Λευκωσίας για το τελευταίο σχέδιο Ανάν, που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα. Επίσης θα ήθελαν συνεργασία στα θέματα ασφάλειας και σύμπραξη ελληνικών αμερικανικών αρχών για την καταπολέμηση της εγχώριας τρομοκρατίας. Η κατάργηση της βίζας για τους Έλληνες πολίτες συνδέεται ευθέως με αυτό.

ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ

Στην εφημερίδα Η ΧΩΡΑ (Τε 26 Νοεμβρίου 2009) στην σελ. 2 ο δημοσιογράφος Γ. Ανδρουτσόπουλος αναφέρει (μεταξύ των άλλων) τα εξής:

«…..ο κόσμος δεν κατεψήφισε τον κ. Κων. Καραμανλή για τα golden boys, όπως τα φωτογραφίζει η κ. Ντόρα στο πλευρό δήθεν του Σαμαρά, γιατί ο Σαμαράς ούτε που τα ήξερε. Τον κατεψήφισε  γιατί δεν έκοψε αμέσως τα κεφάλια εκείνων των κυβερνητικών στελεχών που καταφανώς ζημίωσαν και την κυβέρνηση και την παράταξη και, όλως παραδόξως αυτοί ευρίσκονται στο πλευρό της κ. Ντόρας, όπως οι Γ. Βουλγαράκης, Ε. Μπασιάκος, Π. Δούκας Γ. Σουφλιάς κ.α. Είπατε τίποτε; ….» 

ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΠΑΤΕΡΑ-ΚΟΡΗΣ

ΠΑΥΛΟΥ Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΚΕΦ Ζ΄ (7ο)

36. Ει δε τις ασχημονειν επί την παρθένον αυτού νομίζει εάν ή υπέρακμος, και ουτως οφείλει γίνεσθαι, ο θέλει ποιείτω. ουχ αμαρτάνει. γαμείτωσαν.

37. ος δε εστηκεν εν τη καρδία αυτου εδραιος, μη εχων ανάγκην, εξουσίαν δε εχει περι του ιδίου θελήματος, και τουτο κέκρικεν εν τη ιδία καρδία, τηρειν την εαυτου παρθένον, καλως ποιήσει.

38. ωστε και ο γαμίζων την εαυτου παρθένον καλως ποιει, και ο μη γαμίζων κρεισσον ποιήσει.

 Μετάφραση Τρεμπέλα

36. Εάν όμως κανένας πατέρας νομίζη, ότι είναι ντροπή του το ότι αφήκε την κόρη του να υπερβή την ακμή της ηλικίας και έγινε γεροντοκόρη, ενώ από το άλλο μέρος πείθεται, ότι έτσι πρέπει να γίνη, δηλαδή να την υπανδρεύσει, ας κάμη ότι θέλει. Δεν αμαρτάνει. Ας έλθουν εις γάμον.

37. Εκείνος όμως που στέκεται ακλόνητος μέσα στην καρδιά του και δεν αναγκάζεται από τίποτα να αλλάξη απόφασιν, έχει δε εξουσία να κάμη ότι θέλει και έχει αποφασίσει μέσα του αυτό, δηλαδή το να φυλάττη την κόρη του άγαμον, καλώς πράττει.

38. Από αυτά λοιπόν εξάγεται ως συμπέρασμα, ότι και εκείνος, που υπανδρεύει την κόρη του, καλώς πράττει, εκείνος όμως που δεν την υπανδρεύει, αλλά την αφίνει παρθένον, κάνει καλύτερα.

 Μετάφραση Κολιτσάρα

36.Αν όμως κανένας πατέρας νομίζη, σύμφωνα με τας κρατούσας αντιλήψεις, ότι είναι εντροπή και άσχημον πράγμα δι’αυτόν, που άφησε την κόρην του να περάση πλέον την ώριμον ηλικίαν δια τον γάμον και τα πράγματα φανερώνουν ότι έτσι πρέπει να γίνη, δηλαδή ότι πρέπει να την υπανδρεύση, ας κάμη αυτό που θέλει, ας κάμη το καθήκον του. Τοιουτοτρόπως ενεργών δεν αμαρτάνει. ʼς γίνει ο γάμος

37. Εκείνος όμως που έχει σταθεί ακλόνητος με αμετακίνητον την απόφασιν μέσα εις την καρδιά του και δεν αισθάνεται καμμίαν ανάγκην να αλλάξη γνώμην και έχει εξουσία να πορευθεί σύμφωνα με το θέλημα του και έχει οριστικώς αποφασίση μέσα του να κρατήσει την παρθένο του άγαμον, καλά κάνει.

38. Ώστε, λοιπόν, και εκείνος που υπανδρεύει την παρθένο του, καλά κάνει. Εκείνος όμως που, σύμφωνα και με την ιδικήν της θέλησιν, δεν την υπανδρεύει κάνει καλύτερα.

 Μετάφραση Ελλ. Βιβλικής Εταιρ. 4 καθηγητών Θεολογικής Αθην.-Θεσ/νίκης

36.Αν όμως κάποιος καταλάβει ότι θα συμπεριφερθεί άσχημα προς την παρθένο που ζει μαζί του, και έτσι σίγουρα θα συμβεί, αν έχει έντονες ορμές, ας κάνει ότι επιθυμεί, δεν αμαρτάνει. Ας παντρευτούν.

37. Αντίθετα, αυτός που η καρδιά του είναι αμετακίνητη, και νιώθει πως δεν έχει ανάγκη, αλλά είναι ικανός να εξουσιάζει τις επιθυμίες του, και έχει πάρει από τα κατάβαθά του την απόφαση να τηρήσει άθικτη την παρθένο που ζει μαζί του, θα κάνει καλά.

38.Έτσι και αυτός που προχωρεί σε γάμο κάνει καλά, κι αυτός που δεν προχωρεί θα κάνει ακόμη καλύτερα.

 Μετάφραση Οδυσσέα Επικουρίδη

36. Εάν κάποιος νομίζει ότι είναι ντροπή που η κόρη του έμεινε γεροντοκόρη, και έτσι πρέπει να γίνει, ότι θέλει ας κάνει. Δεν αμαρτάνει. Ας παντρευτούν

37. όποιος όμως συναισθηματικά είναι σταθερός, δεν έχει ανάγκη, και εξουσιάζει την θέλησή του, και αυτό έκρινε με την καρδιά του, να διατηρήσει άθικτη την κόρη του, καλά κάνει.

38. ώστε και αυτός που παντρεύεται την κόρη του καλά κάνει και όποιος δεν την παντρεύεται καλύτερα θα κάνει.

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

http://www.jesuslovesyou.gr/Bible_Greek/Modern/1Corinthians/1Corinthians1_16.htm

36. Αν, όμως, κάποιος νομίζει πως φέρεται σκληρά στην κόρη του, που θέλει κάποιον, αν αυτή είναι σε ώριμη ηλικία και είναι ανάγκη να γίνει έτσι, ας την αφήσει να κάνει αυτό που θέλει, δεν αμαρτάνει, ας παντρευτούν.

37. Εκείνος, όμως, που έχει σιγουρευτεί ακράδαντα μέσα στην καρδιά του πως τίποτε δεν τον αναγκάζει να την παντρέψει, κι έχει τη δύναμη να επιβάλει τη δική του θέληση, κι έχει καταλήξει μέσα στην καρδιά του στη γνώμη πως είναι σωστό να κρατήσει την κόρη του ανύπαντρη, καλά κάνει.

38.M’ αυτές τις προϋποθέσεις, λοιπόν, κι εκείνος που παντρεύει την κόρη του κάνει καλά, μα κι εκείνος που δεν την παντρεύει κάνει ακόμα καλύτερα.

ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΉ  ΚΡΙΤΙΚΗ

Για άλλη μια φορά οι επίσημοι μεταφραστές της εκκλησίας αναλαμβάνουν να αποκρύψουν την αλήθεια των κειμένων και να κρύψουν ότι το παραπάνω κείμενο αφορά τον γάμο πατέρα με την δική του κόρη!!! Αυτό αποτελεί άλλωστε εβραϊκή παράδοση, δηλ. οι γάμοι μεταξύ μελών της ίδιας οικογένειας. Αυτό δείχνει και η περιγραφή της Π. Διαθήκης με την εγκυμοσύνη από τον Λώτ των δυο θυγατέρων του, αλλά και το ότι η γυναίκα του Αβραάμ η Σάρα είναι αδελφή του. Εκτός Κολιτσάρα και Τρεμπέλα τα ίδια προσπαθούν και οι άλλοι επίσημοι μεταφραστές της Κ. Διαθήκης. Και να γιατί το παραπάνω απόσπασμα της Α΄ προς Κορίνθιους επιστολής του Παύλου αφορά γάμο πατέρα με την κόρη του.

1. Ποιες αναστολές θα είχε ο πατέρας, ώστε να πειστεί ότι έτσι πρέπει να γίνει, αν αυτό αφορά το να παντρέψει την κόρη του; Αμάν και πως θα έκανε να την παντρέψει. Υπάρχει λόγος οποιονδήποτε αναστολών, ώστε να χρειάζεται την συνηγορία του Παύλου; Αν την ήθελε καλόγρια (τότε δεν εμφανίστηκε ακόμη η καλογερική κατάρα) θα την πρότρεπε από την νεότητά της να γίνει και όχι όταν γεροντοκόρεψε, άλλωστε καμμιά ένδειξη δεν υπάρχει για τέτοια δογματική επιλογή και ο Παύλος κάτι σχετικό θα έλεγε. Και η επιλογή σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν της κόρης. Και καμιά λέξη περί αφιερωμένης ζωής για το μέλλον στην περίπτωση που μένει ανύπαντρη. Μόνο για τον γάμο του ίδιου με την κόρη του χρειάζεται να ξεπεράσει αναστολές, όπως και ο πρόγονός του Λώτ που γκάστρωσε τις δυό του κόρες και χρειάστηκε κρασί για να φαίνεται πιο «αξιοπρεπής» η διδακτική ιστορία για τους εβραίους. Ξεφεύγει στην μετάφραση Τρεμπέλα το «ας έλθουν εις γάμον», δηλαδή ποιοι άλλοι από πατέρα και κόρη, Το ίδιο και οι τέσσερις καθηγητές «ας παντρευτούν», ενώ ο Κολιτσάρας μεταφράζει «ας γίνει ο γάμος», χωρίς αναφορά στο ποιοι θα παντρευτούν.

2. Ο γάμος αυτός θεωρείται αμαρτία από κάποιους, γιαυτό και ο Παύλος απενοχοποιεί τον πατέρα. Αν αφορούσε γάμο της κόρης του με άλλον, για πιο λόγο να θεωρείται ένας φυσιολογικός γάμος, αμαρτία;

3. Επειδή αφορούσε γάμο της κόρης με τον πατέρα της, όταν κάνει την σύνοψη, λέει ότι κάνει καλύτερα «ο μη γαμίζων», δηλαδή καλύτερα κάνει εκείνος που δεν παντρεύεται την κόρη του, αφού πιθανότατα θα υπήρχαν αναστολές, ιδιαίτερα στους εβραίους της διασποράς που ελλήνιζαν. Αν αφορούσε γάμο με άλλον, το καλύτερο θα ήταν να την παντρέψει και όχι να μην την παντρέψει και όχι το αντίθετο δηλαδή καλύτερο να μην την παντρέψει από το να την παντρέψει!!!.

4. Από το ότι συναρτά το μη πάντρεμα της κόρης από το ότι μπορεί ο πατέρας να εξουσιάζει την θέλησή του, δηλαδή τις έντονες ορμές του, όπως μεταφράζουν οι 4 καθηγητές. Μπορεί να αφορά η θέληση του οτιδήποτε άλλο εκτός από την σεξουαλική του επιθυμία και να έχει λογική συνέπεια, το ότι καλύτερα κάνει που δεν την παντρεύει, αν δεν αφορά γάμο με τον ίδιο; Δεν μας εξηγούν οι μεταφραστές γιατί συναρτάται από την ικανότητα των πατέρων να εξουσιάζουν τις ορμές τους, το αν πρέπει να παντρέψουν ή όχι την κόρη του, ή την «φιλοξενούμενη» τους παρθένα.

5. Πάντα για τους εβραίους το «αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε» (αλλά και με κάθε μέσο «ελλατούσθαι πάντα τα άλλα έθνη») αποτελεί καθήκον. Εκτός από τον Λώτ έχουμε τις δυο περιπτώσεις που αδελφός αρνείται να γκαστρώσει την γυναίκα που πεθαμένου αδελφού του. Στην μια περίπτωση προβλέπει η Π. Διαθήκη δημόσια διαπόμπευση, αν αρνείται από άλλη αιτία εκτός ιδιοτέλειας, ενώ στην περίπτωση της άρνησης από ιδιοτέλεια, όπως η περίπτωση του Αυνάν (από δω βγήκε ο αυνανισμός), η ποινή είναι θάνατος. Αν δεν υπάρχουν αδέλφια να αναλάβουν το καθήκον, τότε αναλαμβάνει ο πατέρας. Αυτό είναι το μήνυμα για του εβραίους εκείνης της εποχής, αφού ο χριστιανισμός στα χρόνια του Παύλου είναι υπόθεση μόνο των εβραίων που ήταν διασκορπισμένοι στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αν απευθυνόταν και σε άλλους εκτός εβραίων, θα είχε απευθύνει και στους Αθηναίους επιστολή και σε κάθε μεγάλη πόλη.

6. Στην μετάφραση, που βρέθηκε στο διαδίκτυο (σε ιστοσελίδα μάλλον πεντηκοστιανών), επινοήθηκε άλλη εκδοχή για τα ίδια κείμενα. Ο πατέρας που φέρεται σκληρά στην κόρη του και αυτή αγαπά κάποιον, καλά θα κάνει να την αφήσει να πάρει αυτόν που θέλει, αλλά αν μπορεί να επιβάλλει την γνώμη του, καλύτερα θα κάνει να μην την παντρέψει, δηλαδή καλύτερα είναι να συνεχίσει να την συμπεριφέρεται σκληρά!!

7. Η μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας των 4 καθηγητών των θεολογικών σχολών Αθήνας-Θεσσαλονίκης για να παρακάμψει το πρόβλημα «μεταφράζοντας» λέει ότι η παρθένος είναι μια που ζει μαζί με κάποιον στο σπίτι του, δηλαδή όχι η κόρη του και προκειμένου να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της χωρίς γάμο, ας παντρευτούν, δεν αμαρτάνουν, αλλά καλύτερα είναι να μην την παντρευτεί!!!

8. Η προβαλλόμενες από τους μεταφραστές εκδοχές είναι παράλογες, γιατί αντιστοιχούν στον παράλογο συλλογισμό: «αν δεν μπόρεσε να την παντρέψει και έμεινε γεροντοκόρη, ας την παντρέψει δεν αμαρτάνει, αλλά καλύτερα είναι να μην την παντρέψει». Θα είχε λογική αν έλεγε ο Παύλος «αν δεν μπόρεσε να την παντρέψει και έμεινε γεροντοκόρη ας δώσει μεγαλύτερη προίκα για να την παντρέψει», ή κάποια άλλη προτροπή πχ. ας την νουθετήσει κλπ. Και να κατέληγε «αλλά αν είναι μεγάλη η προίκα ή αν είναι δύστροπη η κόρη καλύτερα να μην την παντρέψει». Έτσι όπως έχει το αρχαίο κείμενο, μόνο με γάμο του πατέρα με την κόρη του, έχει λογική δηλ. αν δεν γίνεται συνήθης με άλλον γάμος, ας γίνει, σαν λύση ανάγκης και με τον πατέρα της που όμως καλύτερα είναι να μην γίνει.

Αξιοσημείωτη είναι και η διαφορά έκτασης των 4 μεταφράσεων σε σχέση με το αρχαίο κείμενο, αφού για να βγει αυτό που θέλουν δεν διστάζουν να «μεταφράζουν» και ανύπαρκες φράσεις αρχαίου κειμένου. Τέτοιες είναι οι υπογραμμισμένες φράσεις στις 4 μεταφράσεις.

Παρόλη όμως την αντιφατικότητα των διαφόρων μεταφράσεων, και οι τρεις μεταφράσεις έχουν την μετ’ επαίνων έγκριση Πατριαρχών Κων/πολης, Ιεροσολύμων, Αλεξ/δριας και Εκκλησίας Ελλάδος. Αυτός είναι και ο ρόλος των «θεολόγων», να κρύψουν την αλήθεια των κειμένων για τα πραγματικά γεγονότα και γιαυτό επαινούνται.

Έτσι γίνεται κατανοητό γιατί παλιότερα απαγορευόταν το διάβασμα της «Αγίας Γραφής», όπως μάλιστα γράφει ο ένας από τους 4 μεταφραστές καθηγητής Θεολογικής Θεσ/νίκης Ι. Καραβιδόπουλος στο βιβλίο του «Εισαγωγή στην Κ. Διαθήκη»: «Λίγο αργότερα, το 1723, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Γ΄ με σύμφωνη γνώμη των πατριαρχών Αλεξανδρίας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων απαγόρευσε και αυτήν ακόμη την ανάγνωση των Γραφών, ή τουλάχιστων ορισμένων μερών της και μάλιστα της Παλαιάς Διαθήκης, επιτρέποντας την ανάγνωσή της «υπό μόνων των μετά της πρεπούσης ερεύνης τοις βάθεσιν εγκυπτότων του Πνεύματος και ειδότων οίς τρόποις η θεία Γραφή ερευνάται και διδάσκεται και όλως αναγιγνώσκεται» (Μ.Ι. Γεδεών, όπ. Παρ. 2, 430-31)»

Παρόμοια σημεία που δείχνουν την πραγματική ιστορία του χριστιανισμού είναι αμέτρητα. Σε όλα αυτά τα σημεία, ιδιαίτερα οι μεταφραστές που έχει εγκριθεί η μετάφρασή τους από Πατριαρχία και Ι. Σύνοδο, προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια και γιαυτό ή μεταφράζοντας διαστρεβλώνουν φράσεις ή ακόμη χειρότερα «μεταφράζουν» ανύπαρκτες φράσεις στο αρχαίο κείμενο. Αυτά τα σημεία είναι που ελέγχει, πριν δώσει την έγκρισή της για την μετάφραση, και όχι την λογοτεχνική αρτιότητα. Το θλιβερό για την πολιτεία είναι, το ότι με συνταγματική διάταξη περί απαγόρευσης μετάφρασης της «Αγίας Γραφής» χωρίς έγκριση από Πατριαρχείο και Ι. Σύνοδο, συνδράμει στην λογοκρισία των μεταφράσεων από το εκκλησιαστικό κατεστημένο

Παλιότερα την δεκαετία του 1980, όταν οι 4 καθηγητές θεολογικών Αθήνας-Θεσσαλονίκης ζητούσαν έγκριση της μετάφρασης τους από την Ι. Σύνοδο, λίγο έλειψε να τους αρνηθεί την έγκριση, επειδή δεν υποχωρούσαν στις υπερβολικές αξιώσεις της για παράφραση. Τελικά οι 4 υποχώρησαν σημαντικά και έτσι δόθηκε η έγκριση. Το θέμα τότε είχε πάρει δημοσιότητα με τις επιστολές που αντάλλαζαν. Στο αρχείο των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» υπάρχουν τα σχετικά κείμενα, και θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν κάποιος τα ψάξει.

Ένας καλός λοιπόν τρόπος για να διαβάζει κανείς τα κείμενα, είναι να διαβάζει παράλληλα την επίσημη μετάφραση και το αρχαίο κείμενο, προσπαθώντας να αναγνωρίσει την διαφορά μεταξύ μετάφρασης και αρχαίου κειμένου και εκεί που βλέπει ουσιώδεις διαφορές να αναζητά την σκοπιμότητα της διαστρέβλωσης. Τα σημεία αυτά είναι που δείχνουν την πραγματική ιστορία του χριστιανισμού. Είναι αυτά που με την προφανή μεταφραστική διαστρέβλωση του αρχαίου κειμένου η εκκλησία θέλει να τα αποκρύψει.

Οι κύριοι λόγοι που πρέπει να μελετούνται και να προβάλλονται τέτοια ζητήματα είναι, πέρα από την αναγνώριση της ιστορικής πραγματικότητας για τον Χριστιανισμό και τον εβραϊσμό:

1. Η αποδυνάμωση της καταθλιπτικής επιρροής που ασκεί το εκκλησιαστικό κατεστημένο πάνω στην κοινωνία. Από τις διάφορες χώρες του κόσμου περισσότερο ανεπτυγμένες πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά είναι αυτές στις οποίες το εκκλησιαστικό κατεστημένο ασκεί την μικρότερη επιρροή. Έτσι, όρος απαραίτητος για την επιτάχυνση της ανάπτυξης της Ελληνικής κοινωνίας είναι η αποδυνάμωση του εκκλησιαστικού κατεστημένου. Αυτό βέβαια πάει μαζί με την απαλλαγή του φόβου του οποιουδήποτε ελέγχου της ψυχής (ανύπαρκτης άλλωστε) από οποιονδήποτε θεό (ανύπαρκτον και αυτόν) άρα και των φόβο των «εκπροσώπων» του. Την επιστημονική έρευνα και λογική και μόνο πρέπει να δεχτούμε στην ερμηνεία του κόσμου και των ανθρώπινων σχέσεων, απορρίπτοντας κάθε μεταφυσική πίστη που μονίμως θα διαψεύδεται παταγωδώς!. Στο χώρο του σχολείου τον καθημερινό εθισμό στην υποταγή στο εκκλησιαστικό κατεστημένο φέρνει η καθημερινή παρουσία της θρησκείας στο σχολείο με τις προσευχές, εκκλησιασμούς, εικόνες, εκκλησάκια στο σχολικό χώρο, την νομιμοποιημένη παρουσία ακόμη και των ίδιων των εκκλησιαστικών παραγόντων και το δικαίωμα τους να απευθύνονται στους μαθητές και εκπαιδευτικούς στον χώρο του σχολείου, τις τιμωρίες μαθητών και εκπαιδευτικών που δεν υποκύπτουν, το περιεχόμενο όχι μόνο των βιβλίων των θρησκευτικών αλλά και άλλων μαθημάτων, την μη διδασκαλία επιστημονικών θεωριών που βρίσκουν αντίθετη την θρησκεία. Χρειάζεται ηρωισμό από την πλευρά του εκπαιδευτικού να διδάξει πχ. την θεωρία της εξέλιξης, τον πραγματικό ρόλο της εκκλησίας στην υποδούλωση των Ελλήνων στους Οθωμανούς, τον τρόπο διάδοσης της θρησκείας της «αγάπης» κλπ.

και 2. η δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για την ουσιαστική εισαγωγή και διδασκαλία στα σχολεία του Ελληνοκλασικού Πολιτισμού, δηλαδή του ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ, επειδή ο κύριος λόγος της μη ουσιαστικής παρουσίας του Ελληνοκλασικού Πολιτισμού στο σχολείο είναι να μην φανεί στους μαθητές, με την αναπόφευκτη σύγκριση με τις διάφορες εβραϊκές ιστοριούλες, η γύμνια του εβραϊκού πολιτισμού. Ο Ελληνοκλασικός Πολιτισμός, δηλαδή ο ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, είναι που με βεβαιότητα θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε καλύτερες λύσεις αποδυναμώνοντας κάθε είδους δογματισμό.

Οδυσσέας Επικουρίδης 6.1.2004

Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ κ ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Μήπως ο σύζυγος της κυρίας ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ -ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ είναι μέλος στο Δ.Σ. Τουρκικής Εταιρείας;;;;; Δεν το πιστεύω, αλλά για κυτάξτε στο παρακάτω

http://deltio11.blogspot.com/2009/11/blog-post_7012.html

Κατά τα λοιπά η κ. Ντόρα επιθυμεί την αρχηγία της ΝΔ και εν καιρώ την πρωθυπουργία της χώρας

Αμοιβές – σκάνδαλο

      ΟΙ ΜΙΖΕΣ, Ο ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΙΕΥΘΑΡΜΕΝΗ ΧΩΡΑ.

      ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ (ΠΟΥ ΑΝΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΝΔ) ΔΕΝ ΕΛΕΓΘΗΚΑΝ ΚΑΙΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΑΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΤΕ  ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. ΕΤΣΙ Η ΒΟΥΛΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΕΒΓΑΛΕ ΑΘΩΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ.

Το κοινοβουλευτικό σύστημα συνδέθηκε τα τελευταία χρόνια με τις μίζες των πολιτικών και των κοντινών τους και φυσικά αυτά που μαθαίνουμε είναι η κορυφή του παγόβουνου γιατί ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλα που περνούν απαρατήρητα.

ΟΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ-ΑΝΤΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Ένα αρθρίδιο του Νάσου Θεοδωριδη «συνασπισμένου» και αντεθνικιστή και επ αυτού παρατηρήσεις και απόψεις αρχαίων και νεωτέρων Ελλήνων.

 1) ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορεί το αρθρίδιο του Νάσου Θεοδωριδη «συνασπισμένου» και αντεθνικιστή να είναι εμετικό για πολλούς αναγνώστες, όμως πρέπει να σωθεί σε πολλά αρχεία, διαθέσιμο για τον μελλοντικό ερευνητή της Ιστορίας που θα ψάχνει να βρει ποίοι εδούλεψαν για την τότε νεκρή Νέα Παγκόσμια Τάξη, πώς έφεραν τις καταστροφές και πόσο άτσαλα πάσχισαν να μετατρέψουν τους λαούς σε κοπάδια προβάτων για να τους οδηγήσουν στα σφαγεία της.

2) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο και εγώ είμαι εθνικιστής.

3) ΣΩΚΡΑΤΗΣ: «Μητρώς τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιοτέρον εστίν η πατρίς, και σεμνότερον και αγιότερον παρά Θεοίς και ανθρώποις τις νουν έχουσιν».

4) ΟΜΗΡΟΣ: ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

5) ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: ΤΑΥΤΗΝ ΓΑΡ ΟΙΚΟΥΜΕΝ ΟΥΧ ΕΤΕΡΟΥΣ ΕΚΒΑΛΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΡΗΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΙΓΑΔΕΣ ΣΥΛΛΕΓΕΝΤΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΥΤΩ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΩΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΩΣΤ’ ΕΞ ΗΣΠΕΡ ΕΦΥΜΕΝ, ΤΑΥΤΗΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΔΙΑΤΕΛΟΥΜΕΝ, ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΟΙΣ ΑΥΤΟΙΣ ΟΙΣΠΕΡ ΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΤΑΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣΕΙΠΕΙΝΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ

6) ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ-

7) ΣΚΑΝΔΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ:  [mailto:ks@aegean-theory.gr]: να ακόμη δείγμα θρασύτατου ανθελληνικού κειμένου, ενός μέλους του ΣΥΝ που περίμενε 69 ολόκληρα χρόνια για να κάνει την «ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση» του.    Ένας ακόμη από τους πολλούς που εργάζονται μεθοδικά για να παρουσιάσουν ως ‘εθνικιστικό παροξυσμό’ κάθε εκδήλωση που ενοποιεί τους ¨Έλληνες, ακόμα και όταν πρόκειται για το αυτονόητο κλίμα εθνικής ενότητος που δημιουργείται κάτω από ακραίες συνθήκες, όπως σε έναν πραγματικό πόλεμο,  όπου το διακύβευμα δεν αποτελεί κάποια πολιτική αντιπαράθεση που θα μπορούσε κάπως να δικαιολογήσει ένα τέτοιο κείμενο, αλλά την ίδια  την επιβίωση του Έθνους.  Μάλιστα ο αθρογράφος έχει το απίστευτο θράσος να δηλώνει ότι δεν θα έπρεπε να εμπλακεί η χώρα μας σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τόσες θυσίες αφού το μόνο που είχε λέει να κάνει ήταν να επιτρέψη την ‘απλή’ διέλευση ενός ακόμα φασιστικού στρατού που –προφανώς κατά τον συγγραφέα- ήταν ίδιος κι όμοιος με τον ‘φασιστικό’ Ελληνικό στρατό !!  Έπρεπε δηλαδή κατά τη γνώμη του  να δώσουμε κατ’ ευθείαν ‘γη και ύδωρ’ απλά λόγω κάποιας ‘ιδεολογικής ταύτισης, ’ αγνοώντας προφανώς ότι η υπονοούμενη δήθεν  ‘ταύτιση ήταν η περιρέουσα ατμόσφαιρα που χαρακτήριζε το γενικό πατριωτικό συναίσθημα και τις εθνικές αντιλήψεις ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της Ευρώπης την εποχή εκείνη. Ένα συναίσθημα που σήμερα έχει καταπιεστεί και τείνει να εξαφανισθεί κάτω από την διασπαστική δράση των διεθνιστών εργολάβων της Νέας Τάξης. Έπρεπε κατά το  ίδιο να πούμε ‘ναι’ αντί για ‘όχι’ και να παραχωρήσουμε τη χώρα μας, όπως ‘ναι’ προέτεινε η παράταξη του με το σχέδιο Ανάν και την παραχώρηση της Κύπρου. Λες και το ’40 δεν προκληθήκαμε ποτέ αλλά μας ζητήθηκε κάποια ανώδυνη  ‘στρατιωτική εξυπηρέτηση’ !! Λες και δεν συνέβη ποτέ ο άνανδρος τορπιλισμός της Έλλης, ούτε βέβαια θεωρεί ότι άξιζε τελικά την θυσία η απελευθέρωση των Δωδεκανήσων, γεγονός για το οποίο προφανώς ο ίδιος είτε δεν συνειδητοποιεί κάτω από ποιές συνθήκες επετεύχθη, είτε θεωρεί  το ζήτημα αμελητέο !!   Μας γράφει παρακάτω, «Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους» (Δηλαδή πρακτικά : Ούτε η ένωση με τα Δωδεκάνησα σημαίνει κάτι γι’ αυτόν, ούτε το ότι μεγάλωσε τότε η χώρα!) Απολαύστε το πόνημα αυτό και θυμηθείτε ότι τέτοιας ποιότητας αρθρογραφία θα συναντήσουμε  δυστυχώς σε πολλά ακόμη κείμενα που όχι μόνο θα υποβαθμίζουν συστηματικά τα ιστορικά μας επιτεύγματα, αλλά όπως και το παρακάτω, έμμεσα θα μας προτρέπουν να παραχωρούμε όλο και περισσότερα προκειμένου ‘να κοιμόμαστε ήσυχοι’. Ίσως και να το πετύχουν τελικά, εάν αποδειχθεί ότι οι νεοταξικοί εργολάβοι της προηγούμενης γενιάς είχαν κάνει σωστά τη δουλειά τους όταν μας βύθιζαν έντεχνα και αθόρυβα στην ιστορική αμάθεια. Κ.Σ.

28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν «τρικούβερτο γλέντι»

Του Νάσου Θεοδωρίδη*

           69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

         Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»…

        Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη 1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

         Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της «εθνικής πανστρατιάς». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις

φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη «συγκυρία» μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι «βουλγαροκομμουνιστές»».

         Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

         Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-’41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους «Εμπέδους» δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια «οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;»».———————–

          * Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης

              Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/10/2009

Στέλιος Κυριακίδης, ο Έλληνας

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΥΚΟΦΡΩΝΑ: ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ (ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗΣ) ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Στο 35ο χιλιόμετρο, εκεί όπου ο Κέλι πίστεψε ότι η νίκη ήταν δική του, τον προσπερνά ο Κυριακίδης. Τερματίζει πρώτος σε 2 ώρες και 29 λεπτά -ένας χρόνος που παρέμεινε πανελλήνιο ρεκόρ για δύο δεκαετίες. Ενθουσιασμένοι οι Αμερικανοί τον ρώτησαν τι ήθελε και ο Κυριακίδης απάντησε πως ό,τι έκανε ήταν «Για την Ελλάδα». Όπως και τα λόγια του έκπληκτου αντιπάλου του, Τζόνι Κέλι, μετά την κούρσα της Βοστόνης το 1946: «Δε θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή που έτρεχε για την πατρίδα του και όχι για τον εαυτό του».Με τις δάφνες του νικητή γύρισε την ανατολική ακτή της Αμερικής και μίλησε για τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων. Ζήτησε βοήθεια και μάζεψε 250.000 δολάρια με τα οποία βοήθησε τους συμπατριώτες του όταν επέστρεψε στην πατρίδα. Η ενίσχυσή του (φάρμακα, ρούχα, σκηνές, τρόφιμα) ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη» και έφτασε στην Ελλάδα με δύο πλοία. Στην Ελλάδα τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο άτομα. Χρειάστηκε οκτώ ώρες για να φτάσει η πομπή από το αεροδρόμιο στο σπίτι του στη Φιλοθέη.

Ο Στέλιος Κυριακίδης γεννήθηκε στο χωριό Στατός της επαρχίας Πάφου στις 4.5.1910. Άρχισε την αθλητική του σταδιοδρομία, μετά την εφηβική του ηλικία. Αρχικά αγωνιζόταν παίρνοντας μέρος σε αγροτικούς αγώνες με τα χρώματα του χωριού του. Πιο ύστερα αγωνιζόταν σαν αθλητής του Γυμναστικού Συλλόγου «Ολύμπια» της Λεμεσού, με τα χρώματα του οποίου συνέχισε ν’ αγωνίζεται μέχρι το τέλος της ένδοξης αθλητικής του σταδιοδρομίας.

Εργάστηκε για ένα διάστημα σαν υπάλληλος του Δήμου Λεμεσού, όμως μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στην Αθήνα, διορίστηκε υπάλληλος στη Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) Αθηνών – Πειραιώς, το 1936.

Ο Στέλιος Κυριακίδης, διακρίθηκε στα αγωνίσματα δρόμων ημιαντοχής και αντοχής, ιδιαίτερα στον μαραθώνιο δρόμο. Από το 1933 μέχρι το 1945 κέρδισε 14 πρώτες νίκες, στους ετήσιους Παγκύπριους Αγώνες. Υπήρξε κάτοχος όλων των κυπριακών επιδόσεων στους δρόμους, από εκείνον των 1,500 μέτρων, μέχρι και τον μαραθώνιο. Κατείχε επίσης τις Ελλαδικές επιδόσεις στους δρόμους 5 και 10 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3,4,6,8,15,20 και 30 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3 και 6 μιλίων και στους δρόμους μισής και μιας ώρας.

Από το 1934 μέχρι το 1938 κέρδισε 10 πρώτες νίκες, σε πανελλήνιους αγώνες και από το 1934 μέχρι το 1939 ανέβηκε 6 φορές στο βάθρο του πρώτου βαλκανιονίκη: Κέρδισε τον μαραθώνιο δρόμο το 1934,1936,1937 και 1939, και τον δρόμο των 10 χιλιομέτρων το 1934 και 1936. Ο Στέλιος Κυριακίδης πήρε μέρος, με τα ελληνικά εθνικά χρώματα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και του 1948 στο Βερολίνο και στο Λονδίνο αντιστοίχως.

Έγινε παγκόσμια γνωστός, με τη νίκη του στον διεθνή μαραθώνιο δρόμο της Βοστώνης, στις 20.4.1946, με χρόνο 2 ώρες, 29 πρώτα λεπτά και 27 δεύτερα, που ήταν πανευρωπαϊκό ρεκόρ και η καλύτερη επίδοση στον κόσμο την εποχή εκείνη. Σκοπός του Κυριακίδη δεν ήταν μόνο μία αθλητική νίκη, τεράστια βέβαια σε μέγεθος, αλλά κάτι βαθύτερο κάτι γνήσια ανθρωπιστικό. Ως γνήσια Ελληνική ψυχή αγωνίστηκε για να βοηθήσει τον απλό Έλληνα ο οποίος στην κυριολεξία λιμοκτονούσε. Αγωνίστηκε για να μαζέψει υλική βοήθεια να δώσει ελπίδα και να αναπτερώσει το ηθικό του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού ο οποίος μόλις είχε βγει από τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και τα κατάφερε. Έγινε το ζωντανό παράδειγμα πως ένας άνθρωπος μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στον υποσιτισμό, ενάντια στις κακουχίες, ενάντια στην ιατρική λογική, και να νικήσει με το μεγαλείο της ψυχής του όταν έχει υψηλό σκοπό. Ο Τζόνι Κέλι, μεγάλος συναθλητής του και βασικός του αντίπαλος, είχε πει μετά το τέλος του αγώνα «Πως μπορείς να νικήσεις ένα τέτοιο άνθρωπο; Αυτός δεν έτρεχε για τον εαυτό του. Έτρεχε για την πατρίδα του».

Μετά τη νίκη του παρέμεινε στην Αμερική για ένα μήνα ζητώντας βοήθεια για την κατεστραμμένη Ελλάδα και τους πεινασμένους Έλληνες. Η αμερικανική κυβέρνηση και οι απλοί Αμερικανοί πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και έστειλαν στην Ελλάδα αυτό που ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη», το οποίο ήταν $250.000 και υλική βοήθεια από φάρμακα, ρούχα, κονσέρβες, αλεύρι, σκηνές και κουβέρτες, τα οποία έφτασαν στην Ελλάδα με δύο πλοία που έδωσε η οικογένεια Λιβανού. Η βοήθεια αυτή έσωσε πολλούς Έλληνες από το θάνατο και στην επιστροφή του στην Αθήνα τον υποδέχτηκαν 1.000.000 Έλληνες. Η πομπή από το αεροδρόμιο μέχρι και τη Φιλοθέη, περνώντας πρώτα από τον Άγνωστο Στρατιώτη, τη Βουλή των Ελλήνων και το Δημαρχείο Αθηναίων, διήρκησε 8 ώρες.

Απεβίωσε το 1987 και ετάφη στον Πύργο της ορεινής Κορινθίας

 * Διαβάστε επίσης μερικές σχετικές ιστορίες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα:

 Η οδύσσεια ενός αγάλματος

«Πάρε με αργότερα. Έχω ημικρανίες…» Η υπάλληλος στο τελωνείο του Ελευθερίου Βενιζέλος έπαιζε με τα νεύρα και την υπομονή του Δημήτρη Κυριακίδη. Δύο μήνες απέμεναν για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και το άγαλμα του πατέρα του, ενός από τους καλύτερους Έλληνες μαραθωνοδρόμους, αράχνιαζε στις αποθήκες. Ήταν μια Οδύσσεια που είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

 Ο Στέλιος Κυριακίδης ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κέρδισε το 1946 τον ιστορικό μαραθώνιο της Βοστόνης. Υποσιτισμένος και αδύναμος πραγματοποίησε άθλο μοναδικό. Με τη νίκη του έγινε θρύλος στη μετεμφυλιακή Ελλάδα και βοήθησε την πληγωμένη του πατρίδα μαζεύοντας χρήματα και εφόδια από τον Ελληνισμό της διασποράς.

 Χρόνια μετά, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να τιμήσουν τον Έλληνα αθλητή. Θέλησαν να φτιάξουν ένα άγαλμά του και να το δωρίσουν στην Αθήνα. Τα έξοδα κατασκευής (250.000 δολάρια) ανέλαβε ο Τζιμ Ντέιβις, ο Ελληνοαμερικανός πρόεδρος της εταιρίας αθλητικών ειδών New Balance.

 Ευτυχισμένοι οι Αμερικανοί για την προσφορά τους, πλευρίζουν τον τότε δήμαρχο Αθηνών Δημήτρη Αβραμόπουλο, που είχε ταξιδέψει στη Βοστόνη για την αδερφοποίηση της πόλης με την Αθήνα.

 -Έχουμε ένα δώρο για την πόλη σας κ. Δήμαρχε. Ένα άγαλμα…

 -Σας ευχαριστούμε πολύ. Θα το πάρουμε!

Λίγους μήνες μετά είναι η σειρά των Αμερικανών να επισκεπτούν την Αθήνα. Πηγαίνουν στο γραφείο του κ. Αβραμόπουλου με σχέδια και αποδείξεις. Το άγαλμα έχει ήδη προχωρήσει. Αλλά φοβού τους… Αμερικανούς και δώρα φέροντες.

«Ποιο άγαλμα;» τους λέει ο δήμαρχος σαστισμένος. «Δε θυμάμαι να είχα ζητήσει κάτι. Ή να είχα συμφωνήσει σε κάτι».

Απογοητευμένοι οι ξένοι αφήνουν το δήμαρχο στην καρέκλα του και πέφτουν σε μελαγχολία. Πώς γίνεται κάποιος να αρνείται ένα δώρο; Και πώς γίνεται να μην αναγνωρίζουν την προσφορά του Στέλιου Κυριακίδη, ενός ανθρώπου που το ’46 τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο Έλληνες στο αεροδρόμιο;

«Δεν πειράζει» τους λέει ο γιος του Στέλιου, Δημήτρης Κυριακίδης. «Σύντομα αλλάζει ο δήμαρχος και θα προσπαθήσουμε ξανά».

Με την Ντόρα Μπακογιάννη στο τιμόνι της Αθήνας οι Αμερικανοί γίνονται πιο αισιόδοξοι. «Ναι», τους λέει η κ. Μπακογιάννη. «Το θέλουμε το άγαλμα». «Μα θα το βάλετε μπροστά στο Καλλιμάρμαρο», απαιτούν οι Αμερικανοί. «Κανένα πρόβλημα» τους λέει η κ. Δήμαρχος.

Άλλη μια επίσκεψη στην Αθήνα, στα γραφεία του δήμου και οι Αμερικανοί δε γλιτώνουν το deja vu. «Κοιτάξτε, αν θα μας κάνετε το άγαλμα του κ. Κυριακίδη θέλουμε να φτιάξετε κι ένα ακόμα», λέει η κ. Μπακογιάννη. «Θέλουμε και τον Σπύρο Λούη».

Μα τα σχέδια έχουν γίνει. Ο γλύπτης έχει ξεκινήσει την προεργασία, τα χρήματα έχουν εγκριθεί. Ένα νέο άγαλμα σημαίνει καταστροφή. «Όχι θέλουμε και τον Σπύρο Λούη», λέει η κ. δήμαρχος.

Ο Ντέιβις της New Balance δέχεται να δώσει άλλα 50.000 δολάρια και οι Αμερικανοί σκέφτονται να φτιάξουν τον Λούη ως πνεύμα δίπλα στη φιγούρα του Κυριακίδη. Να τον προτρέπει να τερματίσει νικητής.

Αφού το άγαλμα έχει φτιαχτεί, οι Αμερικανοί νομίζουν ότι τελείωσαν και τα βάσανά τους… «Δυστυχώς αλλάξαμε γνώμη», τους λένε από το δήμο της Αθήνας. «Δε θα πάρουμε το άγαλμα. Κρατήστε το!»

Άφωνοι οι Αμερικανοί. Ένα δώρο θέλησαν να κάνουν και τους συμπεριφέρονται σα να θέλουν να βάλουν Δούρειο Ίππο στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Δημήτρης Κυριακίδης έρχεται σε επαφή με το δήμο Μαραθώνα και αυτοί δέχονται το άγαλμα. Με την προϋπόθεση όμως να μην πληρώσουν ευρώ για τα μεταφορικά. Ο κ. Κυριακίδης αναλαμβάνει τα έξοδα μεταφοράς από την τσέπη του. Είναι τυχερός που ο υπεύθυνος της DHL στην Αμερική είναι μαραθωνοδρόμος και ξέρει την ιστορία του πατέρα του. Η μεταφορά στοιχίζει 8.000 ευρώ.

Το «πακέτο Κυριακίδη» όμως κολλάει στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για εκτελωνισμό απαιτούνται 48.000 ευρώ. Χρήματα που δεν υπάρχουν στον δήμο Μαραθώνα και σαφώς δεν μπορούν να διαθέσουν οι Αμερικανοί.

«Μη με ενοχλείς τώρα. Έχω ημικρανίες», λέει η υπεύθυνη του τελωνείου στον Δημήτρη Κυριακίδη. Μόλις δύο μήνες πριν από τους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ Αγώνες της Αθήνας.

Τελικά ο κ. Κυριακίδης μαθαίνει πως για δωρεάν εκτελωνισμό πρέπει να φανεί ότι το άγαλμα είναι προσφορά ελληνικού συλλόγου της ομογένειας. Για μια ακόμη φορά οι Αμερικανοί τρέχουν. Τώρα μαζεύουν υπογραφές και σφραγίδες, ώσπου το άγαλμα βγαίνει από τις αποθήκες.

Την ημέρα των αποκαλυπτηρίων είναι καλεσμένα στο Μαραθώνα όλα τα ελληνικά κανάλια. Κανένα δεν εμφανίζεται. Μόνο… 18 ξένοι τηλεοπτικοί σταθμοί καλύπτουν το γεγονός. Δεν είναι η εκδήλωση που μετράει. Ούτε το άγαλμα που αξίζει. Αλλά η ιστορία πίσω από τη φιγούρα αυτού του αθλητή. Που έτρεξε ξερακιανός και εύθραυστος για μια πατρίδα, για μια ιδέα.

Το άγαλμά του βρίσκεται ακόμα στο Μαραθώνα. Με το πνεύμα του Σπύρου Λούη να τον ωθεί. Ποιο πνεύμα άραγε θα βοηθήσει εμάς να γίνουμε λιγότερο γραφικοί;

«Αν τρέξεις θα πεθάνεις»

Ήταν καχεκτικός. Με πρόσωπο που έλιωνε από την ασιτία. Ο γιατρός που τον εξέτασε του απαγόρευσε να τρέξει. «Θα πεθάνεις», του είπε, «δε θα αντέξεις». Ο Στέλιος Κυριακίδης όμως δεν είχε ταξιδέψει μέχρι τη Βοστόνη για να ‘ναι θεατής. Είχε έρθει για να αγωνιστεί. Όχι για την πρωτιά, όχι για τον εαυτό του, αλλά για την πατρίδα του.

Ήταν 1946 και η Ελλάδα πάλευε ακόμα με τους δαίμονές της. Ο εμφύλιος πόλεμος δεν άφηνε τις πληγές της κατοχής να κλείσουν και η φτώχεια μεγάλωνε. Ο Κυριακίδης ήταν ο καλύτερος μαραθωνοδρόμος της χώρας. Στα χρόνια της κατοχής όμως δεν έτρεχε. Μια φορά μάλιστα γλίτωσε από τις σφαίρες των Γερμανών. Δεν τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους Έλληνες όταν έμαθαν ότι έτρεξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι διοργανωτές του μαραθωνίου της Βοστόνης καλούν τον Κυριακίδη στον αγώνα τους. Πρόσκληση τιμής για τη συμπλήρωση 50 ετών από την έναρξη του πιο ιστορικού ετήσιου μαραθωνίου στον κόσμο.

Ο Κυριακίδης φτάνει στη Βοστόνη στα 36 του, σκιά του εαυτού του. Αδύναμος, ξερακιανός, σχεδόν νεκρός. Η κατοχή και η πείνα τον εξάντλησαν. Οι ομογενείς τον υποδέχονται σαν ήρωα και ο Κυριακίδης δίνει στον εαυτό του την υπόσχεση ότι θα τερματίσει τον αγώνα -όχι όπως την πρώτη φορά που εγκατέλειψε στη Βοστόνη επειδή ένα ζευγάρι καινούρια αθλητικά παπούτσια πλήγωσαν τα πόδια του.

Μεγάλος αντίπαλός του θα ήταν ο πολυνίκης Ιρλανδός Τζόνι Κέλι. Το καμάρι της Βοστόνης. Ο Κυριακίδης ξεκίνησε την κούρσα με επιφύλαξη. Ποτέ δεν οδηγούσε το ρυθμό, ούτε κοιτούσε πίσω. Πάντα μπροστά, στο τέρμα, στη νίκη.

Στο 35ο χιλιόμετρο, εκεί όπου ο Κέλι πίστεψε ότι η νίκη ήταν δική του, τον προσπερνά ο Κυριακίδης. Τερματίζει πρώτος σε 2 ώρες και 29 λεπτά -ένας χρόνος που παρέμεινε πανελλήνιο ρεκόρ για δύο δεκαετίες.

Ενθουσιασμένοι οι Αμερικανοί τον ρώτησαν τι ήθελε και ο Κυριακίδης απάντησε πως ό,τι έκανε ήταν «Για την Ελλάδα». Με τις δάφνες του νικητή γύρισε την ανατολική ακτή της Αμερικής και μίλησε για τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων. Ζήτησε βοήθεια και μάζεψε 250.000 δολάρια με τα οποία βοήθησε τους συμπατριώτες του όταν επέστρεψε στην πατρίδα. Η ενίσχυσή του (φάρμακα, ρούχα, σκηνές, τρόφιμα) ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη» και έφτασε στην Ελλάδα με δύο πλοία. Στην Ελλάδα τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο άτομα. Χρειάστηκε οκτώ ώρες για να φτάσει η πομπή από το αεροδρόμιο στο σπίτι του στη Φιλοθέη.

Πέρσι ο δήμος του Χόπκιντον στη Μασαχουσέτη αποκάλυψε ένα άγαλμα του Κυριακίδη με τον Σπύρο Λούη στην εκκίνηση του μαραθωνίου της Βοστόνης. Ο Κυριακίδης δεν έζησε αυτή τη δόξα. Πέθανε το 1987 και ο άθλος του πέρασε στην ιστορία. Όπως και τα λόγια του έκπληκτου αντιπάλου του, Τζόνι Κέλι, μετά την κούρσα της Βοστόνης το 1946: «Δε θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή που έτρεχε για την πατρίδα του και όχι για τον εαυτό του».

Από το blog του Γιάννη Παπαδόπουλου «Τρέξε Γιάννη Τρέξε» Αναδημοσίευση από «TA NEA online» με την ευγενική άδεια του συγγραφέα.

*Ευχαριστώ τον Κο.Αυγουστή που μας έδωσε την αφορμή να αναζητησουμε περισσότερα για αυτόν τον μεγάλο Έλληνα Αθλητή και Άνθρωπε

ΠΗΓΗ  http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/11/blog-post_4141.html

O Κλίντον καλύπτει την απάτη των ΗΠΑ στα Ίμια

Δευτέρα, 09 Νοέμβριος 2009 22:19

Θα μπορούσε να έχει πλάκα, αν δεν ήταν εξοργιστικό. Ο άνθρωπος, η χώρα του οποίου επί ηγεσίας του έπαιξε κεντρικό ρόλο στην εμπέδωση της θεωρίας των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, εμφανίστηκε να απορεί και να διερωτάται με αγαθή υποτίθεται διάθεση, για το πως είναι δυνατόν δύο χώρες να φθάνουν στα πρόθυρα του πολέμου για μία βραχονησίδα. Ο λόγος για τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος μιλώντας στην Κωνσταντινούπολη σε συνέδριο με θέμα «Ηγεσία – Για διαρκή επιτυχία», αναφέρθηκε στη νύχτα των Ιμίων. Προσέξτε πως παρουσίασε την ιστορία:
«Εκείνη την ημέρα μιλούσα με τον πρωθυπουργό της Ρωσίας για θέματα ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης μπήκε μέσα ο βοηθός μου και μου είπε ότι Τουρκία και Ελλάδα είναι έτοιμες να συγκρουστούν για τις βραχονησίδες των Ιμίων, πάνω στις οποίες ζουν πρόβατα. Νόμιζα ότι αστειευόταν. Άφησα τη συνάντηση και μίλησα με τους ηγέτες των δύο χωρών. Στο τέλος αποφασίστηκε ότι δεν θα γίνει πόλεμος για μια βραχονησίδα πάνω στην οποία ζουν 20 πρόβατα. Και έτσι ξεπεράστηκε μια μεγάλη κρίση. Από αυτό έμαθα για ποιους λόγους είναι δυνατόν διάφορες χώρες στον κόσμο να φτάσουν σε σημείο πολέμου. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα για το πώς μπορούν δύο χώρες να φτάσουν σε πολεμική σύρραξη».

Επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου

Κατ’ αρχήν ο Κλίντον ως πρώην ηγέτης της υπερδύναμης, η οποία ως γνωστόν αν υπάρχει κάτι με το οποίο δεν αστειεύεται είναι τα συμφέροντά της, θα πρέπει να γνωρίζει ότι το εθνικό έδαφος, είναι εθνικό έδαφος, είτε υπάρχουν επάνω σε αυτό πρόβατα, είτε μόνο πέτρες και σκορπιοί, είτε χώμα και αγκάθια. Η εθνική επικράτεια δεν μετριέται με τον πλούτο της… πανίδας της, ούτε καθορίζεται από το αν υπάρχει ή όχι σε αυτήν ανθρώπινη παρουσία. Άρα η δήθεν αφελής διατύπωση ότι «δεν θα γίνει πόλεμος για μια βραχονησίδα πάνω στην οποία ζουν 20 πρόβατα» είναι εκ του πονηρού. Είναι εκ του πονηρού διότι αυτή η βραχονησίδα με τα «20 πρόβατα» αποτέλεσε την κλωστή με την οποία επιχειρείται έκτοτε να ξηλωθεί το «πουλόβερ» στο Αιγαίο, μέσω της θεωρίας των γκρίζων ζωνών. Είναι εκ του πονηρού, επίσης, επειδή ήταν οι Αμερικανοί αυτοί οι οποίοι εκείνο το βράδυ εκμεταλλεύτηκαν την απειρία του Σημίτη και το γεγονός ότι μόλις είχε αναλάβει πρωθυπουργός και τον τρομοκράτησαν, πείθοντάς τον ότι οι Τούρκοι έχουν «λοκαρισμένο» όλο τον ελληνικό στόλο και ετοιμάζονται να τον βυθίσουν. Το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε. Η Ελλάδα επιχειρησιακά και άποψη συσχετισμών είχε το πάνω χέρι εκείνη τη νύχτα και αν κάποιος στόλος «βυθιζόταν», σε περίπτωση που ξεσπούσε θερμή σύγκρουση, αυτός δεν θα ήταν ο ελληνικός.
Η Ελλάδα όμως βρισκόταν σε μειονεκτική θέση από άποψη πολιτικού προσωπικού. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα. Οι Αμερικανοί εκείνη τη νύχτα εξαπέλυσαν μία κλασική επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου τρομοκρατώντας την ελληνική κυβέρνηση, η οποία λίγες ημέρες αφ’ ότου είχε αναλάβει πίστεψε ότι βρισκόταν αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου και ελληνικής στρατιωτικής ήττας.
Παρουσίασαν μάλιστα στην ελληνική πλευρά και δορυφορικές δήθεν τουρκικές φωτογραφίες με θέσεις ελληνικών ναυτικών μονάδων ως απόδειξη ότι οι Τούρκοι έχουν «κλειδώσει» τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτό εξηγεί τον πανικό της κυβέρνησης Σημίτη και τα όσα διέρρευσαν τις επόμενες ημέρες σύμφωνα με τα οποία ο τότε υπουργός Εξωτερικών ευχόταν να πάρει ο αέρας τη σημαία (!) από τα Ίμια, όπως βεβαίως εξηγείται και το «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη προς τους Αμερικανούς.
Το πρώτο αρνούμαστε να το πιστέψουμε παρά τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν εκείνες τις ημέρες. Είναι αδύνατον να έχει υπάρξει Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που παρακαλούσε να πάρει ο αέρας τη σημαία από εθνικό έδαφος, για να ξεμπλέξει με τους Τούρκους. Και αν υπήρξε δεν θα υπήρχε σήμερα στη ζωή γιατί θα είχε αυτοκτονήσει από το άγος, όταν συνειδητοποίησε τι έλεγε. Και εν πάση περιπτώσει δεν θα υπήρχε στην πολιτική ζωή. Άρα δεν το πιστεύουμε… Από την άλλη δύσκολα θα πιστεύαμε ότι υπήρξε Έλληνας πρωθυπουργός που ευχαρίστησε της ΗΠΑ, την επομένη μία εθνικής τραγωδίας με τρεις νεκρούς αξιωματικούς και ελληνικό έδαφος υπό αμφισβήτηση, αντί να καταγγείλει την ύποπτη στάση τους. Δυστυχώς αυτό είμαστε αναγκασμένοι να το πιστέψουμε γιατί το είπε δημοσίως, από βήματος της Βουλής και το άκουσε το πανελλήνιο.

Τα έχει μπερδέψει

Να γυρίσουμε όμως στον Μπιλ Κλίντον και στην διαπίστωσή του, στην οποία προφανώς με θλίψη προέβη, ότι από την κρίση των Ιμίων έμαθε «για ποιους λόγους είναι δυνατόν διάφορες χώρες στον κόσμο να φτάσουν σε σημείο πολέμου» και ότι «υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα για το πώς μπορούν δύο χώρες να φτάσουν σε πολεμική σύρραξη». Συγκινητικό…
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ έμαθε από μία ελληνική τραγωδία, πόσο σκληρός και απρόβλεπτος είναι ο κόσμος των διεθνών σχέσεων… Παρ’ ολίγον πόλεμος για μια βραχονησίδα με 20 πρόβατα… Συμπέρασμα; Είναι αναχρονισμός να επιμένουν κάποιοι στην εθνική κυριαρχία τους.
Σχετικά, πάντως, με τα «εκατοντάδες παραδείγματα για το πώς μπορούν δύο χώρες να φτάσουν σε πολεμική σύρραξη», θα συμφωνήσετε ότι ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα παγκοσμίως είναι οι επεμβάσεις των ΗΠΑ. Δεν μπορώ τέλος να παραβλέψω την αναφορά του Μπιλ Κλίντον, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, ότι Ελλάδα και Τουρκία συνδέονται ιστορικά, δεν έχουν διαφορές και αποτελούν θετικό παράδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο!
Τι να πούμε; Ή τα έχει μπερδέψει από τις πολλές περιοδείες, δεν ήξερε που μίλαγε και είχε άλλες χώρες είχε στο μυαλό του ή συνέχισε το δούλεμα, που μάλλον είναι και το πιθανότερο.

ΠΗΓΗ http://www.elkosmos.gr/

 

Τι είναι η πατρίδα μας;

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΥΚΟΦΡΩΝΑ: ΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΩΘΙ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ.

ΠΗΓΗ: ΕΦ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 15.11.2009,  www.elkosmos.gr

Αν θέσετε το παραπάνω ερώτημα στην νέα Γενική Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, είναι βέβαιο ότι οι απαντήσεις που θα πάρετε, θα σας σοκάρουν αν μη τι άλλο! Γιατί η κυρία Θάλεια Δραγώνα, εκτός από νέα Γ.Γ., υφιστάμενη της κυρίας Διαμαντοπούλου είναι και συγγραφέας του βιβλίου «Τι είν’ η πατρίδα μας». Τι λέει η κυρία αυτή στο βιβλίο της; Σας κά­νουμε παρακάτω μία μικρή σύνοψη!

1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα οικονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων,

2) Όποιος αξιολογεί τους πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).

 3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81) κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!… (σελ. 82).

 4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.

5) Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσισμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνε­χιστές του αρχαίου ελληνικού Πολιτισμού.

6) Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία ελληνική γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).

7) Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).

8) Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9.) Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των ξένων μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, η νέα γενική γραμματέας του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.

Τελικά από τα 25.000 βιογραφικά που στάλθηκαν για την θέση του Γ.Γ. του υπουργείου Παιδείας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όλως τυχαίως επέλεξε την κ. Δραγώνα για την θέση. Ε ας μην είμαστε υπερβολικοί, είχε συγκεκριμένη προϋπηρεσία η οποία, συμβάδιζε με τις επιδιώξεις του νέου μας πρωθυπουργού. Μεταναστολαγνεία και ανθελληνισμός δίχως όρια!

Δώδεκα λόγοι για να φύγουν οι Κινέζοι από τον ΟΛΠ

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες ως email από αποδέκτη σε αποδέκτη. 

Ο Χαμαιλέοντας το βρήκε εξαιρετικά καλογραμμένο και θεωρώντας ότι απηχεί -με υπερβολικό, είναι αλήθεια, τρόπο- τις απόψεις της συντριπτικής πλειονότητας των σκεπτόμενων αναγνωστών του, το αναδημοσιεύει.

Παράλληλα το θέτει υπόψη στον καθ’ ύλιν αρμόδιο για το θέμα, ήτοι στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, κ. Θ. Πάγκαλο. 

Το κείμενο με τους 12 λόγους αποχώρησης των Κινέζων:

1. Γιατί σταδιακά θα φέρουν στη χώρα μας 4 δισ. ευρώ. Μέχρι τώρα οι σωστές ξένες επενδύσεις ήταν αυτές που έπαιρναν λεφτά από τη χώρα όχι που έδιναν. 

2. Γιατί θα φτιάξουν υποδομές (που θα μας μείνουν) αξίας 350 εκατ. ευρώ. Δηλαδή να μας χαρίσουν υποδομές; Πού ξανακούστηκε; Εμείς δώρα δεν παίρνουμε. Είμαστε αδιάφθοροι. 

3. Γιατί αυτοί οι Κινέζοι μας τα πρόσφεραν πριν από από τη διεθνή οικονομική κρίση. Και ενώ όταν ξέσπασε η κρίση όλοι οι επενδυτές διεθνώς αναίρεσαν τα προσυμφωνημένα μειώνοντας κατά πολύ τις προσφορές τους, ο πρόεδρος της COSCO, κ. Hu Jintao, είχε το θράσος να μη μειώσει την προσφορά του και να έρθει και ο ίδιος στην Ελλάδα για την υπογραφή. 

4. Γιατί για τα παραπάνω δεν τους πουλάμε τίποτα (ούτε κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε στρατηγικό τομέα, ούτε εκατοστό ελληνικής γης) παρά μόνο τους νοικιάζουμε τη ΜΙΑ μόνο προβλήτα των containers. Την άλλη θα τη δουλεύουμε εμείς οι Έλληνες. 

5. Γιατί έτσι θα φανεί ότι η μία προβλήτα που θα δουλεύουν οι Κινέζοι θα τρέχει, ενώ η άλλη που θα δουλεύουμε εμείς θα… κάθεται. 

6. Γιατί έτσι θα φανεί η απόδοση (και η διαφορά) των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την ελληνική κρατική διοίκηση και των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την κινεζική διοίκηση (για την ίδια ακριβώς δουλειά). 

7. Γιατί πλήττονται 400 εργαζόμενοι του ΟΛΠ που σήμερα τη βγάζουν δεν τη βγάζουν με 80 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο νόμιμα (και με άλλα τόσα και περισσότερα μέσω ιδιωτικών εταιριών). 

8. Γιατί έτσι θα φανεί ότι το κόστος λειτουργίας της κινεζικής προβλήτας θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος λειτουργίας της ελληνικής. 

9. Γιατί υπάρχει κίνδυνος να φανούν σύντομα τα αποτελέσματα και έτσι να μας βάλουν όλους να δουλεύουμε για να πληρωνόμαστε και όχι όπως τώρα να πληρωνόμαστε χωρίς να δουλεύουμε. 

10. Γιατί του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει. Φυσικά εννοούμε ζυγό… δουλειάς. 

11. Γιατί υπάρχει ο πολύ μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. Και φυσικά το μεγαλύτερο λιμάνι θα έχει και περισσότερη δουλειά. Μπρρρ: Μακριά από εμάς! 

12. Και γιατί τέλος, κ. Κατσέλη, αν δεν διώξουμε τους Κινέζους, υπάρχει περίπτωση να έρθουν και άλλοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα να δώσουν τα λεφτά τους κι έτσι να αυξηθεί η πραγματική απασχόληση (μπρρρ… δουλειά δηλαδή!) και η χώρα μας να κινδυνέψει να θεωρηθεί καλύτερος τόπος για επενδύσεις από την Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε. 

Γι’ αυτό ας πάνε πίσω στην πατρίδα τους οι άνθρωποι της COSCO και να μας αφήσουν ήσυχους και βολεμένους στη μιζέρια μας…